İnsanların kurmaktan bıkmadığı bir kelime: Boş ver
Ama ne kadar duyarsam duyayım boş veremedim.
Ellerin yoktu, bir daha tutamayacaktım.
Sarılamayacaktım sana.
Sabah uyandığımda seni arayamayacaktım.
Martılara simit atarken yüzündeki o gülümsemeyi bir daha göremeyecektim.
Nasıl boş veriyim?
Beceriksiz adamın tekiyim galiba.
Çok kolay bir şey aslında boş vermek; hemde benim için
Hayattaki her şeyi boş vermiş biri için
Ama hayatta tek bir şeye her şeyim diyen bir adam için çok zor.
Sen benim her şeyimken nasıl boş veriyim seni.
Bir gün bir sebepten ağlayacaksın,
Ben göz yaşını silemeyeceğim.
Bir gün bir taşa takılacaksın,
Düşeceksin, ben tutamayacağım.
Senin hiç bir savaşında ben olamayacağım.
Şimdi nasıl boşveriyim?
Mutlu anlarını geçtim ben.
Çaresiz olduğunda yanında olamayacağım onun derdindeyim.
Ben yokum madem artık sakın üzülme.
İçime doğarsa çıkar gelirim.
Boş veremem seni.
Kıyamet günü misali
Elinde fidan varsa son ana kadar dik.
Sevgilin varsa son ana kadar sev.
Kıyametim oldun belki.
Belki sevmedin seni ne kadar sevdiğimi gördüğün halde.
Beni sevmedin diye,
Yarı yolda bıraktın diye boşveremem.
Benim kalbim bu kadar senle doluyken
Seni nasıl boş veriyim?
"Boş ver" demesinler bana.
İçim bu kadar senle doluyken boş yer kalmadı ki bende.
Boş verdiğim şeylerde var tabi.
Beni sevmediğini boş verdim,
Aldırmıyorum artık sevmediğine.
Mutluluğum, artık benimle mutlu olmayışını boş verdim.
Ve sensizliği boş verdim ama içim acıyor.
Galiba boş verdim dediklerimi de boş veremedim.
Okuyorsan eğer bunu.
Ve sen yine bu şiiri boş verdin.
