Sekiz: Olmayacak

304 42 48
                                    

Selamlar ⭐✨

Biz geldik :)

Bu bölümü Unique_Sky 'e ithaf ediyorum 💜

Satır aralarında buluşalım. Oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar ❤️

Ahsen

"Baba..."

Başını bana çevirdiğinde titreyen dudaklarımı birbirine bastırdım. Sakin durmak istedim. Gözlerim acıyor. Ben kendimi çok kötü hissediyorum.

"Her şeyini aldın mı kızım? Sağ olsun Tunahan Bey götürecek seni. Oğluyla aynı okulda sınavının olması iyi denk geldi." dedi babam gülen yüzüyle. Gülümsemeye çabaladım.

Portmantodan ayakkabılarımı alıp dışarı çıkardı. Bana çok emek veriyordu. Çalışıyordu benim için. Ama ben yapamayacağım, Allahım. Yine olmayacak. Yine üzeceğim ailemi.

Yaşaran gözlerimle kendimi tutamayıp boğazımdan hıçkırık koptu. Babam hızla başını kaldırdığında çok çaresiz hissettim kendimi. Bütün her şey üzerimde yüktü sanki.

"Özür dilerim, baba." dedim ağlayımsı çıkan sesimle. Dayanamayarak ağlamaya başladım. Omuzlarım sarsıla sarsıla ağlamaya başladım. Babam şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Sonra kaşlarını çattı. Devam ettim ağlayışlarım arasından. "Yine olmayacak, biliyorum. Özür dilerim, başarılı olamadım. Emek verdin o kadar bana ama ben beceremedim, baba. Sunduğun imkanları hor kullandım. Affet beni-"

Beni kendine çekip sıkıca sarıldı bana. Ağlayışım şiddetlenirken annemin sesleri geliyordu kulağıma. Babam bırakmıyordu beni. Benimle gurur duyduğunu söylüyordu ve birçok şey. Ağladım. Bir kez daha ağladım.

___

"Heyecan var mı?" dedi Tunahan Amca. Ağladığım için başım ağrıyordu. Başımı kaldırıp Tunahan Amcaya baktım dikiz aynasından. Küçük bir gülümseme yerleştirdim dudaklarıma. Tam konuşacakken Burhan'ın sesini duydum.

"Baba bu klasik sorulardan bıkmadınız mı? Böyle daha çok heyecanlandırıyorsunuz. Sınava gireceğiz diye göbek atacak hâlimiz yok ya..." dediğinde yanımda oturan Burhan'a çevirdim bakışlarımı. Bana küçük bir bakış atıp omuz silkti. Gülesim geldi bu hâline. Burhan gibiler hiç yaşlanmaz gibi.

"Ne sorayım oğlum başka? Stres mi yaptın sen?" dedi Tunahan Amca gülerek. Burhan bugün bir garip. Rahat olurdu aslında. Her zaman rahattır Burhan. Acaba sevdiği kıza mı açıldı da olumsuz cevap aldı?

"Gece uyuyamadım, baba. Yorgunum."

Kestirip attı. Tunahan Amca güldü yine.

"Paramparça!" dedi uzatarak. Ne olduğunu anlamazken devam etti. "Gece bizi de uyutmadın."

Ne?

"Ahsen kızım, Burhan bir şarkı öğrenmiş. Öğrendiği de şüpheli. Paramparça deyip duruyor. Uyutmadı bizi-"

"Baba konuşmayalım şimdi istersen." dedi Burhan stresle. Bana doğru bakmıyordu. Dudaklarımın arasından kıkırtı kaçarken başını hızla bana çevirdi. Konuşuverdim.

"Paramparça olan ne Burhan? Merak ettim."

Bana bakmayı sürdürdüğünde gözlerimi kaçırıp tekrar ona döndüm. Arkasına yaslanmış hâlde karşısına bakıyordu. Üzüldü mü?

"Kalbi paramparça." dedi Tunahan Amca gülerek. Şaşırdım. Boşluğuma gelerek konuştum. Konuşmaz olaydım.

"Siz de biliyor musunuz?"

Gözlerim Burhan'a gittiğinde gözlerini bana çevirdi. Onaylamaz bakışlar atıyordu bana. Sustum. Konuşmam artık.

"Neyi bilmem gerekiyor, güzel kızım?"

Şu kritik ortamda 'güzel kızım' hitabına takılmamam gerekti. Burhan da bana güzelsin diyordu. Ne güzel kalpli insanlar.

"Geldik."

Burhan'ın konuşması üzerine düşüncelerimden sıyrıldım. Gözlerim dikiz aynasına gitti. Tunahan Amca ciddiyetle Burhan'a bakıyordu. Düşünceli hâli vardı. Yerimde huzursuzca kıpırdanıp başımı dışarı doğru çevirdim. Boşboğazlığım yüzünden oldu hep.

Okulun bahçesi doluydu. Ellerimi birbirine bağladım. Korkuyorum, Allahım.

___

"Ağlama-"

"Yok..." dedim ağlayışlarım arasından. Yanaklarımdan yaşlar süzülüyordu. Ben çok kötüyüm, Allahım.

"Hiçbir şey yapamadım, Burhan. Olmayacak yine-"

"Bu sınav sisteminin-" Sustu. Sinirle soluyordu. Ellerimle yüzümü kapattım hızla. Ağlıyorum. Olmadı, Allahım. Kazanamıyacağım.

"Ahsen'im... Güzelim bak yüzüme. Çıkalım şu yerden artık. Kalk, oturma soğuk yere."

Yüzümü düzensizce silip başımı kaldırdım. Ağlayışım geçmiyor. Burhan da üzülüyor.

"Ben ne yapacağım, Burhan? Olmayacak yine. Ot gibi yaşıyorum ben. Faydalı olamıyorum kimseye. Kendime de faydam yok. Canım acıyor. Tombiğim. Kimse de beğenmiyor beni. Hiçbir işe yaramıyorum-"

"Konuşma böyle." diyerek yanıma oturdu. Kaşları çatıldı. "Ya ben kaç defa diyeceğim sana güzelsin diye. Ya senin şu imanlı kalbin var ya o yeter. İç huzurun yeter. Çoğu insanın yapamadığını yapıyorsun sen. Sen nefsine galip geliyorsun, güçsüz olduğunu söyleme bana!"

Omuzlarım sarsıla sarsıla ağlamaya devam ettim. Aklıma eve gelen misafir teyze geliyordu. Kazanamazsam evlenmekten bahsetmişti. Belki de tek çözüm budur. Aileme yük olmam artık. Lisede Ülkü'nün dediği gibi anca evlenip çocuk doğururum ben.

Gözyaşlarımı silip burnumu çektim.

"Belki de tek çözüm evlenmek. Yine olmadı, biliyorum-"

"Saçmalama!" diyerek atıldı Burhan. Çok sinirli bakıyordu bana. Yutkundum.

"Ben ciddiyim." dedim yaşaran gözlerimle. "Elimden başka bir şey gelmiyor."

Ayağa kalktı bir hışım. Canım acıyor. Ben neler diyorum, Allahım. Ben neler düşünüyorum?

"Eğer evlenirsen o kişi ben olurum, anladın mı?!" dedi yüksek sesle. Duraksadım. Ne?

"Ne diyorsun sen-"

"Bir daha evlenmekten bahsedersen yakanı bırakmam haberin olsun." deyip üzerindeki hırkayı çıkardı sinirle. Hırkasını elinde tutuyordu sıkıca. Bana döndü sonra. "Kalk artık o pis yerden, eve bırakacağım seni."

Yürümeye başladı. Yerimden kalkıp arkasından gittim. En sonunda Burhan'ı delirttim galiba. Ne dediğini bilmiyor.

"Seni delirttim." dedim üzülerek. Yüzüme bakmıyordu. Hızlı adımlarına yetişmek için uğraşırken nefes nefese kaldım. "Burhan yavaşla. Senin kadar zayıf değilim."

Durdu. Bende soluklandım. Sert çehresini bana döndü. Üzülüyorum.

"Bir daha evlilik lafı geçmeyecek tamam mı? Gerekirse üçüncüye gireriz. Sen gerçekten istemedikçe kimseyle evlenemezsin. Sınav yüzünden saçmaladın. Anladın mı beni?"

"Kimseyi sevdiğim yok zaten." dedim düz sesle. "Sevsem de yar olmuyor bana. Sevenim de yok." dediğimde gözlerim doldu. "İstesem de istemesem de evlenemem."

Sessizce yeri izledi. Konuşmadım. Yürüdü sonra.

"Hadi gidelim."

💔

Bölüm nasıldı?
Düşünceleriniz?

Ahsen?

Burhan?

Sınavı kazanabilecekler mi sizce?

Konuşalım ✨

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz ❤️

Olmayacak.

AHSENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin