ARA VERİLDİ
❝Kahramanlar can verir, yurdu yaşatmak için. ❞
Babasının izinden giderek asker olan İdil Çevik. Şehadet şerbetini içmeye baş koymuştur. Bu şanlı yolda alnı ak, gözü kara bir şekilde ilerliyordur.
Çocukluktan beri disiplinli bir hayat sü...
Merhaba bebeğim! Mükemmel bir gün değil mi sence de?
Az kalsın bölümü yayınlamayı unutuyordum. Kızılcık şerbetine çok kaptırmışım kendimi...Saçma saçma kaoslar var tuhaf bir şekilde sarıyor.
Yayınladığım en uzun bölüm olacak. Bünyeme fazla geldi açıkçası. Tam 6563 kelime oldu!
Kendini sev bebeğim, sen sevgiyi hak ediyorsun<3
Buraya tıklayıp husaiise beni takip edersen çok sevinirim:)
Yıldızı parlatmayı ve oy vermeyi ihmal etmeyelim lütfen!
İyi okumalar, esenlikler dilerim.
!BU KURGUDA YER VE ZAMAN UNSURLARI DEĞİŞTİRİLEREK KULLANILMIŞTIR, OLAYLAR GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ!
🖇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Söz veriyorum, sana söz veriyorum iyi olacaksın."
•••
16 Kasım 2023 - Kuzey Irak|Hakurk
Bu sefer bulmuşlardı. Aldıkları istihbarata göre İdil buradaydı. Bu sefer eminlerdi. İdil'i o bok çukurundan kurtaracaklardı, sonra da ona işkence eden, onun canını yakan her şeyi yok edeceklerdi.
Zamanında Berat'da düşmüştü bir kaç kansızın eline. İki hafta boyunca görmediği şey, uygulanmayan işkence kalmamıştı. Çektiği acıları, inlemeleri, bağırmaları ama her şeye rağmen dik durmaya çalışması... Hepsi aklındaydı. Kendi yaşadıklarını aşardı, aşmıştıda ama kardeşlerine yapıldığını görünce içi daha çok acıyordu.
Ekrem, İdil'in yüzüne nasıl bakarım diyordu içinden. Sürekli kendini suçluyordu. Destek çağırsaydın işte diyordu. Kafasını duvarlara vurmak istiyordu, onun çektiği işkencelerin iki katını çeksem keşke diyordu. Keşke diyordu, sadece keşke diyebiliyordu.
Keşkeler ise hiç bir işe yaramıyordu.
Hakan, her şeyini kaybetmiş gibi hissediyordu. Hakan'ın kardeşi Burak'tan başka kimsesi kalmamıştı. İdil ise ona kan bağı olmadan aile olmuştu, hemde tek kişilik kocaman bir aile.
Helikopter iniş yapar yapmaz hepsi sırayla kendinden emin ve sert adımlarla helikopterden indi. Silahlarını sımsıkı kavradılar. Girecekleri mağara oldukça büyüktü. Bu yüzden grup grup ayrılacaklardı. Aksi takdirde çok vakit kaybederlerdi ve öyle bir lüksleri yoktu.
