𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑡𝑟𝑎𝑛𝑠𝑓𝑜𝑟𝑚𝑎𝑡𝑖𝑜𝑛

5

"haklısın ona bakınca gözlerimdeki nefreti bende görebiliyorum" Pansy kaşlarını çattı ve bana döndü "aptal olma Samantha! aşktan bahsediyorum" iğrenerek yüzümü buruşturdum "üzgünüm psikopat katiller ilgimi çekmiyor" Pansy anlam vermiyerek yüzüme bakıyordu "sen bunları boşver Pansy" koşar adımlarla okula yürüdüm. O aptal psikopattan hoşlandığım falan yok! ondan nefret ediyorum! işlediği cinayetin suçunu bana atmış birini sevemiyorum.

Okula girdiğimde karşımda Tom'u görünce bıkkınlık içinde gözlerimi devirdim. Yanından geçmek üzereyken Tom kolumdan yakaladı "konuşmamız lazım" kolumu sertçe çekerek ondan uzaklaştım "istemiyorum!" Tom dişlerini sıkarak "Samantha!" diye bağırdı. Bana ilk defa adımla seslenmişti normalde Grindelwald diye seslenirdi. Adımı çok güzel söylemişti...

"Tamam konuş dinliyorum" Tom sonunda der gibi bir bakış attı ve konuşmaya başladı. "Bu işin arkadasında kimin olduğunu bulmak için yardımına ihtiyacım var" gözlerimi devirdim. Bu çocuk cidden psikopattı. cinayeti işleyerek üzerime suçu attı şimdide yardım istiyor!

"Riddle gerçekten uğraşmak istemiyorum bu aptal oyunun bir parçası olmak benim için çok zor. Başardın hayatımı mahvetmek üzeresin!" yanından geçerken arkamdan seslendiğini duymuştum.

"Yardım etmek istersen bulduğun notları bana getir" Hala yardım diyor! sinirle basamakları çıkarken sonunda odama ulaşmıştım. İçeri girdiğimde yerde duran cesedi görünce bir kaç adım geri giderek duvara yaslandım. "Kahretsin!" gözlerimi kapattığımda dolan gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Lütfen gözlerimi
açtığımda burda olma...

Yalvarıyordum. Bir insana değil bir cesede yalvarıyordum. Gözlerimi açtığımde yerde cansız yatan kızın bedeni hala ordaydı odamdaki kan kokusu midemi bulandırıyordu kızın boğazında ve kollarında izler vardı. Yani öldürülmeden önce kendini korumaya çalışmıştı... ellerimle ağzımı kapatıp ağlamaya başladım duvardan destek alan bendenim yere öylece düşmüştü... ellerimi yere bastırdığımda tam önümde duran beyaz kağıt dikkatimi çekti, elime almama gerek kalmadan üzerine kanla yazılmış yazıyı okuyabilmiştim. Oyun başlasın

Kullaklarımı kapatıp ağlamaya başladığımda nefesimi düzene sokamıyordum. Tanrım nefes alamıyorum... ellerim boğazıma gittiğinde nefes almak için çırpınıyordum. Gözlerimi kapatıp bir anlığına herşeyi unutmaya çalıştım ve derin nefes aldım. Sakinim.

Gözlerimi açtığımda yerde duran notu alıp kanlı kıyafetlerimi ve vücudumu umursamadan odadan çıkıp koşmaya başladım. Ortak salona girdiğimde herkesin gözü benim üzerimdeydi derin nefes aldım ve Tom'u aramaya başladım. Gözlerim nihayet onun gözleriyle buluştuğunda boş bakışları beni süzüyordu yaralı olup olmadığımı kontrol ediyor gibiydi. Yanına ilerledim ve notu ona uzattım "lütfen bul onu" uzun bir süre gözlerime baktıktan sonra notu elimden aldı ve elini belime sararak beni ortak salondan uzaklaştırdı. "Neler oluyor?" gözleri beni suçluyor gibi bakmıyordu aksine bu olanların onu sinirlendirdiği kesindi. Benden çok bunları yapanı o bulmak istiyordu "bilmiyorum odamda bir ceset var" Tom ellerini omuzlarıma koyarak beni kendisine çevirdi. "Dinle, şimdi o cesedi Dumbledore'a sen haber vereceksin" başımı iki yana salladığımda Tom derin nefes aldı "beni dinle Grindelwald ve git Dumbledore'a haber ver" ona güvenmekten başka çarem olmadığı için başımı salladım ve ilerlemeye başladım. "Bu arada" bir kaç adım uzaklaşmıştım ki beni durdurdu ve yanıma gelip tam karşımda durdu "ceset hakkında biraz daha bilgi verebilir misin?"

"bir kızdı onu daha önce bizim binamızda görmediğime eminim sanırım bir Hufflepuff öğrencisi-" Tom sözümü keserek beklemeden konuşmaya başladı "hayır hayır ondan bahsetmiyorum yani aldığı yaralar hakkında" derin nefes aldım ve gözlerine baktım "şey sanırım kendini savunmak için biriyle boğuşmuş boynunda ve kollarında izler vardı bide her zamanki gibi tam kalbinden bıçaklanmış" Tom başını salladı "bu izlerden karşı taraftada olabilir" kaşlarımı çattım. Haklıydı bu izlerden o kızda varsa karşı taraftada olma ihtimali yüksekti.

Tom gerçekten çok zekiydi, ona hayran olmamak elde değildi...

"gidebilirsin" başımı salladım ve yanından uzaklaşarak Dumbledore'un odasına ilerledim. Bu olanlar onun suçu değildi çünkü bu cinayet ben onunla birlikteyken işlenmişti bu yüzden Tom bir özürü hak ediyordu.