Umudum

-15-

Merhaba!
Ben geldimmmm 🤗❤
Nerdeyse 3 ay sonra geri döndüm.
Özledim sizii...

İyi okumalar...

Barış zili çalınca 1.70 boyunda, 7 aylık hamile olan Beyza abla açtı kapıyı.

"Ah Barış hoşgeldiniz!" Barış'a kocaman sarılıp içeri itti ve benim kolumu tuttu.

"Kız sen ne tatlı bir şeysin ya!" Kulakları sağır edecek derecede yüksek çıkan sesiyle bana kocaman sarıldı. Çok tatlı bir kadındı gerçektende. Bende kollarımı ona sarınca daha bir sıkı sarıldı. 7 aylık hamile haliyle nasıl sıkı sarılacaksa  artık.

Bir anneye sarılmak çok iyi hissettiriyormuş...

"Hoşgeldin Bahar, Beyza ben Barış'ın ablası." Kollarını benden ayırınca bir adım geriye çekildim. Hâlâ eşikte bekliyorduk. "Hoşbuldum Beyza abla." Bana kocaman bir gülümseme sunup eliyle içeriyi gösterdi. "Geç lütfen." Başımı salladım ve içeri geçtim. Üzerimdeki hırkayı çıkarınca Beyza abla elimden almak için bir hamle yapınca. "Yorulmayın lütfen ben asarım." dedim ve hırkamı astım. Ayakkabılarımı çıkarıp terlikleri giydim ve beni bekleyen Beyza ablaya gülümseyerek salon olduğunu düşündüğüm yere doğru adım attım.

"Bahar şöyle geç canım." Beyza abla oturacağım yeri de gösterince içeriye minik bir göz atıp oturdum yerime. Bu ev cidden çok güzeldi. Geniş bir salon, beyaz eşyalar ve kocaman bir televizyonla döşenmişti. Gereksiz eşya yoktu, rahat dekore edilmiş ve gördüğüm kadarıyla da temiz bir evdi.

Ben koltuğa oturunca mutfak olduğunu düşündüğüm yerden kahkaha sesleri yükseldi ve Barış içeri girdi.

Çok güzel gülümsediğini söylemiş miydim?

Gözlerimi hızla üzerinden çektim ve yanıma oturan Beyza ablaya döndüm.

"Ay seni görmeyi çok istiyordum Bahar, Barış'ın anlattığı kadar güzelsin gerçektende." Yüzüm sözlerine kızarınca kıkırdayarak koluma dokundu. "Benden utanma tatlım." Başımı salladım ve gülümsedim. 

"Abla kocana bir şey de." Barış'ın mızmız çıkan sesi beni gülümsetirken  Beyza abla "Bir büyüyemediniz gitti he." diyerek Barış'a kendince kızgın bakışlar attı ama bence çok tatlıydı.

"Bakma öyle tatlı tatlı benim suçum yok kardeşin bana karışıyor." Mutfaktan çıkan ve daha önce görmediğime emin olduğum adamla ayağa kalktım. "Aman ya hiç sizinle uğraşamam şimdi. Ah bu arada Bahar'cım eşim Çınar ile tanıştırayım seni." Hafif bir tebessümle Çınar abiye bas selamı verdim ondan da aynı karışılığı alınca Barış'a döndüm. Gözleri üstümdeydi bakışları hayranlık uyandırıyordu bende. Benim ona döndüğümü fark edince yüzünü ablasına döndü hemen.

Biz bir şey görmedik zaten çek hemen kafanı.

Ben niye bakıyorsam sanki...

Sanki ne?

Sanki... Sanki... Sanki

Bu gene takıldı ya.

"Bahar otursana tatlım, beyler sizde bahçeye çıkın, bizde Bahar'la sohbet edelim azıcık." Ikisi de birbirine bakıp gülümsedi ve Çınar abi konuştu. "Haydi Barış gidelim de kraliçeyi kızdırmayalım." Barış bakışlarını benden çekmeden Beyza ablaya "Abla sevdiğime iyi bak çok kalmayacağız." dedi ve ben gene utandım.

Sende utanmaktan başka bir şey yapmıyorsun ki ya

Başka napayım ya o böyle tatlı tatlı konuşunca beynimi kullanamıyorum.

Belli ;)

"Barış git ya kızı utandırdın."

"Abla ya sana güveniyorum kırşu kızın utangaçlığını." diyerek eniştesiyle beraber bahçeye açılan kapıdan çıktılar.

"Afacan kardeşim ya, inşallah yeğeni de ona çeker." Koltuktan kalkıp "ben bir çaya bakayım, istersen kahve de yapabilirim." Başımı sallayarak ayağa kalktım. "Ben de sana yardım edeyim abla."

Sonrasında ise mutfağa geçip beraber çay yaptık Beyza abla cidden çok tatlıydı ve sohbeti çok güzeldi. Bir kez olsun ters davranmamıştı bana ve içten davranıyordu. Bazen konuştuğunda sözlerinde sahtelik arıyordum ama bulamıyordum.

Çok içten konuşuyordu. 

Yaklaşık 1 saat boyunca onun ve Barış'ın çocukluk anlarını dinledim. Çok güzel bir çocukluk geçirmişlerdi. Aileleri onları hep desteklemiş ve yalnız olmadıklarını hissettirmişti.

Benim aksime onlar sevgi görmüştü...

Beyza abla benden telefon numaramı isteyince hemen verdim. "Eğer yalnız hissedersen, kötü hissedersen ne bileyim destek istersen ben hep buradayım Bahar seninle konuşmak beni çok iyi hissettirdi. Seni çok sevdim canım. Iletişimimizin kopmasını istemem."

Gülümsedim ve ona sıkıca sarıldım.

"Bende seni çok sevdim abla, seninle sohbet etmek yalnız olduğumu unutturdu." sözlerime hamile olduğu için duygulanmış olan Beyza abla ağlayınca ondan ayrıldım. "Ayh hamilelik hormonları işte, ne zaman ne olacağı belli değil." diyerek gülmeye başladı.

Bu az önceağlamıyor muydu?

Nwnxhjshzjsnsbsh hamilelik hormonları işte.

Gözleri yaşlarla dolmasına rağmen kahkahalarla gülen kadının tatlı haline gülümsedim. "Abla cidden çok tuhafsın." Sözlerime cevap verecekken çalan zille sustu. "Dur ben kapıya bakayım." Hemen ayağa kalkıp kolunu tuttum. "Sen otur anla ben bakayım." Başını salladı ve "Bizimkiler gelmiştir." dedi.

Salondan çıkıp kapıyı açtım. "Hoşgeldiniz!" Çınar abi gülümsedi ve içeri geçti. Barış ise kocaman bir gülümsemeyle gözlerime baktı.

"Bir gün kendi evimizde de bana kapıyı böyle açar mısın sevdiğim?"

Vee son...
Kestik

Bölüm nasıldı?
Beyza ablayı sevdiniz mi?
Çınar abinin kitabımıza bir etkisi olur mu?

Şimdilik allah'a emanet olun.

Diğer bölümlerde görüşelim.