Burhan
"Oğlum yemeğinle oynama. Yemeyeceksen kalk."
Başımı dalgınca kaldırdığımda annemi fark ettim. Ciddiyetle yüzüme bakıyordu. Gözlerim babama gitti sonra. O da annem gibi bakıyor. Süslü Makbule ve Minnak Hayri de öyle. Bir şey mi kaçırdım ben?
Boğazımı temizleyip önüme döndüm.
"Bir şey mi oldu?"
"Oğlum yemeğinle oynuyorsun. Yemeyeceksen kalk, diyorum."
Elimdeki kaşığı tabağın yanına bırakıp yerimden kalktım. "Eline sağlık, anne. Afiyet olsun." deyip odama doğru ilerlediğimde mutfakta konuşmalar geldi kulağıma. Duyuyorum ama anlamıyorum. Kafam çok dolu.
Odama geçtiğimde yatağıma uzandım. Oda karanlıktı, ışığı açmaya gerek duymadım. Düşünceler uçuşuyordu aklımda. Ağlayasım geliyor.
Soluma dönüp elimi başımın altına getirdim. Ahsen'in dedikleri geliyordu aklıma. Üzülmüştü benim için. Onu sevdiğimi bilmiyordu ve güzel yüreğiyle bana yardım etmek istemişti. Anlıyordu beni. Çünkü o da birini karşılıksız sevmişti.
Güzel değilim diyor bir de. Dünyada gördüğüm en güzel kız. Güzellik görecelidir evet ama ihtimal dahiline sokmak istemiyorum onu. İsmi gibi en güzel. Başka kız yok.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Ondan uzaklaşsam hemen özlüyorum onu. Yanında korkuyorum. Sanki duygularımı öğrenecek ve yüzüme bakmayacak, konuşmayacak benimle. Çok korkuyorum.
Duygularımla savaşırken Mert anlamıştı beni. Başta söyledi bana. Hâl ve hareketlerimi aşırı buluyordu. Sürekli Ahsen ile uğraştığımı söylüyordu. Lisede seviyorum yalanını söylediğimizde başladı her şey. Ateşle oynuyorduk sanki. Mert bu durumdan rahatsızdı. Ahsen de kendini yiyip bitiriyordu zaten. Ben rahattım. Sevmiyorduk zaten. Saygımdan Ahsen abla diyordum. Hiçbir şey yoktu.
Mert ve Ahsen her ne kadar yakın olsalar da mesafelilerdi. Aileleri tanışıyordu başta. Seyfi Amca güveniyordu Mert'e. Mert nerde nasıl davranacağını biliyordu. Ahsen'in neden Mert ile oturduğuna şaşmıyorum. Sınıftaki kızlar tuhaftı. Bir tek Mert ile konuşuyordu düzgünce zaten. Lisede yanından kovuyordu beni. Rahattım ben. Ama ona karşı şu anki hislerim yoktu. Ben neden Mert gibi olamadım? Neden böyle oldu?
Telefonumdan yükselen seslerle düşüncelerimden sıyrıldım. Komodinin üzerinden telefonumu alıp sırtüstü yattım. Mert mesaj atmış.
Tert|
Gardaş
Nasılsın napıyorsun
Aklıma düştün bi
Siz|
Bilmiyorum nasıl olduğumu
Sağ ol gardaş
Ahseni düşünüyordum seni de
Neden böyle oldu Mert
Ben üzülüyorum
Ne yapacağımı bilmiyorum
Deliricem
Tert|
Hop dur lan
Ders çalışmıyor musun
Kafanı başka yerlere ver
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AHSEN
SpiritualKitapları rasgele çantama koyup çantamı sırtıma taktım. Sınıf kapısına doğru ilerlerken önümde beliren kişiyle nefesimi tutup gözlerimi kocaman açtım. Ciddiyetle yüzüme bakıyordu. Ölmem değil mi? "Korkma hemen." deyip yanımdan geçti. Tuttuğum nefesi...