Ev Arkadaşım

4.Bölüm/Aşk Filizi

Alarmımın sesiyle adam da uyanmıştı. Veya hiç uyumamıştı. Uyandığımı fark edince beni yatak başlığı ile arasına aldı. "Araass!" diye bağırmamla ağzımı kapattı. Pijamamı çıkarmak için elini pijamamın bel kısmına getirdi.

Aras sesimi duymuş olucak ki kapıyı zorluyordu. "Geliyorum Charlotte, dayan lütfen" dedi. Gözlerimden yaşlar boşalıyordu. Pijamalarımı çıkarmıştı. Bağırmaya çalışıyordum ama sadece alçak ve boğuk bir ses çıkıyordu.

İç çamışırımı çıkarmaya başlıyordu ki Aras kapıyı kırdı. Hızla yanımıza gelip Enes'e bir yumruk çaktı. Yakalarından tutup yataktan kaldırdı. Ben gözlerimi kapamıştım. Ellerim gözümde ağlıyordum. Aras'ın Enes'i odadan çıkardığını duydum. Ardından Aras'ın telefon konuşma sesi.

Ne kadar oldu bilmiyorum ama eve polisler gelmiş Enes'i almışlardı. Ben ise hâlâ odamda ağlıyordum.

Aras odamın kapısından konuştu. "Charlotte gelebilir miyim?" dedi tereddütle. Kısa bir süreliğine duran ağlamam tekrar başladı. Aras koşarak yanıma geldi. Kollarını bana sardı. Yüzümü göğsüne gömdüm. Şefkatle başımı okşuyordu. "Sakin ol, geçti" "Bi'şey yok" diye fısıldıyordu arada.

Bir süre sonra iç çamaşırlarımla olduğumu hatırladım. Aras'ın kolları arasından kendimi çıkardım. "Üzerimi giyinicem, çık lütfen" dedim. Aras tek kelime etmeden arkasını dönüp odadan çıktı.

Ne yaşıyorum ben? Her günüm sorunlu geçiyor. Başıma sürekli birşeyler geliyor. Ve bu İstanbul'da ki 5. günüm. Sadece 5. gün.

Beni en çok rahatsız eden ise Aras'a rezil olmamdı. Ama ben bunu niye bu kadar dert ediyorum inanın ben bile bilmiyorum. Geldiğimden beri 2 defa taciz edildim. Ama ben bunları umursamayıp Aras'a rezil oluşumu dert ediyorum. Kendimi bile anlamıyorum. Ben bir malım farkındayım. Ama şuan Enes umrumda değil. Onu kafaya takıp kendimi yıpratmaya niyetim yok. Yoluma bir daha onun gibi engeller çıkmasına izin vermeye de.

Gardolabıma gidip eşofman takımı çıkardım. Giyinip elime toka aldım. Öylesine saçıma bir topuz yaptım. Telefonumu aldım. Grubu aradım. Herkes aramaya gelmişti.

C: Kızlar

"Noldu" diye sordu hepsi koro halinde. Ağlamama hakim olmaya çalışarak herşeyi onlara anlattım. Hepsinden öfkeli solumalar geliyordu.

C: Ve benim nedenini anlamadığım bir şekilde en dert ettiğim konu Aras'a rezil oluşlarım. dedim. Hepsinin öfkeleri gidip yerini kıkırdamalara bıraktı. Onların bu halini görünce öfkelenen ben olmuştum.

C: Ne kıkırdıyorsunuz siz?, dedim sert bir şekilde. Hayır yani niye gülüyolar?

A: Ee bitanem şimdi bizce sen aşık olmuş olabilirsin-

C: Saçmalamayın isterseniz ne aşkı be? Sabah sabah neler yaşadım siz ne diyorsunuz.

T: Kendini kandırma Lola, sende biliyo'sun ayrıca sabah olanlarda Arascığın gerekli müdahaleyi yapmış kollarında bulmuşsun kendini ben senin Kuzey abiden başka birine sarıldığını ilk defa duyuyorum,
dedi Tumay.

Allah'ım! Niye bu kadar haklı bu kız? Ama ben hayatımda hiç aşık olmadım. Hele ki böyle bir durumda aşkı düşünmem bile.

Enes aklımdan iyice uçup gidiyordu. Şuanki gündemim sadece Aras'dı.

İ: Hâlâ inkâr ediyor musun, yoksa sevdiğini kabul edicek misin?

C: Aşık felan değilim! diye bağırdım. Ardından bağırdığıma pişman oldum. Çünkü Aras birşey oldu sanıp gelmişti.