BERZAD +18

Çay

Çayı Azad'a verdim. Ortamda gerici bir sessizlik vardı. Sessizliği ben bozdum

"Şeker vereyim mi Azad?"

"Alırım 4 tane, sağ olasın."

Son şekeri alırken eli şekerliği tutan elime değdi. Zaten kapıyı açarken yaşadığımız olaydan beri utanıyordum. Yanaklarımın alev alev yandığımı hissettim. Kafamı Azad'a çevirdiğimde yüzünde aptal bir sırıtış gördüm ancak bu sırıtışı hemen kayboldu. Onca yıl aradan sonra bu kadar temas afallamama sebep olmuştu. Elimi hızlıca çekmeye çalışırken hafif sıcak olan çayı Azad'ın üstüne dökmüştüm.

"Ay! Yandım."

"Ç-çok özür dilerim Azad!"

"Yok yok sıkıntı değil de bir lavaboya gitsem..."

Bunu demesiyle onu oyaladığımı fark edip lavaboya doğru döndüm. Beni takip edip arkamdan geldi. Telaşla onu muhtarlıktaki küçük tuvalete çektim. Küçücük odada 2 kişi sıkışmıştık. Kalp atışlarımın arttığını hissettim.

"A-azad gerçekten çok öz-

Sözümü bölen şey onun kolumu tutup beni durdurmasıydı. O an fark etmemiştim ama aslında elim olmaması gereken bir yerdeymiş. Zaten panik olan ben iyice panik olmuştum.

"Berzan sen çık ben hallederim."

"T-tamam."

Çok utanmıştım, onca yılın ardından ilk görüşmemizde böyle sakarlıklar yapıp hem onu rahatsız etmeye hem de panik olmaya ne gerek vardı? Resmen elim ayağıma dolanmıştı ne yapmam ne düşünmem gerektiğini bilemez bir hale gelmiştim. Çünkü onunla hem uzunca bir zamandır karşılaşmamıştık hem de birbirimizden uzaklaştığımızda aramız limoniydi. Tüm bunlar da üst üste geldiği için utancımdan yerin dibine girmek istiyordum. Tam o anda Azad yanıma geldi.

"Ben kalksam iyi olacak, çay için sağ ol."

Onun gitmesi içimde bir hüzün yaratmıştı. Yeniden ne zaman görüşürdük bilmiyordum. Bir anda düşünmeden

"Azad dur-"

"Efendim muhtar?"

"Akşam özür yemeğine gelmek ister misin? Hatice anayı da çağır istersen."

"Ş-şey olabilir aslında."

"O zaman akşam ezanından sonra gelirsin."

"Olur olur. Namazdan sonra geliriz."

Arkasını dönüp hiçbir şey demeden gitti. Bu biraz kırılmama sebep olsa da yüzüm gülüyordu onunla tekrar görüştüğümüz için. Muhtarlığın kapısını kilitleyip hızlıca çıktım. Anneme yemek yapmasını söylemek için eve doğru koşmaya başladım. Eve gittiğimde annemi evde baygın gördüm. Kardeşlerimin bazısı işte bazısıysa okuldaydı. Zavallı Muhammet ise ağlıyordu.