ARA VERİLDİ
❝Kahramanlar can verir, yurdu yaşatmak için. ❞
Babasının izinden giderek asker olan İdil Çevik. Şehadet şerbetini içmeye baş koymuştur. Bu şanlı yolda alnı ak, gözü kara bir şekilde ilerliyordur.
Çocukluktan beri disiplinli bir hayat sü...
Afra'm seni çok seviyorum. Yazmayı sevdiğim bir karakterdin ama hayat pek toz pembe değil maalesef. Yıllardır onlarca ana ağladı, çocuklar öksüz kaldı, aşklar yarım kaldı. Afra ve Ferdi aşkı Afra'nın naaşı ile toprağa gömüldü. Aynı binlerce ailenin yaşadığı gibi. Bu bir kitap ve ben bunları yazarken ağlıyorum ama insanlar bunları yaşıyor. Çoğu şehidimizin adı haberlerde geçmiyor. Nice hayatlar kararıyor ama kimsenin haberi olmuyor. Unutmayınız ki rahat yaşamamızın sebebi bizler için gençliğini feda eden şehitlerimizdir. Tüm şehitlerimizin ruhları şad olsun!
Buraya tıklayıp husaiise beni takip edersen çok sevinirim.
Yorum yapıp, oy vermeyi unutmayınız.
İyi okumalar, esenlikler dilerim.
!BU KURGUDA YER VE ZAMAN UNSURLARI DEĞİŞTİRİLEREK KULLANILMIŞTIR, OLAYLAR GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ!
🖇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Benim can dostum, kardeşim artık yoktu."
•••
Şehit haberi vermek... İstisnasız bu hayatta en acı şeydir. Elleri kınalı ve buruşmuş, başı bağlı, yaşlılıktan titreyen bir anaya nasıl denir 'yavrun şehit düştü' diye? Tüm yaşlılığına, yılların yorgunluğuna rağmen dimdik duran bir babaya nasıl verilir yavrusunun şehit haberi? Köye ambulans ve cenaze arabası girdiği andan itibaren bizim eve gelmesin diye dua eden onurlu ailelere nasıl şehit haberi götürülür? Elleriniz titreye titreye açarsınız emir kağıdını, şehit haberi vermenin size düştüğünü anlarsınız. Buz gibi bakarsınız etrafa insanların içi üşür bakışlarınızdan ama içi en çok yanan sizsinizdir.
Karşında ki titreyen anaya diyemezsin bir şey. Seni karşısında gördüğü an atar kendini yere. Bağırır, çağırır yeri göğü inletir haykırışlarıyla. Dizlerini döverek ağlar. Göğsüne vurur. Yalvarır Allah'a bir mucize olsun diye. Size koşar ayaklarınıza kapanır, utanırsınız. O anaya diz çöktüren her şeyi yok etmek istersiniz. Titreyen ellerinizle sıcak, buruşmuş ellerini kavrarsınız kendine vurmasın bana vursun diye. Benden çıkarsın acısını, üzüntüsünü diye. Kıyamazsınız ananın kendine vurmasına, canını yakmasına. Onun ise zaten yüreği alevdir, yavrusu toprağın altına girmiştir. O saatten sonra en büyük acısı o dur. Geçmez, dinmez bir acıdır evlat acısı. Kur'an da bile geçer bu hayatta ki en acı şeyin evlat acısı olduğu.
Babalar ise ağlamaz. Kalakalır Mehmetçikleri gördüğü an. Bastonundan destek alır zar zor ayakta durmak için. Nefes alamaz, dünyası başına yıkılır. Dışına değil içine akıtır göz yaşlarını. Hem gururludur hem acılı. Yavrum şehit oldu der, vatana can verdi der. Dolu gözleriyle yüzünde gurur dolu bir tebessüm oluşur. O yaşında sigara yakar. Büyük nasırlı elleri yavrusunun fotoğrafına değerken tir tir titrer. Evladının naaşını toprağa vermek dünyasını başına yıkar ama dilinde tek bir cümle vardır; vatan sağolsun.
