SAVCI BEY !

《3》

Yazardan

Bekar mı ?

Mehmet , Savcının sorduğu soruyu yeni çakmıştı . Efsun'un başına talih kuşu konduğunu düşündü .

"Bekar , savcım . Isteyeni çok da kendisi gitmiyor ."

"Mehmet , sana diycem ama nasıl yapabileceğimi bilmiyorum   . "

"Söyleyin savcım . Ne işiniz olursa hemen hallederim. "

"Şu kız , Efsun . Malum yaşım da geçiyor . Artık evlenmem lazım değil mi ? Onunla ..."

"Ooo savcım . Bundan daha güzel haber mi olur ...  Efsun güzel kızdır . Ama buraların adetleri farklı . Yani ailenizi getirip isteseniz daha doğru olur ."

Savcı Demir , aile konusundan bahsedildiğinde duraksadı . Babası öldükten sonra annesi çok zorluklar çekmiş  ,  kansere yakalanıp vefat etmişti . Sadece kız kardeşi kalmıştı   . Akrabaları onları kabul etmediği için devlet yurdunda kalmışlar , kız kardeşi memur olmuş , kendisi de hırs yapıp hukuk kazanmıştı . Şimdi , evli olan kız kardeşini , bu evlilikten haberdar ederse ; nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordu . Ne de olsa kızkardeşi , Efsun'un ailesinin kim olduğunu bilmiyor diye getirmeyi düşündü .  Gerçeği ondan da saklayacaktı .

"Mehmet , annem ve babam  uzun zaman önce vefat etti. Bir kız kardeşim var . Sen haber etsen de onunla ve muhtarla istemeye gitsek olur mu?

Mehmet , savcının kendi köylerinden bir kızla evlenme isteğini duyunca çok sevinmişti   . Bu evliliğin olması için her şeyi yapacaktı .  Söz verdi Savcıya .

Bir gün  muhtar sokakta Adnan beyi tutup ona bu haberi verdi . Adnan beyse bu konuda şaşırsa da kızına böyle bir talip çıkmasına çok sevinmişti . Bir savcı damadı olursa ,kendini  ne kadar güçlü hissedebileceğini düşündü . Eve haberi yetiştirdi . Karısı da duyunca çok sevinmişti bu habere . Her şeyden habersiz Efsun ise bahçedeki otları yoluyordu . Annesi , Adnan bey meraya gidince Efsun'u kolundan tuttuğu gibi eve tıkıştırdı .

"Oy benim güzeller güzeli kızım , oy benim becerikli kızım ..."

"Anne bir şey mi isteyeceksin ?"

Müjgan hanım bu soruya biraz somurtsa da kızını tuttuğu gibi koltuğa oturttu . Kendisi de hemen yanına oturdu .

"Aaa kızım annene öyle denir mi ? Sana çok güzel bir talip çıktı ."

Efsun bunu duyunca gözlerini baydırdı . Yine aynı şeyler diye geçirdi içinden .

"Ya anne , ben istemiyorum evlenmek falan!"

"Bi dur kızım bi dur . Kim ama bu , aklın almaz. Şu ilçe Savcısı Demir bey var ya . Ha o işte . Seni beğenmiş  . "

Efsun duyduğu şeyle şok geçirdi.  O suratsız adam Efsun'u mu isteyecekti ...

"Ne! Hayır anne . Ben o suratsızla asla evlenmem . Hem o adam benden 13 yaş büyük . Ne evlenmesii "

"Yav kızım , ne olmuş hem 13 yaşsa . Baban da benden bi o kadar büyüktü . "

"Anne biz eski zamanda mı yaşıyoruz allahaşkına !"

Müjgan hanım daha da sinirleniyordu . Böyle bir talibi reddedemeyeceģini düşündü .

"Efsun ! Kendine gel! Yeter artık . Ne kadar zor durumda kaldığımızı görmüyor musun ? Güneydoğudan kaçtık . Buraya sığındık . Soyadımızı bile değiştirdik . Nereye aidiz onu bile unuttuk   . Yarın bir gün babanın düşmanları gelip yakamızı tutarsa ne yapacağız? Bu devletin adamı hem . Hiç deģilse gücümüz olur . Korkumuz kalmaz  . "

Efsun , annesinin son dediğine takıldı .  Güc elde etmek icin Efsunu mu kullanacaklardı . Sahi , ailesinden başka ne bekleyebilirdi ki ? Ne deseydi ... kimse ona rızasının olup olmamasını sormamıştı bile . Kendinden 13 yaş büyü adamla sırf güvende olabilmek için mi evlenecekti ... o gün hiçbir şey demedi .

Ertesi gün bahçede oturduğunda Betül ve Zeynep yanında bitmişti . Haber tüm köye yayılmış , Betül , arkadaşını kutlamak için Zeynepse kendi beğendiği adamın Efsunla evlenmek istediğini duyduğunda her ne kadar huzursuz hissetse de Efsun'u belki vazgeçirmek için yanına gelmişlerdi .
Efsun tek kelime etmiyor , arkadaşlarının sözleri bir kulağından girip ötekinden çıkıyordu .
Ne kadar değersiz olduğunu hissediyordu sadece ...

Betül tebrik ederken Zeynepse :

"Ay Efsun . O suratsızla mı evleneceksin ? Savcılar sert olur derler. Bilmem nasıl biri ? Kaderin böyle mi olacaktı ..."

Gibi Efsun'un içini daha da yaralayan sözler ediyorlardı . Ne acı değil mi ? Istemediğin biriyle  evlenmek durumunda kalmak . Ama ailesinin sözleri aklından gitmiyordu . Hele ki annesinin .  Babası zaten onu kâle almıyor , hazırlık yapmalarını söyleyıp duruyordu . Hatta isteme günü bile belirlenmişti . Bundan önce babası , Müjgan hanımı ve Efsun'u ilçeye götürüp  kıyafet alıyordu .

Söz günü gelmişti .
Efsun'un üzerine oturan uzun zümrütyeşili elbise ve arkadaşı  Betül'ün yaptığı dalgalı saçları , makyajı ile ayrı büyülü bir güzelliğe sahip oluyordu . İçeride konuşan kalabalığa  betül kahve yaparken  , kendisi de damat için kahve hazırlıyordu . İşler ne ara bu kadar hızlı olduğuna şaşırıyor , dalıp gidiyordu . Betül'ün  , kahveye tuzu basmasıyla kendine geldi .  Sessizce betüle kızdı .  Ama gelenekti , sustu . Kahveyi alıp içeri girdi . Savcı takım elbisesiyle karşıda bütün asaletiyle oturuyor , yanında muhtar diğer yanında ise kız kardeşi vardı . Efsun mutfakta kahve hazırlarken aileler tanışmıştı . 
Kahveyi savcıya verirken onunla gözgöze gelmemek icin başını kaldırmadı . Kahveyi verip savcının yakınına konulan boş sandalyeye oturdu . Odadaki seslerden bihaber gibiydi o gün Efsun . Babası  heyecanlı , annesi ise duygulanmıştı . Niye duygulanıyorsun ki ? Bilseydin kendi ellerinle kendi kızını ateşe attığını , mutluluktan çıkan o gözyaşların şimdi baska bir nedenle dökülürdü...

Sonraki bölümde görüşürüz .
Vote unutmayınız💖❤💙💥💥💥