Vuslat

13.bölüm - Kıskançlık

Herkese selamlar! Nasılsınız?

Pazartesi bölüm gelecekti ama kolum ağrıdığı için bölümü yazamadım. Bugün yazmak kısmet oldu. Düzenlemeden atıyorum, hatalarım varsa affola. 💞

İnşaAllah yakın zamanda düzeni tekrardan oturtmaya çalışacağım. Her haftanın pazar günü bölüm gelecek ama biraz sabretmemiz lazım. 🥲

Bu bölüm Murat&Yüsra çiftini okuduk, gelecek bölümde Gökay&Gökçe çiftini okuyacağız. Her bölüm bir çift hakkında yazmayı planlıyorum. Belirli süreden sonra her iki çifti her bölüm yazarım. 🤍

Bu arada Whatsapp kanalım var;  oradan alıntılar, bölümler hakkında bilgiler söylüyorum ve bazen de sizinle konuşuyorum. Eğer katılmak isterseniz bio'm da olan linke tıklayarak katılabilirsiniz. Bu arada numaranız gözükmüyor, bu konuda rahat olabilirsiniz. 🤍

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar, ışıklarım. 🌷

🫀

Yusuf Emre

Üniversitenin bahçesinde Kübra'nın dersten çıkmasını bekliyordum. Kaç gündür onu doğru düzgün göremiyordum. O kadar özlemiştim ki güzel yüzünü görmeyi...

Kapı açılarak üniversitenin içerisinden Kübra dışarı çıktığında gülümsedim. Onu görmek yüzümü hep gülümsetirdi. Bu değişmez bir kuraldı. Onu gördüğümde hep gülümsüyordum.

Başını aşağı eğmiş, gözlerini namahreme değdirmeden yürüyordu. Önümden geçtiğinde daha fazla dayanamayarak bir kaç adım ileri atarak önüne geçtim.

"Kübra." dediğimde başını yukarı kaldırdı. Gözlerime bakmıyordu.

"Efendim?" diye sordu. Bir adım geri çekildi. Nedenini artık anladığım için rahatsız olmuyordum. Ama yine de ondan uzak olma düşüncesi üzüyordu.

"Ailemle konuştum. Bir kaç gün sonra hafta sonu ailenle tanışmaya geleceğiz." dediğimde Kübra şaşkınlıkla gözlerini araladı. Heyecanla gözlerini kaçırdığında gülümsedim. Çok tatlı olduğunu biliyor muydu acaba?

"Hafta sonu mu? Ama.. ama ben ailemle konuşmadım. Hem konuşsam bile ne diyeceğim, Yusuf Emre?"

"Yusuf." dediğimde kaşlarını çattı.

"Ne?" diye sordu.

"Yusuf de bana. Yusuf Emre'yi herkes söyler. Yusuf'u daha çok seviyorum." dediğimde Kübra gülümseyecek gibi oldu ama hemen kendine çeki düzen verdi.

"Ben ne diyorum sen ne diyorsun, Yusuf?!" dediğinde gülümsedim.

"Sen merak etme. Ben Mustafa abi ile konuşacağım, o da Ali abi ile konuşur." dediğimde Kübra başını iki yana salladı.

"Kolay değil, Yusuf. Abilerim çok kıskançtır. Belki babam sayesinde biraz yumuşak davranırlar ama hemen güveneceklerini sanmıyorum." dediğinde başımı salladım.

"Anlıyorum." dedim. "Anlıyorum. Bende abiyim, benim de kız kardeşim var. Ama benim tek soruma cevap ver, Kübra. Sen istiyor musun? Benimle evlenmeyi?"

"Ben... Yani. Nasıl diyebilirim, bilemiyorum." Bir adım attım. Aramızda sadece tek adımlık mesafe kaldı.

"Söyle, Kübra. Asıl sen istiyor musun? Sen istiyorsan herkesi yeneceğim."