Planlarımı Bozan Küçük Çocuk

11. Bölüm

İçeri girer girmez gözlerim Carl'ı aradı. Ona en azından bir kez çakmalıydım. Fakat diğerlerinin yanında değildi.

- Carl adlı şahsın nerede?

Ne tutsaklar nede muhafızlar tek kelime etmiyordu. Bu beni daha da kızdırıyordu.

Tutsak - O sürtüğün bekçileri biz değiliz. Görmüyor musun burada değil. İzin verirsen infaz edilmeden önceki zamanımızı sessizce geçire- (acı inlemeleri)

Adamı yakasından tutarak boyuma gelecek şekilde çektim. Adamın elleri bağlı olduğu için kendini kurtaramıyordu. Kısa süre sonra yakasını tuttuğum elime kan gelince adamın yaralı olduğunu anladım. İyi ediyorum bence.

Calix - Yeter Luna! Sakinleşir mis- (yere yapışır)

Calix'in sesini duyunca elimdeki adamı bırakıp gelişine Calix'e bir yumruk salladım.

Calix'e attığım yumruğu gören herkes bana ağızı açık şekilde bakıyordu. Calix'te yediği yumruğun etkisinden çıkmaya çalışıyordu.

Artık orada yapacak işim kalmamıştı. Saçlarımı artist gibi savurarak Ares'i aramak için çıktım.

Dur!
• • •
Ben bir şey mi yaptım acaba?
✨✨✨Aaaaaa aaaaa✨✨✨
Şu ana kadar yaptıklarım şimdi kafama dank etmişti. Hikaye örgüsünün içine etmiştim. Yetmezmiş gibi milyonlarca hayranı olan başrol erkeğe acımadan yumruk atmıştım. Hikaye kesinlikle değişmişti. Ondan kötüsü okurlar tanımadığım akrabalarıma kadar sövcekti. Hüğüğüüğü

Calix - (bağırarak) Roland DAVİES'in kızı Luna DAVİES, Veliaht prensi sana durmanı EMREDİYOR!!!

Bu emir den sonra durmak zorundayım yoksa işlediğim suçlar yüzünden cezalandırılacaktım.

Calix yürüyerek yanıma gelip bana dik dik bakmaya başladı. Yumruk yumruk attığım gözü morarmıştı. Bunu okurlar öğrendiyse cidden ölmüştüm. Keşke yavaş vursaymışım, yüze yazık oldu.

- Size yaptığım saygısızlıktan sonra burada durmasam daha iyi olur. İçtenlikle özürlerimi dileyip beni affetmenizi umarım.

Calix'in yüzüne korkutucu bir gülümseme yerleşmişti. O haliyle kulağıma eğildi ve;

Calix - Paçanı bu kadar kolay kurtarabileceğini mi sanıyorsun.Yazık.

Hikayenin ne kadar bozulduğunu şu anki pozisyonumuzdan gayet iyi anlamıştım. Hikaye geri dönüşü olmayacak şekilde değişmişti.

Çalışan - Böldüğüm için özür dilerim ama davet ettiğiniz Daisy hanım gelmiştir.

Daisy benim hayatımı kurtarmıştı. Calix çalışana bir şey söyleyip Daisy'nin yanına gitti. Çalışana da bizi sağ salim eve bırakmasını söylemişti.

Ares ile beraber Calix'in hazırlattığı faytona binip yola koyulduk. Ares gururla gülümsüyordu. Acaba neye bu kadar sevinmişti.

Ares - Abla, acaba Calix abiyi bir daha ne zaman görebilirim.

- mümkünse hiçbir zaman.

Bu sözleri hiç acımadan, net ve sert bir şekilde söylemiştim. Ares çok üzülmüştü ama onu korumak için üzdüğümden kendimi suçlu hissetmiyordum.

Eve geldiğimde babam kapıda endişeli bir şekilde bizi karşıladı. Saldırı olayını duymuş olmalıydı ama şu anda onunla uğraşacak durumda değildim.

Ares'i bile fayton dan indirmeden odama doğru koştum. Odama girip hemen Ares ile odalarımızı bağlayan kapıyı kitleyip kendimi yere bıraktım. Odanın kendi kapısını da girerken kitlediğimden artık tamamen yalnızdım.

İçimde tuttuğum üzüntü, endişe, öfke, pişmanlık, korkuyu sonunda dışarıya vurabilirdim. Ağlaya Bilirdim...