karga

11

Silah sesinin ardından çığlığım salonu doldurmuştu. Karşımda duran adam gözlerimin içine bakarak yere yığıldığında arkasında elindeki silahla dikilen Karanla göz göze geldik.

Silahı beline geri yerleştirip yanıma koştu ve sıkıca sarıldı. Kafamı göğsüne yaslayıp deli gibi ağlamaya başlamıştım.

"Özür dilerim, gözünün önünde yapmamalıydım.. Özür dilerim güzelim." diyerek daha da sıkıca sarmaladı beni.

Hiç bir şey demedim, o da bir daha konuşmadı.

İçeriye birilerinin girdiğini ayak seslerinden anlamıştım ama kimin ne yaptığı umurumda değildi.

"Abi bunu ne yapalım?" diye bir erkek sesi geldi.

"Yaşıyor mu?" diye sordu Karan.

"Hayır abi." dedi adam. Ve bunu öyle soğuk kanlılıkla söylüyordu ki tüylerim ürpermişti.

"Tamam götürün her zaman napıyosak aynısını yapın işte." dedi.

Birden ayaklarım yerden kesilmişti. Karan beni kucağına almış merdivenlerden yukarıya çıkıyordu.

Kafam hala göğüsünde olduğu için nereye geldiğimizi görmesemde odaya girmemizle kokusundan Karan'ın odası olduğunu anlamıştım.

Beni yavaşça yatağa yatırıp üzerimi örttü.

"Gitme." diyebildim. Sesim çok zor çıkmıştı.

"Üzerimi değiştirip gelicem bitanem, bekle." dedi ve giyinme odasına girdi.

Kısa bir süre sonra eşofman takımını giymiş bir şekilde çıktı odadan.

Yavaş adımlarla yanıma uzandı. Kolunu kafamın altından geçirip beni kendisine doğru çekti. Kafamı tekrar göğsüne yaslamıştım.

"Biliyorum şuan sırası değil belki ama o piç kurusu sana dokundu mu?" diye sordu Karan.

"Hayır." dedim.

"Doğruyu söylüyorsun dimi?"

"Evet." dedim ve gözlerimi kapattım. Uyumak istiyordum.

Bir süre ikimizde konuşmadık. Karan başıma öpücük kondurup "İyi geceler." dedi. Cevap vermedim.

.

Hissettiğim boşlukla gözlerim açıldı. Karan yatakta değildi. Etrafa bakarken banyonun kapısından ses gelince uyuyormuş gibi yapmaya karar verdim.

Banyonun kapısı açıldı ve giyinme odasına geçti. Ayak seslerinden nerede olduğunu anlayabiliyordum. Kısa bir süre sonra başımda yumuşak dudaklarını hissettim.

Beni öptü ve odadan çıktı.

Nereye gittiğini merak etsem de kalkmadım. Komidinde duran telefonu elime alıp saate baktım.

5.25

Bu saatte nereye gitmişti acaba?

Öyle duvarı izleyerek Karan'ı düşündüm.

.

Tekrar uyandığımda güneş doğmuş hava aydınlıktı. Yataktan hiç kalkmak istemiyordum ama kahvaltıya da artık inmem gerekiyordu. O kadar uğraşıyorlardı sonuçta. Hem Karan da beni bekliyordur şimdi.

Lavaboya girip işlerimi hallettim ve yavaş yavaş aşağıya indim. Kahvaltı masası her zaman ki gibi hazırdı ama Karan masada yoktu.

"Seda abla Karan yok mu?" dedim.

"Odasında değil mi Karan bey?" diye bana soru yönelttiğinde gece çıktığını bilmediğini farkettim.

"Yok o çıkmıştı da ben gelir sandım. Neyse." dedim ve masaya oturdum. Sahiden neredeydi bu adam?

İki üç lokma bir şey yiyerek masadan kalktım ve odaya geçtim.

Karan'a mesaj atsam iyi olacaktı.

Günaydın
Nerdesin?

Yazdım. Bekledim bekledim ama cevap gelmedi. Herhalde işi vardı. Telefonu tekrar yerine koydum ve aşağıya inip televizyondan bir şeyler açtım.

.

Karan'ın ağızından

"Bırak lan beni piç kurusu!" diye bağırmıştım.

Sandalyede ellerim ayaklarım bağlı bir şekilde oturuyordum.

"Rehin alınmış birine göre fazla asabisin." dedi ve güldü. Bu dün ölen Tahsin'in oğlu Erdemdi.

"Şuan bu durumu tam tersine çevirebileceğimi biliyorsun dimi?" diye alayla konuştum.

"Çevirirdin. Eskiden. Şimdi işin ucunda o kız varsa biraz zor olur sanki ha? Ne dersin?" güldü. "Neydi ya kızın adı.. Nil hah Nil evet. Güzel kız." dedi ve tekrar güldü.

"Onun adını ağızına alma lan!" bağırarak kollarımı çekirştirdim.

"Aaaa Karga sakin olsana. Şurda laflıyoruz seninle." tam o an telefonumdan mesaj sesi geldi.

Yaklaşıp cebimden telefonu çıkardı ve face id'ye yüzümü tutarak kilidi açtı.

"Nil'in yazmış." diyerek sırıttı.

"Bırak lan telefonumu!"

"Kız merak etmiş bak Karga. Günaydın, nerdesin yazmış. Nerede olduğunu fotoğraf atarak yanıtlamak ister misin?" dedi.

"Hayır! Sakın öyle bir şey yapma! Nilden uzak durucaksın oğlum! Hiç.bir şeyden haberi olmayacak! Seni de o baban gibi öldürürüm piç!" ben bağırırken yüzğnü buruşturup gülmeye başladı.

Ben bağırdıkça gülüyordu ve bu beni daha da sinirlendiriyordu.

Birden telefonumu yere bıraktı ve camı tuzla buz oldu.

"Şimdi ben çıkıyorum, sen sakin sakin otur tamam mı? Çok özlersen çağırtırsın." dedi ve göz kırparak karşıdaki kapıdan çıktı.

.
.
.
.
Karganziye kalp

Öpüldünüz💋💋💋💋🫂🫂🫂