Planlarımı Bozan Küçük Çocuk

2. Bölüm

Bana çarpan çocuk 4-5 yaşlarında, beyaz saçlı, mavi gözlü, kirli kıyafetli, yara bere içinde olan bir çocuktu

Çocuk bana çarptıktan sonra arkasına döndü, zaten titreyen çocuk daha fazla titremeye başladı. Kasabada herkes tarafından korkulsamda çocuğun benden daha çok korktuğu insanlar vardı.

-(bağırarak) BU ÇOCUĞUN AİLESİ KİM!?

Diğer kasabalılar gibi gözüken bir adam öne çıktı.

    Adam- Özür dilerim leydim. Çocuk ölen karımın ve eski eşinin çocuğudur. Karım öldükten sonra ben bakmak zorunda kaldım.

- Peki o zaman. Oğlunuza güzel bir uyarı yapın.

Adam ilk başta tereddüt etsede çocuğa yaklaştı. Çocuk korkusundan elbisemi daha sıkı tutup başın üstüme yasladı.

Adam tam çocuğa dokunacağı an gelişine adama yapıştırdım.

Attığım tokatın hem şiddeti hemde beklemesinden adam yere yapıştı.

    - (bağırarak) SEN KİMSİNDE BU TATLILIK ABİDESİ NE ZARAR VERİYORSUN!!!

Bir kese altını çocuğun babasına atıp küçük çocuğu kucağıma aldım.

Çocuğun babası, kasabalılar, korumalarım, kucağımdaki çocuk, herkes şaşkın şekilde beni izliyordu.

Çocuğu kucağımdan indirmeden faytonuma döndüm. Çocuğu da karşıma oturttum.

    - Bak minik çocuk, eski hayatına dönmek istemiyorsan ne istersem yapacaksın. (Çocuk kafasını "evet" manasında sallar) yapacağım ilk şey indikten sonra seni kucağıma almak. Aldığımda şaşırma. İkincisi yüzünü tatlı, masum, üzgün, "lütfen" dercesine bir yüz ifadesi yapacaksın. Üç sevimli hareketler sergiliceksin. Son olarak (yüz ifadesi değiştirir) sence tatlı gözüküyor muyum.

Ailem her istediğimi yapsa da bu kadarını yapmazlardı. Bu yüzden de kalplerini fed edip çocuğun bizde kalmasını sağlamalıydık.

Bulunduğum romanda asla çocuk geçmiyordu. Yani çocuğun hikayeye zararı yoktu. Gönül rahatlığıyla çocuğa bakabilirdim. Bu zavallı çocuğu bırakacak değildim.

Planladığı gibi ev halkıyla karşılaşıldı.

Evde babam, kahya ve kişisel hizmetçim ile kalıyorum. Diğer çalışanlar umrumda değildi. Zaten romanda çok bahedilmemişlerdi.

    Cafer (Kahya)- Leydim neden o çocuğu yavru köpek bulup evde beslemek için izin alan küçük kızlar gibi tutuyorsunuz.

    Babam- (ciddiyet ile) HAYIR!

    - AMA BABA! 3-4 yaşlarında bir çocuğun sana zararı ne? Bak bu çocuğa bakmama izin verirsen evde olabildiğince uslu duracağım. Hatta çocuğun bütün işlerini ben hallederim, yemek dahil.  
Lütfen!!!!! Hayatımda hiç kimseyi bu kadar çok istememiştim.

    babam- Peki Lord? Ondandamı çok istiyorsun bu sümüklü çocuğu.
    
    - Birincisi çocuk temiz, tatlı, ponçik ona "sümüklü çocuk" deme. İkincisi tabiki de Lord'dan fazla seviyorum. Bunu demen beni üzdü. Ben o adama lazım diye yaklaşıyorum.

Elimde çocuk, babama nispet yaparcasına bir bakış atıp içeri girdim.

    küçük çocuk - Sen melek misin?