Sevmiyorum seni.
Unuttum senden kalan her şeyi ama her şeyi.
Mutlu olduğunda gözlerinin içinin nasıl parladığını.
Sarıldığımızda hissettiğim o saate benzer kalbinin ritmini.
Gülerdin hani çuff çuff.
Hepsini unuttum.
Sinirlendiğinde nasıl kızardığını.
Güldüğünde elmacık kemiklerinin nasıl büyüdüğünü.
Ayaklarının hep üşüdüğünü.
Kaç beyaz tişörtün vardı hepsini unuttum.
İlk buluşma da giydiğin yeşil şeyi ve son buluşmadaki tişörtün rengini unutmadım sanma.
Onları da unuttum.
Ne kadar güzel seni seviyorum derdin.
Malesef onu da unuttum.
Gidişinin ardından nasıl ağladığımı.
Giderken bana nasıl baktığını.
Beni nasıl umursamadığını.
Dur dediğimi ama hiç tereddütsüz gittiğini.
Hafızam zayıfladı galiba.
Ondan unuttum her şeyi.
Bana sarıldığında sonbahardı
Beni terk edip gittiğin otobüs mordu.
Ve gökyüzü sen giderken neden o kadar maviydi?
Yargıladıklarımı unuttum.
Eskiden her güneş doğduğunda yeniden seni hatırlardım.
Artık güneşin doğduğunu unuttum.
Çünkü seni unutmaktan daha kolaydı güneşi unutmak.
Ben seni unutmak için kendimi unuttum.
İnsan olduğumu birini sevme ihtimalim olduğunu unuttum.
Çok üstüme geldi acılar.
Herkes unutmam gerektiğini söyledi.
Kusura bakma sevgilim.
Seni unuttum ben.
Unuttum biliyorsun.
Artık hiçbir şiiri sana okumuyorum.
Sen zaten şiirleri sevmezsin.
Bunu da unuttum.
Yalan söylemiyorum.
Her şeyi unuttum senin hakkında.
Yüzün neye benziyordu?
Görsem çıkaramam galiba.
Unuttum çünkü.
Senin her şeyini ama her şeyini unuttum.
Ama neden bu kadar unutmuşken.
Neden bu kadar unuttum derken.
Acıyor hâlâ içimde bir şeyler.
Neden durup dururken gözlerim yaş doluyor.
Unuttum diyorum işte unuttum seni.
Neden hâlâ acın var bende?
Acıyı nasıl unutacağım sevgilim?
