"ම්.....මට....ස්....සමාවෙන්න ම්...මහත්තයා......"
තමන්ගෙන් ඈතට ඇදිලා යන එකයි හතළිහෙ ලංගම බස් එක දිහා බලන් ඉන්න එයාගෙ ඔළුව පුරාම දෝංකාර දුන්නෙ අර අහිංසක ඇස් වලින් කඳුළු පොත්තක් වට්ටන ගමන් තමන් දිහා බයෙන් බලපු කොල්ලගෙ වචන ටික......
කොල්ලව පස් පටවපු ලොරියට හැප්පෙන්න යනව දැකපු වෙලාවෙ එයාගෙ හදවත නතර නොවුණු එක විතරයි.......බැරි වෙලාවත් කොල්ලව හැප්පුනා නම්.....නෑ ඒ ගැන හිතන්න වත් එයාට පුළුවන් කමක් නෑ.....
ඉතින් මෙලෝ සිහියක් නැතුව දුවන් ආපු කොල්ලට ටිකක් සැර උනහම වැරදිද......ඒත් ඇයි දැන් එයාට තමන් ගැනම තරහක් එන්නෙ.....ඉස්කෝලෙදි මොකක් හරි උනාද.....ඒ නිසාද කොල්ල දුකින් හිටියෙ......ඒ ගැන කාගෙන් කියලා අහන්නද.....කොල්ලා පරිස්සමට ගෙදර යයිද.....නැත්තම් ආයෙත් සිහියක් පතක් නැතුව ගිහිල්ල අනතුරක් කර ගනීද......
කිනිත්ගෙ නපුරු ඇස්වල අයිතිකාරය ගෙ ඔළුව ඇතුලෙ දැන් ප්‍රශ්න පත්තරයක් වගේ.........
"ලොකූහ් හම්මොහ්......හ්..හොඳ වෙලාවට ඔයා කලින් ඇවිල්ලා මෙතන හිටියෙ.....නැත්තම් අර කිනිත් ලොරියට යට වෙනවා......."
උත්තර නැති ප්‍රශ්න වලට උත්තර හොය හොය හිටිය එයාට වෙන ලෝකෙකින් වගේ ඇහුණු ඒ කටහඬ නිසා ම එයා දැන ගත්තා ඉස්සෙල්ල වෙච්ච දේ තවත් ඇස් හතරක් බලන් ඉඳලයි කියලා......
කිනිත්ව අල්ලගන්න දුවන් ආපු කොල්ලටයි කෙල්ලටයි හති හොඳටෝම.....ඒ මදිවට මීට විනාඩි ගණකට කලින් දැක්ක දෙයින් දෙන්නගෙම ඇඟේ ලේ වතුර වෙලයි තිබුණෙ.....
දුවන් ආපුවිදිහට සුවසිගෙ මූණ රතු වෙලා......දෙන්නගෙම පොත් බෑග් උස්සන් ආපු ලකිතුට තව අඩියක් වත් යාගන්න බැරි තරමට හති.....
"තිශාක්‍ය අයියා සුවසිව එක්කන් යන්නද ආවෙ....."
ලකිතු ඔන්න සුටික්කිගෙ ලොකූ ඉස්සරහ නම් කෙල්ලට හරි නමින් කතා කරනවා.......ඒත් තිශාක්‍ය අයියා නම් තාම අර බස් එකේ සිහියෙන්....."
"අයියෙ.....තිශාක්‍ය අයියා....."
"ආ.....ඇයි...මොකක්ද කිව්වෙ....."
"නෑ මන් ඇහුවෙ අයියා ආවෙ සුවසිව එක්කන් යන්නද කියලා....."
"ම්ම්....."
YOU ARE READING
ආරාධනා...... (ongoing) Onhold
General Fictionඅතීතයේ ගිලිහී ගිය සතුට රැගෙන යලි වඩින්න;
