DERİNE

Bölüm 16

Gözlerimi açtığımda bir hastanedeydim. Başucumda Arda vardı. İyi de oradan nasıl kurtulmuştuk. İnler bir biçimde konuştum.

" Nasıl kurtulduk oradan. "

Uyuklamakta olan Arda bana baktıktan sonra karamsar bir ses tonuyla konuştu.

" Geçti ya gerisini boşver. "

" O adamlar senden ne istiyor ? "

" Boşver Duru. Ufak bir alacak mevzusu diyelim. "

İçimi çekip kafamı duvardan tarafa çevirdim. Kısa süre sonra doktor gelip muayene etti. Ben ağzımı açıp bir kelime bile etmedim. Arabaya binip eve giderken de... Ama Arda sitenin olduğu yola sapınca elimle direksiyonu başka yere kırdım. Arda bunu beklemiyor olacak ki ormana giren arabayı kurtarmak için bir kaç manevra yaptı. Sonunda frene bakmış ve biz durmuştuk.

" Napıyorsun ya. Az kalsın ölüyorduk. "

" Ben o eve gitmek istemiyorum. Keşke önce sorsaydın nereye gidelim diye. "

" Niye soriyim ya. Orası senin evin. "

" Değil tamam mı ? Olmaz olsun öyle ev. "

Diyip koltuğa yaslanıp dışarıya baktım. Arda ise nefesini dışarıya verip tekrardan konuştu.

" Nereye gidelim ? "

" Bir pansiyonda kalıyordum. Oraya götürebilirsin beni. "

" Pansiyon mu ? Eşyalarını alıp bize gidiyoruz. "

" Olmaz öyle şey. Ben kimsenin yardımı olmadan ayakta durmak istiyorum. "

" Gidiyoruz dedim zaten gidebilir miyiz diye sormadım. Üstelik senin için kimse olmadığı mı da biliyorum. Zaten o eve götürmek içimden gelmiyordu. "

Hiç birine cevap vermeden beni götürmesine izin verdim. Gerçi oraya gidince çok güzel şeyler olmayacak bunu da biliyorum. Ama sevgili aileme yakın olacağımda güzel bir olaydı. Daha öncesinde sadece dışarıdan baktığım o villaya şimdi çok yakındım. Arabanın gelmesi ile kapı otomatik olarak açılmıştı. Araba durduğunda Arda elindeki anahtarı kapıda bekleyen adama verdi. Sonra benim elimi tutup yüzüme baktı.

" Hazır mısın ? "

" Girmesek mi acaba. Ne olacağını sen benden daha iyi biliyorsun. kimsenin huzuru kaçmasın en iyisi ben gidiyim. "

" Gel buraya. Bu zamana kadar bu evde huzur yoktu zaten. Merak etme güzel şeyler olacak. "

Elimden tutup kapıya doğru yürüdük. İçeriye girdiğimizde geniş bir antre vardı. İçerisi dışarısından daha ihtişamlıydı. Tam Sarper Ailesine yakışır derecedeydi. Geniş antreden geçtikten sonra yine çok geniş bir salona geldik. Dedesi ile babaannesi cam kenarında ki koltukta kahve içiyorlardı. Arda beni oraya doğru sürüklemeye başladı.

" Dedecim. Duru artık bizimle yaşayacak. "

Adam bunu duyar duymaz içtiği kahveyi dışarıya püskürtüp öksürmeye başladı. En az onun kadar bende çok şaşırmıştım.