SİLİNİŞ

19. GENÇ YÜZME HOCASI

Lütfen oy verelim 🎀
Uygulamayı bırakıp bırakmama arasında giderken bir bölüm önce gördüğüm yorum yüzünden dayanamadım... sizi seviyorum. Lütfen bana anlayış gösterin😭❤️ vpn ile girmek zor geliyor bir yerden sonra.

Neys. İyi okumalarrr
-

"Anne," elimdeki boya kalemini resim defterinin üzerine bıraktıktan sonra "sanırım herkes tatile gitti," dedim bakışlarımı güneşin kavurucu sıcağının hakim olduğu gökyüzüne doğru götürürken. "Sokak bomboş, hiçbir çocuğun sesi gelmiyor." Evet, tatile gitmiş olmalılardı. Yoksa bu balkonun bu kadar sessiz olması mümkün değildi.

Annem örgü yapmada kullandığı şişlerini aşağı indirirken "bu güzel bir şey değil mi?" Diye sordu yüzüme bakarak. "Sessizlik huzur demek. Sen de bunun tadına varıp resim çiziyorsun işte."

"Ya orası öyle de," bağdaş kurup iç çektim. "Acaba nereye gidiyorlar? Bu sokaktan daha eğlenceli bir yere mi gidiyorlar? Ya benimle olduklarından daha çok eğleniyorlarsa?"

Annemin yüzünde istemsiz bir gülümseme belirdi. "Sonuç olarak geri dönecekler." Dudaklarımı büzdüm.

"Mesela tatil olarak nereye gidiyorlardır?"

"Memleket veya çeşitli tatil yerlerine yüzmeye falan gidiyorlardır."

"Yüzmek mi?" Gözlerim korkuyla büyürken annem duraksadı, "bir gün biz de tatile gitme fırsatı bulursak yüzmeyi öğrenirsin sen de."

"Korkarım ki!"

"Korkmazsın,," gülümsedi. "Emin ol, hatta çok seversin."

Neyse ki o tatil fırsatı hiç bulunmadı ve ben de hiç yüzmeyi öğrenemedim.

§

Yalkın'ın planladığı saatte kapalı yüzme havuzumuzun bulunduğu bölüme girdiğimde, onu görmeyi bekledim ancak göremedim. Meraklı bakışlarım etrafta gezinmeye devam ederken havuzdaki suyun süzülüşü ise ayrı bir dikkat çekiciydi.

Normalde ilk dersimize şimdi başlamamız gerekiyordu. Ancak, Yalkın'ın burada olmadığını fark edince tam gitmeye yelteniyordum ki bakışlarım açık olan soyunma odasına çarptı ve duraksadım. Ardından adımlarım hızlandı ve kendimi kapıyı açarken buldum.

Soyunma odamız, içeri girince kızlı erkekli olarak iki kısma daha ayrılıyordu. Erkeklerin alanına, her ne kadar bunu asla yapmayacak olsam da, ani bir kararla gittim ve kapıyı araladığım gibi kafamı içeriye soktum. O anda Yalkın'ı gördüm. Boylu boyunca oturakta uzanmış, uyuyor gibi görünüyordu.

Beyin fonksiyonlarım birbirine girdi. O an, erkek soyunma odasına bir sapık gibi baktığımı bile düşünmeden içeriye bir adım attım ve meraklı gözlerimle Yalkın'a bakmaya başladım. Üzerinde eşofmanı vardı ve gerçekten de uyuyordu.

"Allah Allah ya," diye mırıldandım kendi kendime. "Gören de yıllardır uyumuyor sanacak." Öyle bir izlenim vermişti ki, bomba patlasa uyanmayacak gibiydi.

Aradan birkaç saniye geçti ancak gözlerimi asla put gibi duran Yalkın'dan ayıramadan öylece seyrettim. Sonunda, onu uyandırmanın en doğru karar olduğunu düşünüp harekete geçmeye karar verdim. Hem bizim dersimiz yok muydu? Hangi antrenör, antrenman sırasında uyuyup öğrencisini ihmal ederdi ki? Ayrıca, uyuduğu yer konforlu bile görünmüyordu.

Onu uyandırmak için kendimi binbir türlü ikna yöntemleriyle donatabilirdim. Ama biliyordum ki, zaten en sonunda onu uyandıracaktım.

"Yalkın," diye seslendim. Daha doğrusu- seslenemedim. Çünkü sesimi ben bile zor duyabilmiştim.