22. Bölüm

134 12 1
                                    

Gözlerimi açtığımda kendimi hasta yatağında serumlu bir halde buldum. Etraf sessizdi, hasta yatağının karşısındaki kotukta oğlum yatıyordu. nasıl bu duruma gelmiştim?

Dur, dur. Doğru, Mike ile beraber gezerken bir kaza yaşandı. Hayatımı paylaştığım adam beni kurtarıp bana çarpacak olan kamyon önüne atladı. Peki o neredeydi acaba, iyi miydi?

Odanın kapısının açılmasıyla odaya doktor girdi. Beni gördükten sonra şaşkınlıkla yanıma koştu. Meğerse 1,5 aydır komadaymışım. Kazada bana bu olduysa Kim bilir Mike'ye ne olmuştur.

Doktora sorduğumda bakışlarını yere indirdi. Konuşamayacak durumdaydı. Bu hali beni daha da endişelendiriyordu.

Doktor - Maalesef ki kocanız kazada hayatını kaybetti. Başınız sağ olsun

Öldü yani, hayatıma anlam katan adam öldü. Annesini terk ettiği babasının yeni karısından şiddet gören, Okulunda zorbalara maruz kalan, yarı zamanlı işte çalışmaya zorlanan ve parası kullanamadan elinden alınan bir kızın hayatını sıradan biri çocuğa aşık olması kurtarmıştı.  O ilk aşkıyla evlenmesiyle de hayatında ilk kez güzel anılar biriktirmişti ve şimdi hayatımı kurtaran adamın öldüğünün duymuştu.

Kendimi ağlamamak için zor tutuyordum. Maalesef ki uzun süre kendimi tutamadım. Çığlıklar atarak ağlamaya başladım.
Bu kadar sevdiğim birini kaybetmek çok çok acı veriyordu ve bu kişi sizi kurtarmak için öldüyse daha acı vericiydi.
.
.
.

Saatlerce ağlamıştım, ağlamam boncuk gözlüm sayesinde durmuştu.  Annesine gözleri dolmuş şekilde bakan oğlum. Elindeki ayıcığa sıkıca sarılıyordu.
Kendimi çok kaptırmıştım. İllaki ölecekti. Bunu çocuğuma bu şekilde göstermemeliydim. Hem benim yaşamam için ölmüştü .

Gözyaşlarımı silip Hayat kurtarıcımdan kalan bebeğime baktım.
Gözlerim şişmiş halde acınacak bir gülümseme sergiledim birazcık olsa da rahatlamış gibiydim.

.
.
.

2 yıl geçip gitmişti kuzum 2 sınıfa başlamıştı. Ben de kendimi toparlamış geçinmek için kendimi işe vermiştim. Günlerim harika geçiyordu tek bir eksiğim vardı...

Oğlum - Anne bak okulda öğretmen ne verdi. Matematikte hepsini doğru yaptığım için gülen yüz çıkartması verdi.

Diğer aileler ve çocuklar bize bakıyordu, neden acaba?

Oğlum - Anne akşama pasta yapacağız dimi✨?✨

Koca bir gülümseme ile kafamı salladım. Çok sevinmişti zıplaya, zıplaya ilerlemeye başladı. Arkasından yavaşça yürüyordum ki o oldu..

Yaya geçidinden geçerken büyük bir kamyon bana çarpacaktı. Tam çarpacağı an durmuştu.
Sürücüsü araçtan hızlanıp yanıma geldi ama ben ne adamı duyuyor ne de hareket edebiliyordum. Çünkü yaşadığım kazayı hatırlamıştım...

Ben ne hatırlıyorum? hangisi benim. O sadece komadayken gördüğün bir rüya mıydı?

Kitap, kötü karakter, acı, daisy, Vali, Adrian, Kara sis, suikast, çiftte öl*mlü son, mavi tavşan- yani Nila
Buna gerçek mi?
Ares ...

Doğru o kazada hatırlamadığım şeyler var. O an gözlerimin önüne geldi. Aşkımla konuşuyordum. Elimde ne için olduğunu bilmediğim bir paket vardı. Karşıdan karşıya geçiyordum. O sırada Mike bacıklarını bağlamak için kaldırımın köşesine geçti. Tam o sırada gözüme beyaz bir ışık vurdu. Gözüm kamaştı.
O ışık bana çarpacak kamyona aitti. Hayatım gözümün önünden geçmişti. Tam Hayat iyi giderken ölmek zorundaydım.

Planlarımı Bozan Küçük Çocuk Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin