Ya O Da İstiyorsa? (BakuDeku)

Kendi Hikâyeni Kendin Yaz, Katsuki

Katsuki Bakugou

Elime telefonu alıp Izuku'ya bakmaya başladım. Neden böyle bir malın tekiydim? Zaten öfke problemlerim çok sıkıntılıydı, ergenlik yüzünden iyice boka dönmüştüm. En çok ortaokulda belli etmiştim bunu.

Deku'nun hayatını mahvetmiştim belki de.

Her empati kurmaya çalıştığımda iyice mahvoluyordum. Çok sevdiğim birisi, mesela ablam, bana gidip “Kendini çatıdan aşağı at.” dese ne hissederdim?

Bok çuvalı muamelesi görmüş gibi.

Ensemi yastığa iyice yaslayıp telefonu kapattım. Kapı çaldığında istemsizce, “Ne var?” diye bağırdım. Ben buydum işte. Kibar olamayan, boktan bir erkektim.

İçeriye ablam girdiğinde kaşlarımı çattım. O, buraya sebepsiz yere gelmezdi. Bende bir olumsuzluk olduğunu anlamış olmalıydı.

Emi yatağa oturdu ve bana baktı. “KitKat, iyi misin sen? Bu KitKat benim tanıdığım KitKat değil.” İç çektim ve ablamın mavi gözlerine baktım. Eğer bir ablanız varsa, hele ki insan olmayıp alfa olan bir ablanız varsa, sırları saklayamazdınız.

Yalancının mumu yatsıya kadar yanardı.

Yatakta doğrulup Emi'ye baktım. Nedense konuşacak hâlim yoktu. Moralim bozuktu. Izuku'dan özür dilemiştim, ona bir daha “Deku” demeyeceğime söz vermiştim, ama insanlar ona her “Deku” dediğinde kalbim daha çok sızlayacaktı.

Emi, saçlarımı karıştırıp gülümsedi. O gamzesiz gülümsemeye en çok şu anda ihtiyacım vardı. “Âşık mı oldun, KitKat? Eğer konu buysa benimle konuşabilirsin, ablan boşuna burada değil.”

Emi'ye hafifçe gülümsedim ve başımı eğdim. Başımı sallayıp gözlerimi kapattım. Sürekli aklıma Izuku geliyordu. Neden hâlâ benim peşimdeydi? Neden bana hayrandı?

Emi ayağa kalkıp kitaplığımdaki yaoileri incelemeye başladı. Gey olduğumu sadece o biliyordu. Başka kimseye söylemeye cesaret edememiştim.

“Kim o şanslı oğlan, KitKat?”

Tekrar Emi'ye baktım. Konuşmak istiyordum, ama kelimeler boğazımdan çıkmıyordu.

Boktan hayat.

Yüzüstü dönüp başımı yastığa gömdüm. Sinirim bozuktu, çok bozuktu. Emi tekrar yanıma oturup sırtımı sıvazladı. Başımı yan çevirip ona baktım ve mırıldandım.

“Izuku...”

Emi anında kaşlarını çattı. Bunu beklemiyordu sanırım. Sonuçta, kim kendi kardeşinin, kendi sevgilisinin üvey kardeşine âşık olmasını beklerdi ki?

Biz normal değildik, asla normal olmadık.

Emi iç çekti ve beni kaldırdı. Yatakta bacaklarımı kendime çektim ve ablama baktım. Ailenin akıl vereni oydu, ama onun bile aklı çalışmıyordu şu an. Şaşırmıştı, eskiden zorbalık yaptığım çocuğa âşık oldum diye şaşırmıştı.

“Katsuki, beynim allak bullak...” Emi gözlerini kapattı ve düşünmeye çalıştı. Yutkundu ve bana baktı. O okyanus mavisi gözleri, ilk defa boş bir şekilde bana bakıyordu.

“Şimdi ben doğru mu anladım? Sen, bizim Izuku'ya âşık oldun. Ama eskiden ona zorbalık yaptın diye kendini paramparça ediyorsun.”

Başımı sallayıp Emi'ye bir umutla baktım. Beni teselli etmesine ihtiyacım vardı. O gamzesiz gülümsemeye, o mavi gözlerin gülüşüne ihtiyacım vardı.

Al işte, gülümseme dedin, kızın ağzını bıçak açmıyor.

Birkaç dakika boyunca sessizce oturduk, daha sonra Emi'nin dudaklarında ufak bir gülümseme belirdi. Şefkat dolu bir gülümseme. Emi'nin elleri, benim dizimin üstündeki bir elimi tuttu. Sonunda o mavi gözlerde biraz ışıltı vardı.

“Katsuki, şimdi bu örnek sana garip gelecek ama... Tomura ile ben bile sevgili olmayı başardık. Peşimizde All For One vardı, Kötüler Birliği vardı, ama önemsemedik. Eğer biz bile bunu başardıysak, siz hayli hayli başarırsınız. Kendi hikâyeni kendin yaz, Katsuki. Onu kendine âşık et, asla umutsuz kalma. Sana güveniyorum.”

Dudaklarımda bir gülümseme oluştu. Duymak istediğim buydu işte. Diğerleri gibi, “Kanka boşver ya,” demek yerine beni böyle teselli edecek birine ihtiyacım vardı.

Hayatımdaki tek şans ablamdı.

Emi ayağa kalkıp gülümsedi ve saçlarımı son bir kez karıştırıp bana baktı. “Sakın vazgeçme. Belki bir gün siz de beraber olursunuz, kim bilir?”

Emi odamdan çıktı ve ben düşüncelerimle baş başa kaldım.

———————————————————–

~540 Kelime~