𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑡𝑟𝑎𝑛𝑠𝑓𝑜𝑟𝑚𝑎𝑡𝑖𝑜𝑛

20

Ağlama Samantha! güçlü olmak zorundasın ona boyun eğmek sana yakışmaz! yapamıyordum göz yaşlarımı silerek okula ilerledim. Okula girdiğimde artık kendimi tutmama gerek yoktu ağlıyordum bir yandanda odama koşuyordum. Bana yaşattıklarını bir bir ona ödetecektim. Tom Riddle intikamını şimdi almıştı o kızın dudaklarını öpmesine izin vererek intikamını almıştı. Odama girdiğimde daha fazla dayanamadım ve dizlerimin üzerine düşerek omuzlarım sarsılarak ağlamaya başladım.

Elime aldığım birayla camın önüne oturdum. Şişeyi tek bir dilişte yarılamıştım. Kendimi ilk defa bu kadar kötü hissediyordum. İlk öpücüğümüzü hatırladığımda gözlerim dolmuştu. Tamam pek romantik değildi fakat zevkliydi o aptal kızı öptüğünde artık dudaklarımdaki izleri silmişti. Sıra vücudundaki izlerdeydi.

Odamın kapısı açılınca kapıya döndüm. Tom'la göz göze gelince hızlıca ayağa kalktım. "Siktir git!" Tom gayet sakince içeri girdiğinde elimdeki şişeyi yere fırlattım. Etrafa saçılan cam kırıklarından biri ayağıma saplanmıştı. Ama canım acımıyordu çünkü asıl canımı acıtan Tom'un nefes almasıydı! "bana bak Riddle! seni şuan öldürürüm!"

"kontrolüm dışında gelişti" açıklaması beni güldürürken Tom gayet ciddiydi "siktir git Riddle!" cam parçalarını umursamadan üzerine basarak tekrar cam kenarına oturdum ve ağlamaya başladım. "Senden nefret ediyorum!" Tom yanıma ilerledi ve önümde diz çökerek ayağımdaki yaraya baktı. Fakat dokunmak için elini kaldırınca kolunu sertçe tuttum. "O elini bana süremezsin!" Tom ayağa kalktı bu kadar sakin olması beni dahada sinirlendiriyordu. "defol git! hayatımdan çık git Tom! aldın intikamını mahvettin hayatımı tamam mı? rahatladıysan siktir git hayatımdan!"

"senden intikam aldığım yok! ona karşılık bile vermedim!"

"gerçekten çok teşekkürler" Tom sabırla derin nefes aldı ve beni kollarımdan tutarak kendine çekti "eğer yanımda olsaydın kimse beni öylece öpemezdi! bana güvenseydin yanımda olurdun!"

"sana güvenmediğim için mi intikam alıyorsun benden?"

"senden intikam almıyorum Grindelwald ama sen böyle yaparak kendi izlerini kendin siliyorsun!" dudaklarımı araladığımda konuşamadım. Katil olmadığını söylüyordu ona güvenmemi istiyordu. "izin vermem" Tom kaşlarını çattı "neye izin vermezsin?"
dudaklarımı dudaklarına değdirerek konuştum "o izlerin silinmesine izin vermem" Tom sertçe yutkundu. Onu öpmemi bekliyordu.

Geri çekilerek ondan uzaklaştım. "Git" yatağa oturduğumda çok pişmandım. "Bana güvenmiyor musun?" sorduğu soruyla kafamı kaldırıp ona baktım "güvenmiyorum"

"o zaman savaş başlasın Grindelwald!" odadan çıkarken söyledikleri kalbimin acısını arttırırken ona güvenmek istiyordum. Ama aşık olduğum için onun bir katil olduğunu unutamazdım.

Savaş başlasın demişti. Demekki asıl savaş şimdi başlıyordu.