"Küçük bir çocuğun yokuş aşağı koşması gibi seni düşünmek... Biraz heyecan , biraz da düşecekmiş korkusu..."
-Cemal Süreyya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . . .
15 Kasım 2006
Damla sakin adımlarla anne ve babasının yatak odasının kapısında durmuştu. Bugün onun için önemli bir gündü ve daha yaşı küçük olduğundan, yaptığı planlar için kendisinden büyük birinden yardım alması gerekiyordu. Ve bunun için babasını seçmişti çünkü normalde bugün baba kız günleriydi ondan dolayı babası ile onu bugün yorucu bir gün bekliyordu.
Yavaşça kapıyı tıklattı ama karşı taraftan ses gelmeyince, parmak uçlarına yükselip kapıyı açmıştı. Temkinli adımlarla annesini uyandırmamak için sağ tarafta uyuyan babasının yanına yürüdü. Sakince uzanarak babasının yanağına bir öpücük kondurmuştu.
Murat yanağına değen yumuşak dudaklar ile gözlerini aralamıştı. Aralar aralamaz bu dünyada görmeyi en çok sevdiği, kızının huzur veren bakışlarındaki yeşilliklerle karşılaşmıştı. Bu bakışlara hafif bir tebessümle karşılık vermişti Murat.
Damla babasının açılan gözleri ile yerinde hafifçe zıplamıştı. Annesini uyandırmamaya özen göstererek sessizce "Babacığım uyan hadi! Bugün baba kız günü unutun mu?" Murat'ın gülümsemesi kızının dedikleriyle genişlemişti. Kızının küçük bedenini kucağına aldığı gibi, örtüyü açarak yanına yatırmıştı.
"Meleğim saat daha çok erken. Elbette unutmadım ama bu kadar erken kalkmamızın bir sebebimi var yoksa?"
Aslında biliyordu ama Damla'dan da planını öğrenmek istiyordu. Damla ise babasına sokularak huzurla gülümsedi. En sevdiği anlar babasının göğsünde yatarak ona bir şeyler anlatmaktı. Babası evde olduğu her gece Damla'yı yanına alır, o konuşmaktan yorulup uyuya kalana kadar kızını dinlerdi. Sonra ise kızını yatağına yatırıp, biraz da onun izleyerek hasret giderirdi. Murat düşüncelerinden sıyrıldığı sırada Damla yine fısıltı şeklinde annesini uyandırmamaya özen göstererek konuşmaya başlamıştı.
"Babacığım bugün Efsa'nın doğum günü. Ondan dolayı ona sürpriz yapmak istiyorum. Dün annemle konuşmuştuk ama sen yorgun olup erken uyuduğun için sana anlatamamıştım. Efsa'ya pasta yapmak istiyorum ve bunu tek başıma yapamam, bana yardım eder misin? Bu kadar erken uyandırmamın sebebi ise hem anneme kahvaltıyı biz hazırlarız, hem de alınacakları alırız marketten."
Tek nefeste söylediği için derin soluklar almaya başlamıştı. Murat son saniyesine kadar dikkatle dinledi kızını. "Sen büyüdün de annene kahvaltı hazırlayacak yaşa mı geldin küçük hanım? Haydi o zaman operasyon başlasın." Yavaşça yatakta doğrulup, Damla'yı da kucağına alarak çıkmıştı odadan.
Banyoya geldiklerinde ilk önce kızını çamaşır makinesine oturtmuştu Murat. Kızı merakla onu izlerken, Murat'ta o sırada elini yüzünü yıkayıp kurulanmıştı. Daha sonra Damla'yı kucağına alıp onun da elini yüzünü yıkadığı sırada Damla kıkırdıyordu. Kızını da kuruladıktan sonra banyodan çıkıp mutfağa ilerlediler.
