Umudum

-17-

Oy ve yorum bekliyorum : ) 

°°°

" Barış? " Yüksek ve şaşkın çıkan sesimle birlikte kocaman açılmış gözlerle izliyordum karşımdaki manzarayı. 

 Barış'ın dibine girmiş ve ona bütün vücudunu adeta sergileyen kadına ters bakışlarımı atmamla hemen Barış'tan bir adım uzaklaştı. " Ben gideyim Barış Bey siz kendiniz incelersiniz. " Bana son bir bakış atıp odadan çıktı. 

 Barış ayağa kalkıp yanıma gelmek isteyince elimi kaldırıp durmasını sağladım. 

" Bahar'ım hoş geldin. " 

" Hoş buldum demek isterdim ama pek hoş bulduğum söylenemez. "

" Ufak bir yanlış anlaşılma ol-."  Elimi kaldırıp durdurdum yeniden.  

 " Açıklamaya gerek yok Barış Bey. "dedim Bey kelimesine vurgu yaparak. 

" Bahar lütfen olayı türk dizilerine çevirme dur da anlatayım olayı." Haklı olduğunun bilinciyle göz devirip kafa salladım. " Olay bir anda oldu müdahale edemedim bana yaklaşmasına ama sen gelmeden önce zaten ben onu uyarmak için konuşacaktım. Hem benim gözlerim senden başkasını görür mü sanıyorsun?" Derin bir nefes aldım. Konuşmak, tepki vermek istemiyordum. 

Barış, gözlerime baktı derin derin bir tepki vermemi hiç olmazsa gözlerimde bir duyguyu görmeyi bekliyordu. Tepkisizliğim canını yakmış gibi buruşturdu yüzünü. " Özür dilerim böyle bir şey yaşanmamalıydı ama gerçekten suçsuzum. " Yine sadece derin bir nefes aldım. 

Neydi beni bu kadar hissizleştiren? 

"  Barış gerçekten açıklama istemiyorum. Sadece eve gitmek istiyorum. " Barış bana çaresiz bakışlar atıp masasının başına geri döndü.

 " Anahtarı alayım gidelim. " Kaşlarım sözleriyle çatıldı aklımda ve kalbimde ise tek bir duygu hüküm sürüyordu. 

Öfke. 

" İstemiyorum kendim giderim. Peşimden gelme Barış! " Sözlerim bittikten sonra hızla klinikten çıktım. Ne düşünmem gerekiyor ne hissetmem gerekiyor bilmiyordum. Tek bildiğim ise hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Bildiğim kadarıyla kıskançlık krizine girmeli, esip gürlemeliydim. Ama öyle olmamıştı. 

Barış'ı sevmiyor muyum?

Barış'ı seviyorsam neden herhangi bir şey hissetmedim?

Barış gerçekten suçsuz mu?

Aklımda dönüp dolaşan sorularla otobüse bindim ve kısa sürede babaannemin evine vardım. Kapıyı açıp babaanneme seslendim. " Tontişim ben geldim. "  

" Gel kuzum mutfaktayım. "

Mutfağa gidip yemek yapan babaannemin yanaklarından öptüm. 

" Kuzum otur bakalım sana bir şey diyeceğim. " 

Yanındaki sandalyeye oturdum ve meraklı bakışlarımı üzerine diktim. 

" Baban... baban geldi sen yokken ' eve dönsün yoksa çok kötü şeyler olur haberin olsun anne ' diyip gitti kızım. " 

Sözleriyle içim ürperdi. Peşimi bırakmayacaklarını biliyordum zaten ama hemen gelmemi istemesi içime dert olmuştu. 

" Eşyalarımı toplayayım giderim. " Odaya gitmek için kalkacağım sırada babaannem kolumu tutup beni durdurdu. " Yavrum onlarla ters düşme olur mu? Hem baban seni evlendirme konusuna çok net bakıyor. Belki evlenip mutlu olursun. " Gülümsedim babaanneme.

 " Babaanne ben evlenmek değil huzurla yaşamak istiyorum. Evlilik kolay bir iş değil bunu sen benden iyi biliyorsun. Sevmediğim biriyle evlenmem saçma olur. " Başımı sallayıp bileğimi elinden kurtardım. " Bu işin sonu nasıl olur bilmiyorum ama halledeceğim. Sen merak etme. " Mutfaktan aceleyle çıktım ve zaten toplu olan eşyalarımı çantama koyup odaya son bir bakış attım. 

Neden bilmiyorum ama sanki...sanki bu bu odaya son girişim. İçimde bir burukluk vardı. Daha fazla oyalanmanın mânâsız olduğunu bildiğim için hızla evden dışarı çıktım. 

Otobüse binip bizim evin olduğu binanın önüne geldim. Bundan sonra ne olacağı hiç belli değildi ama bildiğim tek bir şey vardı. O da dengelerin değiştiği ve hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağıydı. 

Veeee son. 

Sevgili okurlarım kitap hakkında kökünden değişikler yapmak istiyorum ama nasıl olur bilemedim. 

Ben soru sorayım sorularım cevapsız kalırsa kitabı yayından kaldırırım. 

Barış'ı sevdiniz mi? 

Entrika olsun mu?

Dram mı olsun böyle devam mı etsin?

Bahar ve Barış ilişkisi hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bu kadar. Sorulara verdiğiniz cevaplar yeni bölümleri ve kitabın işleyişini etkileyecektir. Bilginiz olsun! 

Allah'a emanetsiniz...