Podbijmy razem świat
Wypalmy dziurę w czasoprzestrzeni
Zawalającej wspaniałe pałace
Słońca promieniem nad rzecznym stawem
Kuśmy owocami naszej myśli
Ze snów naszych cud się ziści
Dźwigniem ciężar krzyża bliźnich
Nie obędziem się bez nich
Będziem nauczać, ale tylko z nas mistrze
Że cnotę znajdujemy w swym tornistrze
Bagażu naszego parku, zieleniejemy
Obydwie nawzajem owocujemy
Parki sprzątać będziemy zbrązowiałe
Aż żywym listowiem pokryją się mury zniszczałe
Pozbieramy śmieci, postawimy ławki drewniane
Takie, jak my na początku - przyszłe, i jedyne
10.11.2023, Rokietnica
CZYTASZ
Poezja, w sensie moje wypociny
PoetryNo tytuł mówi sam za się, ale zachęcam do zajrzenia bo wydaje mi się że mam trochę inne myśli niż większość ludz
