İnsanın yaşadığı en kötü durum denir?
Ailesinden bir bireyi kaybetmek mi?
Sevgilinden ayrılmak mı?
Kaybetmek mi?
Yoksa..
Yoksa en yakının tarafından sırtından bıçaklanmak mı?
Hangisi?
He ben bunların hepsini. Bakın hepsini yaşadım. İyi veya kötü şekilde yaşadım.
Ki zaten bunların hepsi kötü.
Şimdi ne yapıyorum biliyor musunuz?
Beni sırtımdan bıçaklayan dostumu arıyorum.
Hemde...
Hemde elimde kanlı saç bandanasını tutarken.
Bana takıntılı olan birinin eline bırakmış bir şekilde arıyorum onu.
Şimdi size ne durumda olduğumuzu anlatayım;
Sinirli ve kıpkırmızı gözleriyle yanımızda sevdiği kızı arayan abim...
Beni sırtımdan bıçaklamasına rağmen beni seven birinden onu kurtarmaya çalışan ben...
Dostu için endişelenen Yaprak.
Ve arkadaşını teselli etmeye çalışırken diğer dostunu arayan Umut...
Durumumuz vahim.
"Abi sen böyle yaptıkça, ağladıkça Gökçe buraya gelmeyecek" dedim ancak abimi şu anda sakinleştirmek verebileceğimiz en kötü karar olabilirdi.
Araz'a o kadar sinirli ki, şu anda hangi yıldayız diye sorsam cevap veremez hale gelir.
"O ağzına ettiğimin çocuğunu bir bulsam. Onu doğduğuna pişman edeceğim. Beni affet diye yalvacak. Yalvardıkça vuracağım yalvaldıkça vuracağım" dedi. Fazla sinirliydi.
Önümüzdeki çalılıkların arkasından bir kıpırtı ve kim olduğunu bilmediğim ancak tahmin ettiğim birinin ağzından kaçan ufak çığlıklar dikkatimi çekti.
Hızla oraya yürürken Ateş yanına geldi.
"Nereye?" Diye sordu.
"Şş sessiz ol. Çalıların kıpırtısını görmüyor musun?" Dedim.
Çalılıklara geldiğimde durumun ciddiyetini anladım.
Allah belanı versin inşallah Araz. Amin.
Araz Gökçe'nin üstündeydi. Dudakları zavallı kızın dudaklarındaydı. Gökçe ise çırpınıyordu.
Amacımız Gökçe'yi kurtarmaktı ancak ben ani bir sinirle Araz'ı Gökçe'nin üzerinden çekip karşımdaki ağaca dayadım. Hızlı ve çevik bir hareketle Araz'ın 2 elini ağacın gövdesinin arkasında birleştirdim. Yumruk yaptığım sağ elimi Araz'ın çenesine geçirirken bende acıma duygusu kalmamıştı.
Çenesi, ağzı, yanağı derken çok yerini kanatmıştım. Elim de kan olmuştu ama umurumda bile değildi.
Gökçe olduğu yerden kalkıp abimin yanına gitti. Allah'tan Gökçe'nin kıyafetleri üstündeydi. Sadece Araz'ın tişörtü yoktu. Karın kasları hafiften belli olsada umurumda değildi.
Hazır mıyızzzzzzzzzzzz.
Bomba geliyorrrrrr.
Çoğu kişi tahmin etmiştir. Evet sağ dizimi Araz'ın bacak arasına geçirdim. 1 tane daha , 1 tane daha, 1 tane daha.
İnşallah kısır kalırsın. Amin.
O ise iki büklüm olmuş bir şekilde acıyla yerde kıvranıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ORMANDA KAYIP
PertualanganBir gün özel bir okul, çok büyük ve bir o kadar da gizemli bir ormana kamp yapmaya gider. Ancak Alaca ve arkadaşları ormanı gezmek isterken kaybolurlar. Orman çok büyük olduğu için öğretmen ve yetkililer onları bulamaz ve bir haber alamazlar. Mecbur...
