Bu mektubu sana tımarhanedeki odamdan yazıyorum.
Bembeyaz duvarlar var,
Ya da her yer tavan,
Artık nasıl anlarsan.
Arada beni bahçeye çıkarıyorlar.
Olmayan kitaplar istiyorum.
Olmayan kitapları vermiş numarası yapıyorlar.
Deli gibi davranmaya çalışıyorum.
Deli gibi davranmak için delileri gözlemleyen bir deliyim işte.
"Sevgilime mektup yazacağım" diyorum.
Kağıt veriyorlar kalem vermiyorlar.
"Kalemsiz nasıl yazacağım?" diyorum.
Cevap yok.
Ben mi deliyim bunlar mı deli anlamış değilim sevgilim.
Tavanda deliler kendilerini asmasın diye boru bile yok
Bomboş bir odadayım.
Beni bırakıp gittiğin andaki gibi boşluktayım.
Olmayan kitabımdan bir satır okuyayım mı sana?
Merak etme seni severken de deliydim ben.
Korkma, gel ziyaretime.
Buradakilere dediğimi sana da söylerim.
Sevdiğimi söylerim,
Sana sarılacağımı,
Elini hiç bırakmayacağımı,
Beraber yaşlanacağımızı söylerim.
Aslında seni sevmekten delirmişim ben.
Sen gitmişsin ama kabullenememişim.
Gidişinin neyini kabulleneyim?
Gel!
Sev! Kabulleneceğim, söz.
Kabulleneceğim delirdiğimi.
Seni deliler gibi seviyorum dediğimde inandın mı bana şimdi?
