"Kimsin sen?" karşımdaki kız alayla gülerken ben sadece onun yüzüne bakmakla yetindim "Hadi ama öldürdüğün adamın kızını tanımıyor musun gerçekten?" mimiksiz halim her saniye değişirken afalladığımı anlamıştı.
"Siktir! Sen Ertan'nın kızı mısın? Çocukta mı peydahlamış pezevenk?" aslında ilk başta gerçekten şaşırsamda şu an keyifle bu cümleleri kuruyordum "Babam hakkında daha düzgün konuşabilirsin Serce İzgi!"
Dudaklarım düz bir şekil alırken gerildi "Takılma çok baban katkısız bir orospu çocuğu olduğundan söylüyorum bunları." göz devirdi, gülümseyerek tek hecelik bir kıkırtı döküldü dudaklarımdan ve anında ciddi yüzüme geri döndüm "Förb nerede?"
Bana doğru yaklaştı "Adı Förb'müymüş? Hiçte söylemedi biliyor musun bunun içinde ekstra olarak canı yandı." dudaklarımı dişledim ona zarar verdiğini açık açık söylüyordu her şeyi bilmesine rağmen bu yaptığı kendisi için hiç iyi yerlere gitmeyecek bunu biliyordu.
Delirmiş olmasına verdim sonuçta Ertan tarafından büyütülmüş bir kızdan ne beklenir ki? Sinirlendiğimi bile bile devam etti "İnatçı biraz ya, yoksa iyi anlaşıyoruz."
"Çok konuşuyorsun." bir kaç saat önce arabayla bana çarpmak üzere oldukları zaman baktığı gibi baktı soğuk ama bir o kadar nefret dolu "Babamı seviyordum pislik!"
"Egemen sevmiyordu." sinirlendiği her halinden belli oluyordu "Egemen... Babasının bir paçavra gibi bırakıp gittiği Egemen mi?" ondan böyle bahsetmesi bardağı taşıran son damla oldu.
Önümde duran bedenini omuzlarından iterek arkasındaki banka düşmesini sağladım böylelikle üzerine eğilip boğazına yapışabilmiştim "Bir şeyler diyordun az önce." kulağımı ona doğru yaklaştırdım, boğazını sıkmamdan dolayı konuşamıyor bu yüzden elime tırnaklarını geçiriyordu.
Kelimeleri tam anlamıyla söyleyemiyor nefes almakta oldukça zorluk çekiyordu "Evet, duyamıyorum seni!" gerilen bedenim hareketlerimi kısıtladığı için ne olduysa o anda oldu ve onu bıraktım.
Derin bir nefes aldığında elini boğazına götürüp sıvazlamaya başladı "Sen... Gerçekten psikopatın tekisin." hâlâ böyle konuşmasına anlam veremiyorum, bir hışımla arkamı dönüp bağırdım "O zaman rahat dur ve Nereden geldiysen oraya siktirip git!"
Göz ucuyla kınayan bakışları beni buldu bu sefer ona iğrenerek bakan bendim "İstediğimi almadım Serce aldığımda gideceğim." kendi adıma gerçekten sabır diliyorum. Bu denli salak insanlar neden karşıma çıkıyor?
Daha fazla burada kalmak istemediğim için banktaki ceketimi sert bir şekilde alıp arabaya bindim. Arkama yaslandığımda derin bir nefes verip gözlerimi kapadım artık nefes almaya ihtiyacım var bunu hissedebiliyorum.
"El birliğiyle delirtin beni amına koyayım."
Arabayı çalıştırıp oradan ayrıldım ve yine kendimi anlamadığım bir şekilde Ezgi'nin ev kapısını açarken buldum. "Sikeyim!" sinirle kendime söylenirken yere düşürdüğüm anahtarı aldım içeri tam anlamıyla girdiğimde yerini bildiğim ilk yardım çantasını alarak yaralı elime pansuman yaptım.
Nedense koltuğa oturmak yerine yere oturmuş uğraşıyordum "Hadi ama bunu düzgün kesersek eğer olacak işte!" makası bile düzgün tutamıyorken bu söylediğim cümle ilkokuldaki anımı hatırlamamı sağlamıştı. Ne sikim bir hatıraydı ama güzeldi işte.
Arkamı koltuğa yaslayıp başımı geri verdim ve tavanı izlemeye başladım.
11 YIL ÖNCE
