Umudum

-11-

Merhaba!

Yeni bölüm geldi.

Medya; inşallah hep güzellikler içerisinde yaşarız. ☺

♡İyi okumalar...♡

Telaşla defteri yerine bıraktım ve yatağı düzeltip odadan çıktım. Korkudan kalbim çok hızlı atıyor ve ellerimin titremesine sebep oluyordu. Hızlı adımlarla kapının önüne gelip delikten baktım.

Aras mı?

Daha fazla bekletmeden açtım kapıyı.
" Selamun aleyküm Bahar! " Başımı sallayıp karşılık verdim. " Aleyküm selam Barış. Geçsene? " Evde kimse yoktu ve ikimizin aynı ortamda bulunması günahtı ama onu kovamazdım ki.

Yüzünü yerden kaldırıp gözlerime baktı. Hızlı bir şekilde gözlerimi kaçırdım. O bana haramdı ve göz teması kurmamız bile günahtı. " Yok sana bunu vermek için geldim. Ayrıca babanla konuştum üniversiteye gitmene izin vericek merak etme. " Elini uzatıp orta boy bir kutu verdi.
" Ne ki bu, ayrıca babamı nasıl ikna ettin? " sorduğum sorulara gülümsedi ve başını yana yatırdı. " Ben gittikten sonra aç paketi. Diğer soru içinde eğer hayat arkadaşım olacaksan babanın sana karışabilme hakkı yoktur. " dedi ve bir adım geriye çekildi.
" Ben gideyim artık, Allah'a emanet ol sevdiğim. " Yüzümde hissettiğim sıcaklık ile kızardığıma emin oldum.

Yiaaa bana sevdiğim dedi!

" Tamam, o zaman Allah'a emanet ol. " başını sallayıp arkasını döndü ve merdivenleri inmeye başladı. Gözden kaybolana kadar kapıda bekledim sonrada kapıyı kapatıp kendi odama geçtim.

Elimdeki paketi yatağa bıraktım ve yüzümdeki gülümsemeyle pencerenin önüne gittim. Barış arabanın yanına doğru yürüyordu. Pencereyi açıp içeriyi havalandırdım ve Barış'ı izlemeye devam ettim.

İçim kıpır kıpır...

Hızlı adımlarla yürüyen Barış kapısını açtıktan hemen sonra arkasına döndü ve direkt benimle göz teması kurdu. Gözlerini ilk çeken bu sefer o oldu ve arabaya binip gözden kayboldu.

Yüzümdeki şapşal gülümseme bana kendini hatırlatırken iç sesim devreye girdi hemen.

Hişt Bahar noluyoruz, ne bu hareketler falan?

Yok bir şey.

Hee yedim bende.

Aman ya zaten günaha giriyorum birde senle uğraşmayayım.

Gıcık!

Pencerenin önünden çekilip yatağıma oturdum. Acaba kutuda ne vardı.

Aç ta öğrenelim zeki herif.

Her zamanki gibi iç sesimin haklılığına göz devirdim. Hayır yani niye bu kadar zeki ki?
Kendi kendime olan konuşmalarım açılan kapının sesi ile kesildi. Onlar gelmişti.

Duyduğum sesler yine kavga ettiklerinin kanıtıydı. " Yeter artık be kadın, bu ne be sürekli senin dırdırını mı çekeceğim! " hızlı bir şekilde yatağımdan kalktım ve odamdan çıktım. İkiside salonun ortasında durmuş kavga ediyorlar. " Ha ben mi dırdır ediyorum?! Asıl sen ediyorsun be. Senin yüzünden hayatım karardı. " Babam anında elini kaldırıp annemin kolunu sertçe tuttu.
" Kes sesini kadın. " tehditkar bir sesle konuşuyordu.

Hâlâ varlığımdan haberleri yoktu.

" Ya ben senin yüzünden kızıma annelik yapamadım. Senin yüzünden onu bir kere bile sevemedim. Seninle evlendiğin güne lanetler ediyorum tamam mı?! " duyduğum sözlerle yerdeki bakışlarım ikisine odaklandı ve sadece şu söz çıktı ağzımdan.

" Ne?! "

Ve bitti.

Ay noluyo, noluyo?!

Bölüm hakkında ki fikirleriniz?

Beğenmenizi diliyorum.

Allah'a emanet olun...