Ev Arkadaşım

5.Bölüm/Küçük Bakıcı

"Aras Bey trafik kazası geçirdi, şuanda ameliyatta" demesiyle afalladım. Ne demek trafik kazası geçirdi?

Telefon elimden düşünce kendime geldim. Herkes korku ve merak dolu gözlerle bana bakıyordu. "A-Aras trafik ka-kazası geçirmiş" dedim. Daha sonra kimsenin bir şey demesine vakit vermeden oturduğum yerden kalkıp telefonumu aldım. Ardından hızla kapıya koştum. Arkadan beni tutan kol ile arkama döndüm. "Beraber gidelim" dedi Kuzey. 'olur' anlamında kafamı sallayıp hızla ayakkabılarımı giydim ve evden çıktım. Asansöre koştum.

Arbaya bindiğimizde Kuzey'e hastaneyi söyledim. Kuzey hemen oraya sürmeye başladı.

İçimde iyi bir his vardı. Aras iyi olucaktı, hissediyordum. Korkmuyor da değildim ama. Telefonum çalıyordu ama ben duymamazlıktan geliyordum. Kuzey'in telefonumu açıp kulağıma getimesiyle ona baktım.

"Alo"

"Çok şükür açtın. Kızım sen niye öyle fırladın, bıraksaydın bizde gelseydik"

"Gerek yok Kuzey geliyor işte"

"Ne demek gerek yok? Sen iyi değildin bizi merakta bıraktın bebeğim" dedi Ayda. Sesindeki korkuyu hissediyordum.

"Özür dilerim ama lütfen şuan üstüme gelme"

"Peki, bize de haber ver o zaman"

"Veririm" diyip telefonu kapattım.

Vardığımızda Kuzey'i beklemeden arabadan inip hastaneye koştum. İçeri girdim.

Aras hâlâ ameliyattaymış. Bana beklememi söylediler. Yapabildiğim tek şey beklemekti.

Bir süre sonra zaman geçmemeye başladı. Aras ameliyattan çıkmıyordu. Bu da endişelenmeme sebep oluyordu. İyi gelebilecek tek birşey vardı. O da 2 kelime. Aras iyi...

***

Ameliyathaneden doktorun çıkmasıyla yerimden fırladım. "Aras i-iyi mi?" diye sordum. Doktor bana gülümsedi. "Ameliyat başarılı geçti Aras Bey iyi ama" dedi. Ne aması ya? İyi dedin demin.

"Bir süre tedbir için hastanede kalıcak" dedi. Derin bir oh çektim. Kuzey'in kollarına atladım. İyi olsun da ne olursa olsun. "Peki onu görebilir miyiz?" diye sordum. "Odaya alalım görebilirsiniz" dedi doktor. "Geçmiş olsun" dedi ve gitti.

Aras'ı odaya almışlardı. Hemen görmek için gittim. Önce kapıyı çaldım. "Gel!" diyen sesle odaya daldım. Beni görünce şaşırmışa benzeyen Aras Kuzey'i görünce daha da şaşırdı. Koşarak yanına gittim. "İyi misin? Bir yerinde ağrı var mı? Peki bir ihtiyacın?" diye soru yağmuruna tuttum. "Sakin ol ya iyim bi' şeye ihtiyacım yok da, bu kim?" dedi Kuzey'e bakarak. "O şey ya, sana dediğim Kuzey, Ayda'nın abisi" dedim. Gözlerini dikmiş Kuzey'e bakıyordu.

"Neyse geçmiş olsun ben dışarda bekliyorum" dedi Kuzey. Hemen ona döndüm. "Yok bekleme beni, git. Ben refakatçi olarak kalıcam" dedim. "Buna gerek-" "Var" diye böldüm Aras'ın sözünü. Kuzey çıktı odadan. Aras bana baktı, baştan aşağı süzdü. "Ne var?" dedim. "Sen beni görmek için, üzerini bile değiştirmeden evden mi fırladın?" dedi sırıtarak. "Ne yapsaydım? O mu geldi benim aklıma" dedim alınmış bir şekilde. Katıla katıla gülüyordu. Bir yandan da karnını tutuyordu belli ki canı acıyordu. Bir süre sonra yüzünü buruşturdu. "Karnın mı ağrıyor, iyi misin?" diye sordum. "Evet ama iyiyim, güldüğüm için oldu" dedi. "Peki aç mısın?" diye sordum. "Valla değilim desem yalan olur" dedi. Odadan çıktım.