"Ben bu çağdan nefret ettim,
Etimle, kemiğimle nefret ettim."
(Cahit ZARİFOĞLU)
🦌
Bölüm sınırı:
Beğeni:50
Yorum:250
_________________________
Duraksayıp biraz daha ona baktım.
"Abla bir şey mi unuttun?" kasadaki gencin sorusuyla ona çevirdim bakışlarımı.
"Hayır, kolay gelsin." Yarın Mehmet'le konuşmayı aklıma not edip arabaya geçtim.
"Kız tüm marketimi satın aldın bir saattir?"
"Kasa da sıra vardı."
"İyi misin kız sen? Yüzün niye asık?"
"Hiç yorgunum ya." Arabayı çalıştırıp birkaç dakika sonra mahalleye girdik. Her zamanki yerinde Rang Rowerı göremeyince Mert'in evde olmadığını anladım. Acaba doktora gitmiş miydi?
Arabayı evin önüne park edip aşağı indik. Sude oflayarak geri geri gitmek istese de peşimden bahçeye girmişti. Bu haline gülüp kapıyı açtım.
"Hadi kolay gelsin bana. Sana da iyi akşamlar canım." Gülerek elimi salladım.
"İyi akşamlar güzelim."
------------------------------
Eve girdiğimden beri Mehmet'i düşünüyordum. Kendinden büyük kutuları nasıl yüklemişti o bedenine. Elimde ki sınav kağıtlarını masanın üstüne koyup ayağa kalktım. Bu böyle olmayacaktı. Saat dokuza geliyordu. Muhtemelen market yeni kapanacaktı. Askıdan kabanımı alıp arabaya indim. Mahalledeki eksiklerde gözümden kaçmamıştı. Kafamı sallayıp arabaya bindim. Sude ile geldiğimiz yol üzerinden marketin önüne geldiğimde yeni kapattıklarını gördüm. Bir süre arabadan marketi izledim. Mehmet'i ortalıkta göremeyince çıktığını anladım. Burada mı çalışıyordu, yoksa babasının dükkanı falan mıydı anlamamıştım. Kasada gördüğüm çocuk marketten en son çıkıp yanındakilerle vedalaşıp farklı bir yöne gitti. Arabayı çalıştırıp arkasından gittim. Kornaya basıp beni fark etmesini sağlayınca camı açtım.
"Pardon, siz şu ilerideki markette mi çalışıyordunuz?" Yüzünde hem korku hem de şaşkınlık ifadesi vardı. Tanımış olacak ki sonrasında kafasını eğip cevap verdi.
"Evet abla, bir şeyini mi unuttun?"
"Yok hayır, ben bir şey soracaktım."
"Buyur abla."
"Mehmet Tekin'i tanıyor musun?" Kafasını salladı.
"Bizim dükkanda çalışıyor abla. Bir kusuru mu oldu?"
"Hayır hayır, ben onu arıyorum da. Her gün gelir mi markete?"
"2 haftadır her gün geliyor abla. Sorması ayıp sen neyi olursun?"
"Öğretmeniyim ben. Okula gelmediğinden ötürü merak ettim. Ailesine ulaşamadım."
"Açmaz abla babası telefonu. Bizim mahallede oturuyorlar istersen götüreyim seni."
"Olur hadi gel bin." Önce arabaya sonra kendine baktı.
"Yok abla binmeyeyim ben. Sana tarif edeyim sen git. Bulamazsan ararsın beni."
"Neden gelmiyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CEYLAN (mahalle kurgusu)
Teen Fiction"Mezun olup aylarca şu lanet sınava hazırlanıp sonunda bir şehire yerleşmiş olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Ben Ahu Yılmaz. Çevremdeki herkesin bundan bir şey olmaz dediği zamanlarda biricik babamın aşık olduğu edebiyat bölümünden mezun olup kendimi...
