ORMANDA KAYIP

TEŞEKKÜR

ALACA GÜZ

Vedalar üzücü olur derler. Bizim ki üzücü mü? Değil mi? Ona siz karar verin.

Alaca Güz ben. 26 yaşında bu kitaba veda ediyorum. Çocukluğumdan beri ailem istediğimi yapardı. İkiletmezlerdi. Aile bakımından oldukça şanslıydım. Çevrem de genişti. Herkes tarafından sevilen bir kızdım. Abimle aramız çok iyiydi. Birimiz bir şey yapsa diğeri onun hatasını örterdi. Şimdi bunları sizlere bizi güzel hatırlamanız için söylüyorum...

8 yıl önce adını veremeyeceğim okulum bizi sırf ailemizin parası için ormanda bırakmıştı. Ancak biz pes etmemiş, oradan kurtulmaya uğraşmıştık. Kurtulmuştuk da zaten. Ancak nasıl kurtulmuştuk, orası mühimdi.

Oradan kurtulmuştuk ancak paramparça kurtulmuştuk. Ayrılıklar, acılar derken şimdi buradayız. Belki kırığız, belki bir parçamız eksik ama buradayız, bir aradayız.

Ateş'le neden ayrıldık? Merak konusu olmuştur belki. Anlatayım;

Kurtulmuştuk ormandan. Evlerimize dağılacaktık ancak Ateş beni yemeğe çıkartmıştı. Birer kahve içerken konuşmaya girmişti;

"Bebeğim, biz taşınıyoruz" kanım donmuştu o an. Nefes alamamıştım, boğulduğumu hissetmiştim...

"Neden? Kolay mı bu kadar beni bırakmak?"

"Tabii ki değil fıstığım. Ben seni neden bırakmak isteyeyim? Annemler  zorluyor. Olanlardan sonra burada kalmak istemiyorlar. Ben söylemeye çalıştım ancak beni dinlemiyorlar. Ama ben seni bırakır mıyım? Asla. Hem arada buraya geleceğim" dedi. Beni bırakacak mıydı?

Öyle yapmıştı. Beni bırakmış, rus bir kızla sevgili olmuştu.

Geçmiş geçmişte kalmıştı. Geçmiş, geleceğime ulaşamamıştı.

Ben bu kitabın başında, Ateş ile sevgili olduğumuzda bir şey söylemiştim, bilmem hatırlar mısınız?

'Herşey çok çabuk olmuştu. Önümüze bir engel çıkmasından korkuyordum'...

Önümüzdeki engel, 8 yıl sonra çıkmıştı. Ben onun beni bırakmayacağına inanırken o, beni bırakmıştı.

Bu macera ya başladığımızda buralara gelebileceğimiz aklımın ucundan bile geçmemişti. Kaybolacağımız, aldatılacağım, doktor olacağım, onunla 8 yıl sonra görüşmemiz, hiçbirini hayal bile edemezdim.

Belki birçoğunuz içinizden sormuşsunuzdur. Okul yönetmenliği davalık oldu mu diye? Evet oldu. Tazminat vesaire bir şeyler yapıldı. Müdür 1 yıllık hapse girdi falan. Birşeyler oldu.

Ben bu kitaba veda etmek istemezdim. Sizinle bir sonsuzluğa gitmek isterdim. Ancak yol buraya kadarmış. Şimdiden kendinize iyi bakın belki başka kurgularda görüşürüz...

Hey diyeceklerim bu kadar değil! Biliyorum birçoğunuz 'Ateş ile tekrar birlikte olacak mısın?' Gibi şeyler soracaktır. Maalesef. Siz sizi aldatan biri ile tekrardan bu kadar çabuk birleşebilir misiniz? Hayır değil mi? Benim için de hayır...

Evet artık diyeceklerim bu kadar. Bu kitaba sedece Alaca Güz olarak değil, Ateş'in mavişi, abimin tatlı belası, okulun güzeli, ailemin can kızları, ve sizin de güçlü, güzel, tatlı Alaca'nız olarak veda ediyorum.

Kendinize iyi bakın. Belki başka kurgularda tekrardan beraber oluruz. Sizi çok seviyorum. Beni sevmeniz umudu ile...

Elveda güçlü okuyucularımız...