ရုပ်လွန်ပညာသည်လေး ရုပ်ရှင်ဧကရီ
အခန်း-၄၄
ကားမောင်းဆရာ အန်ကယ်လီသည် ဗန်ကားကို ချက်ချင်းရပ်သည်။ သူ့ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး အနီးအနားရှိ စားသောက်ဆိုင်ကို ရှာဖွေရန် လမ်းညွှန်ချက်ကို ဖွင့်သည်။ ထို့နောက် သူ ပြောသည်။
"ဆရာသခင် အနီးနားမှာ စားသောက်ဆိုင်ရှိတယ်။ အစားအရင် စားချင်လား"
ဗန်ကားထဲမှ လူအားလုံးသည် မနက်စာသာလျှင် စားရသေးသည်။ ထိုအရာကို ကြား၍ လီရုန်ချန်း ချက်ချင်းပြောသည်။
"ကောင်းပြီ"
ထိုစားသောက်ဆိုင်သည် မကြီးပေ။ ဝင်သွားပြီးသည့်နောက် ဦးလေးလီသည် ကိုယ်ပိုင်ခန်းကို တောင်းဆိုသည်။ လူတိုင်း ထိုင်ပြီးသည့်နောက် စားပွဲထိုးသည် မီနူးကတ်ကို ပေးသည်။
မည်သူမှ မမှာသည်ကို မြင်၍ ဦးလေးလီသည် စားပွဲထိုးကို အထူးဟင်းပွဲတွေချပေးရန် ရိုးရှင်းစွာ ပြောသည်။ စားပွဲရှိလူများသည် ဝင်လာကတည်းက စကားသိပ် မပြောကြပေ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ စားသောက်ဆိုင်၌ အခြားဧည့်သည်များ မရှိကြသဖြင့် ဟင်းပွဲများကို လျင်မြန်စွာ ချပေးခဲ့ကြသည်။ ချင်းဇယ်သည် ကုန်းချင်းယောင်၏ ပန်ကန်လုံးနှင့် တူကို ရေနွေးဖြင့် ဆေးပေးသည်။ ထို့နောက် သူ သူမကို ထမင်းတစ်ပန်ကန် ထည့်ပေးသည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
ကုန်းချင်းယောင်သည် ကျေးဇူးတင်စကားပြောပြီးနောက် စတင် စားသည်။
ဖေးဖေးသည် ကုန်းချင်းယောင်၏ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ထွက်လာသည်။ ချင်းဇယ်သည် ပန်ကန်ပြားကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ခွေးခြေခုံပေါ် တင်သည်။ ထို့နောက် ဖေးဖေးသည် တိတ်ဆိတ်စွာ စားသည်။
နျယ်လန်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်ပြီး သူမတူကိုင်သည့်လက်များသည် ရုတ်တရက် ရပ်သွားသည်။ အိမ်မွေးတရိစ္ဆာန်များသည် စားပွဲပေါ်၌ လူတွေသုံးသည့် အသုံးအဆောင်များကို သုံး၍ မစားသင့်ပါ။ ထိုလူသည် ကျင့်ဝတ်ကို လုံးဝနားမလည်သည် လူမိုက်တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ သူမသည် လီရုန်ချန်းကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည်သည်။ နောက်ပိုင်းစကားမပြောသည်ကို မြင်တာကြောင့် နျယ်လန်သည် ဘာမှမမြင်သကဲ့သို့ ဟန်ဆောင်သည်။
