මේඝාප්සරා අසංගනා දෙසට එනවිටම අංකිතා මේඝාප්සරා හට ඉඩ දී මදක් පසෙකට විය. ඒ අනුව මේඝාප්සරා අසංගනාට එහා පසින් හිඳ ගත්තේ අසංගනා ගේ සිරුරේ ගෑවෙන නොගෑවෙන තරමේ දුරකිනි. මේඝාප්සරා හට සුහද සිනහවක් පෑ අසංගනා නැවත අභය දෙසට හැරුණේ ඔහු අසංගනාගෙන් යමක් විමසු බැවිනි. මේඝාප්සරා අසංගනා පෑ සිනහවට පෙරලා සිනහවක් නොපෑ නමුත් ඇයගේ හදවතේ ඒ අව්‍යාජ සිනහව තදින්ම ඇඳී තිබුණි. කිසිදා අමතක කරනු නොහැකි ලෙසින්.
"අසංගනා, කිමද නුඹ අද සටන් නරඹන්ට ආවේ? කිමද නුඹට ඒවා උගෙනීමට රිසි ද දැන්?" අභය ඇසුවේය. එම පැනය අසංගනාගෙන් විමසන විට මේඝාප්සරා ද ඊට අවධානය යොමු කළාය. කිමද යත් මේ සා පිරිසක් තමා හා සටන් කරද්දී අසංගනා තමා හට අභියෝග කරනු තියා අසිපතක් හෝ දරා නොසිටීමයි.
"කිසිත් විශේෂයක් නොවේ අයියණ්ඩි...තවම මා හට සටන් කලාව අවැසි නොවේ නුඹ හිඳිනවනේ මා ආරක්ෂා කරන්න"
"මුග්ධ සා පැටියෝ! මා සැමදා නුඹව ආරක්ෂා කරනවා නම් තමා නමුත් නුඹත් ආත්මාරක්ෂාව උදෙසා යමක් උගත යුතුයි. හැරත් නුඹ වෛශ්‍රව අසපුවේ ශිෂ්‍යාවක්. අවම තරමින් නුඹ අසිපත එසවීමට හෝ දැන ගෙන තිබිය යුතුයි."
අභයගේ එම ප්‍රකාශය හමුවේ කිසිත් නොකී අසංගනා මේඝාප්සරා දෙස බලා නැවත සිනහවක් පා එතනින් නැගිට අසපුව වට කොට ගෙන තිබූ ඝන වනාන්තරය දෙසට පිය මැන්නාය. අංකිතා හෝ අභය හෝ කිසිවෙක් තමා හා එනවාට ඇය රිසි නොවීය. එහෙයින් ඇයට යන්නට හැර අංකිතා සහ අභය එතනින් පිටව තම කුටි වෙත ගියේ මේඝාප්සරා හටත් අසංගනා පසුපස නොයන ලෙස කියාය.
"මා කුමකට ද ඒ මුග්ධ අසංගනා පසුපස යන්නේ?? ඈ ඕන මඟුලක ගියත් මට කිමද!" එසේ කියූ මේඝාප්සරා කුටිය වෙතට ගියාය.
වනාන්තරය වෙතට ගිය අසංගනා කිසිවෙකු හෝ නොයන තමා විතරක් යන ගල් තලාවකින් වටවූ කොටස වෙතට ගියාය. එහි වූ ගල් පර්වතයක වූ කැපුමක් තූල සඟවා තිබූ තමා විසින් ම නිර්මාණය කරන ලද දෙව්ලොව අධිරාජ්‍යයාගේ අසිපතට නොදෙවෙනි අතිවිශේෂ වූ අසිපත තම සුරතට ගත්තාය.
අසංගනා සවස් යාමයේ නැවත කුටිය වෙතට පැමිණියේය. ආ විගස ස්නානය සඳහා පිටව ගිය ඈ නැවත පැමිණ තම වීණාව රැගෙන තම කුටියේ වහලය මතට සුපුරුදු පරිදි නැග එය වාදනය කරන්නට පටන් ගත්තාය. වීණාව රැගෙන යන විට මේඝාප්සරා අසංගනා දෙස බැලුවේ ඇය ගේ වීණා වාදන හැකියාවන් ඉතා පහල මට්ටමක ඇති යැයි සිතාය. කිමද යත් අසංගනා වැනි දඟකාර යුවතියකට සංයමයකින් වාදනය කල යුතු වූ වාදන භාණ්ඩයක් වාදනය කරනු හැකි වේ යැයේ මේඝාප්සරා නොසිතීය. කන් බෙර වලට වේදනාවක් ගෙන දෙන ශබ්දයක් අසංගනාගේ වීණා වාදනය කෙරෙන් ඈ බලාපොරොත්තු වුණත් ඈ හට අසන්නට ලැබුණේ ඉතාම ලස්සන වීණා හඬකි. සෞම්‍ය වූ වීණා නාදය වා තලයට මුසූ වෙමින් අසා සිටින සියල්ලන්ගේම පාහේ හදවත් නිවාලන්නට විය. දැවෙන හදවතින් වීණාව වයන වාදකයාගේද හදවත අස්වසාලමින් දසත පැතිරි ඒ වීණා නාදයට සහය වන්නට මේඝාප්සරා තම බටනලාව ගෙන තම මුව මතින් තබා වාදනය ඇරඹීය. හදිසියේ ඇසුණු ඒ සහය බටනලා හඬ මේඝාප්සරා ගේ බව හඳුනා ගැනීමට අසංගනා හට වැඩි වේලාවක් ගත නොවීය. එය වටහා ගත් විගස ඇගේ මුවඟට මද සිනහවක් මුහුණේ නැගුනේ තම නපුරු උත්පල පුෂ්පය තව කවරක් නම් වූ හැකියාවන් සඟවා ඇත්දැයි කියා සිතමිනි. වාදනය අවසානයේ වීණාව පසෙකින් තබා අහස දෙස හිස් දෑසින් බලා සිටි අසංගනා වෙතට මේඝාප්සරා ගුවනින් පැමිණ ඈ අසලින් හිඳ ගත්තාය.
YOU ARE READING
✔️මේඝාංගනා ⚔️ 𝕳𝖎𝖘𝖙𝖔𝖗𝖎𝖈𝖆𝖑 𝕲𝕷🦋
Historical Fictionමම කොහි සිටයත් සැමදා මගේ හදවත නුඹ සමඟයි... 💮💮💮 'ආදරය යනු හුදෙක් එක් වචනයක් පමණක් නොවේ..ආදරය යනු හුදෙක් හැඟීමක් පමණක්ද නොවේ..කෙනෙකුට එය ලෝකයක්..තව කෙනෙකුට එය ආත්මයක්..තවත් අයෙකුට එය මායාවක් කිසි දිනක නිදහස් වනු නො...
