When Love Hits Me

Chapter 24: Memories came back

 Kyle sa side ^___^ gwapo nuh! XDD

--------------------------------------------------------------------------------------------------------♥

Kyle's POV

"Uhm, Ren. . Sor--"

"Shhh. Don't be sorry Nics."

"Natatakot kasi ako baka galit ka eh. *sob* Di ko naman kasi alam na pupunta siya."

"Nics, don't cry please? Naiintindihan kita, hindi ako galit. Di ba nga I can do anything for you. Tutulungan kita, just trust me okay?"

Nagnod naman siya at ngumiti.

"Pahinga ka na lang muna ha?"

Hinatid ko siya sa kwarto niya at nahalata ko na worried face pa rin siya.

"Nics, what's wrong?"

"Iiwan mo ba ko?"

"Of course not. Just sleep and don't think too much. Sleep well my princess.... ARAY! Bakit?"

Bigla na lang niya kasi ako pinalo at poker face pa siya ngayon. Haha. Ang cute!

"What's with that face?" Sabi ko ng medjo natatawa. XD

"Don't call me princess. Para kang si Dad. -.-"

"Haha. Why? I want it that way. You're my princess and I'm your prince." I chuckled.

"Ok. Fine." I heard her laugh.

Ang sarap pakinggan ng tawa niya. Parang melody. Ay ewan! XDD

Then I kissed her forehead.

"Sleep princess. Don't worry, paggising mo mahal pa rin kita. :)"

>////<

"Nics, you're blushing. Soo cute!" Tapos pinisil ko yung cheeks niya.

"Awch, Ren, mashaaket! >///<"

Lalo pa siyang nagblush. Ahaha.

"O sige na. Close your eyes and rest okay?"

"Okay my prince. :)"

Wow! Sarap pakinggan! Ahaha.

"Rest well princess. :)"

She smiled and closed her eyes.

***

Tulog pa rin siya hanggang ngayon.

Hahayaan ko na muna siyang matulog. Bakit kasi nagpunta pa yung Andrew na yun dito. Kasalanan niya eh. Tsk!

Hindi ko alam kung matutuwa ako o malulungkot.

Matutuwa dahil binigyan ako ni Nics ng chance na iparamdam kung gano ko siya kamahal at alagaan siya o malulungkot kasi sa kabila ng lahat ng to, naalala na niya lahat at si Andrew pa rin yung nasa puso niya.

Oo naaalala na niya. Maski nga ako nagulat. Naaalala na pala niya nung araw na pinayagan niya kong manligaw sa kanya. Pero sinabi niya rin agad pagkatapos ng Christmas party namin. Alam ko sa ngayon dapat nagagalit ako, dahil parang ginagawa niya lang to para makalimutan ang bestfriend niya pero hindi ko magawang magalit eh. Mas kailangan ko siya intindihin kesa sa nararamdaman ko.

*FLASHBACK

Natapos na yung Christmas Party. Binigay ko na yung gift ko sa kanya. Simple bracelet lang naman siya. Tapos inaya ko na si Nics na umuwi pero nag-insist siya na pumunta daw muna kami sa park.

--At the park

Umupo muna kami sa swing at ilang minutong katahimikan hanggang sa ako na yung unang nagsalita.

"Nics, bakit pala gusto mo pumunta dito sa park?"

"Hmm, wala lang, papahangin."

Hmm, mukang alam ko na. Ganyan din siya noon eh, tuwing hahanapin ko siya tapos makikita ko siya sa playground ng school, tinatanong ko siya kung anong ginagawa niya don pero ang sinasabi lang niya nagpapahangin. Ibig sabihin may problema to.

"Alam ko na yang linyang yan. Tell me, what is it?"

Tumingin siya sa mga mata ko at nagsalita.

"Masama ba kong tao?"

"Of course not! Why did you asked?"

"Sorry Ren." Nakatungo lang siya ngayon.

"For what?" Ang tagal niyang hindi nagsalita.

Iniangat ko yung mukha niya at nakita kong nangingilid na ang luha niya. Hala! Napano to?

"Nics, you can tell me everything, right?"

"Hmm, magagalit ka ba kung nagsinungaling ako sayo?"

Ano nga ba? Magagalit ba ko?

"Hmm, siguro. Depende sa reason. Pero pipilitin kong intindihin. Just tell me please, whatever it is, i will never leave you, I promise.."

Mukha namang naconvinced siya sa sinabi ko. I looked directly into her eyes waiting for her to speak up.

"Naaalala ko na lahat." A tear fell from her eyes and suddenly i just hugged her.

Wala akong ibang maisip na pwedeng gawin or sabihin kaya niyakap ko na lang siya. And she's crying hardly. I just closed my eyes. I don't want to see her tears. Kung nasasaktan siya, mas doble yung sakit sakin. Kasi nasasaktan ako para sa kanya at nasasaktan ako para sa sarili ko sa thought na si Andrew pa rin talaga. Siya pa rin ang mahal niya. </3

*END OF FLASHBACK

At yun nga, hanggang ngayon hindi ko pa rin naririnig yung explanation niya kung bakit pinayagan pa niya ko manligaw kung naaalala na pala niya lahat. Pero okay lang, iintindihin ko siya hangga't makakaya ko. Alam ko nahihirapan siya ngayon at ang magagawa ko lang ay ang wag umalis sa tabi niya. Hindi ko gagawin ang ginawa ni Andrew sa kanya. Alam kong kailangan niya ko ngayon. Bilang isang kaibigan.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------♥

Note: yey, UD again. Habang sinusulat ko to mixed emotions. Kinikilig tapos naiiyak. haha. Lahat na. Sareeh kung maikli lang. Pandalas eto eh. XDD Enjoy reading. Wait for my next UD. :)))