Love Between Universes | taekook

22| Hastane

SELAM KİZLARRR!!

Bolume hos geldinizz 🥹

Bu bolum gozyaslarimizin yavas yavas dinecegini umuyorum 🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♀️

Oylar verildiysee,

İyi okumalarr!

***

Taehyung, kollarına yığılan bedenle kendine geldiğinde, bunun nasıl olduğunu sorgulayabilecek zamanı yoktu.

"Jungkook! A-aman tanrım, Jungkook!"

Onu kucağına aldığı gibi, daire kapısını bile kapatmadan evden çıktı. Ayağında geçirdiği, kapının önünde o olduğu için giydiği rastgele bir ayakkabı vardı.

"Jungkook! Jungkook, güzelim aç gözlerini!"

Asansörün inmesini beklerken onunla konuşmuştu, ancak tek bir reaksiyon alamaması onu iyice korkutuyordu.

Hızlıca asansörden inip binadan çıktı, koşa koşa yola geldi. O esnada arabasının anahtarını almadığını fark etmişti. Ama hiçbir şeye zaman yoktu. Hızlıca taksi çevirmek için elini kaldırdı.

Kucağındaki yaralıyı görmesiyle hemen duran taksiciye minnettar olan Taehyung, hızlıca binmiş ve kapıyı kapatmıştı arka koltuğa.

"En yakın hastane!"

Taksici hızlıca kullanmaya başladı, bu esnada da Taehyung tişörtünü yırttı ve bir parçayı katladı. Jungkook'un sweatini dikkatlice kaldırdığında, karşılaştığı yara sanki onunmuş kadar canını yaktı. Kanamayı durdurmalıydı.

Elindeki kumaşı yarasına koyup dikkatlice bastırdığında, Jungkook'un hafifçe kasıldığını görmüştü. Acıyordu, biricik bebeğinin canı acıyordu.

Bir eliyle tampon yaparken, diğeriyle onun boynunun altından tutmuş, dik tutuyordu. Yaklaşıp yüzüne öpücükler kondurmaya başladı.

"Geçecek güzelim, geçecek şimdi. Tamam mı? Sakin ol, geçecek. Şşt, aferin bebeğime. Harikasın Jungkook'um, iyileşeceksin. Bak, kanaman durdu bile!"

Gözlerini açamasa da, bilinci kısmen vardı ve hayal meyal acı hissediyor, onun sesini duyuyordu Jungkook. Ancak, kulaklarından zihnine bir türlü giremiyorlardı cümleler.

"Hızlı sürsene! Daha hızlı, haydi!"

Sinirle, düşünmeden şoföre yükseldiğinde, şoför sesini çıkartmayıp gaza basmıştı. Böyle bir halde bulunan insanlara karşılık verecek hali yoktu.

"Benim güzelim bana mı gelmiş, hm? Ben güzelimi hiç yarı yolda bırakır mıyım, izin verir miyim onun da beni bırakmasına? Vermeyeceğim küçüğüm, haydi, aç gözlerini. Özlemedin mi beni?"

Son cümle, Jungkook'un gözlerini açmasına yeterdi.

Zorlanarak da olsa ayılan bilinciyle, sevgilisine baktı.

"T-tae.."

"Bir tanem! Hayatım, uyumak yok, kapatmak yok o güzel gözleri, tamam mı canımın içi? Sen bana mı geldin güzelim, hm?"

"G-gel...dim."

"Geldin tabii! Geldin. Aferin benim küçük çiçeğime, aferin benim yıldızıma. Bak haydi bana, özlemiş misin beni, hm?"

Jungkook başını sallayabildi yalnızca.

"Ben de seni çok özledim her şeyim. Ben de seni çok özledim. Hayır! Hayır gözlerini kapatma, aç, evet, benim için açık tut tamam mı canım? Bak, buraya kadar dayanmışsın, ne kadar güçlüsün sen benim güzel bebeğim? Güçlü sevgilim benim. Açık tut o gözleri, sadece birkaç dakika daha, tamam mı?"