Taşıyıcı Baba | bxbxb | Mpreg

ÖZEL BÖLÜM

Yazım tarihi, 5 Mart 2022

---

Armağan’dan

Kucağımdaki bebeği sallarken ne isim vereceğimizi düşünüyorduk bu meleğe.

Annesi doğururken öldüğü ve babası da olmadığından isimsiz kalmıştı. Yanımıza geleli 2 gün olmuştu ancak halen ona uyacak bir isim bulamamıştık.

“Berrak olsun.” Demişti Roman.

“Ulan eski sevgilinin adını da demezsin be adam!” Diyerek isyan etmişti Baler.

“Ya abi eski sevgilimle alakalı değil. Berrak ismini seviyorum. Zaten o kızla da ismi Berrak diye çıkmıştım.”

“Bana ne? Öyle olsa bile kabul etmiyorum. Başka isim koyacağız.” Diyerek bu konuda itiraz istemediğini belli etmişti Baler.

Roman dudaklarını büküp diğer tarafa dönmüştü. Kısa bir bekleyişin ardından aklıma gelen isimle gülümsemiştim.

“Buldum!”

“Ne buldun bebeğim?” diyerek yanıma yaklaştı Roman.

“Alin. Alin olsun ismi.” Demiştim. Kabul etmeleri için yüzüme tatlı bir ifade kondurarak gülümsedim. Bu minik yavrucağa yakışırdı bu isim.

İkisi de onaylar tarzda mırıltılar çıkarmıştı.

Bebeğin ismini de bu şekilde koymuştuk.

---

6 ay sonra...

Alin’in ağlamasıyla gecenin bir yarısı uyanmıştım. Bugün ona bakma sırası Roman’daydı. Ortada yattığımdan kolayca Roman’ı dürtükleyip uyanmasını sağladım.

“Roman, Alin ağlıyor. Git çocuğa bak.”

Roman bana kıçını dönerken tüm gücümle ittirerek yataktan düşünürdüm onu. Yoksa onu uyandırmak cehennem gibi olacaktı. Benim bebeği kaybetmemden sonra onun da huyları değişmişti. Çabucak uyanan adam uyanamaz oldu.

Yataktan düşmesiyle ayağa kalktı ve odadan çıktı. Bende Baler’e sarılarak uykuma kaldığım yerden devam ettim.


--

Alin bugün bir yaşına giriyordu. Ona, onun olan kıyafeti giydirmiştim. Balerlerin haberi yoktu bunu giydireceğimden. Onlar içeriyi ayarlıyordu şu an.

Yatakta yatan kızıma baktım. Çok tatlı olmuştu. Kafasına beyaz bandana da takmıştım. Maviş gözleri ışıldıyordu.

Ona seslendim. Sesimi duyduğu anda gülmeye başlamıştı. Ellerini bana uzatırken kendince benle konuşuyordu. Ona karşılık vererek odadan çıktım.

Mutfağa girdiğimde ikisi kavga ediyordu.

“Ya Roman, Alin çilek sevmiyor. Niye pastaya çilek koyuyorsun?”

“Nah sevmiyor. Bebeğin sana garezi var. Ben ona verdiğimde yemişti.”

Sanki yer değiştirmiştik. Başlarda onlar olgun davranırken ben çocuksuydum. Şimdi ise onlar kedi köpek gibi birbirlerini yerken onları ben durduruyordum. Ama iş yatağa gelince birlik olup beni hayvan gibi yormaktan geri durmuyorlardı.

“Babaları nasıl olmuş meleğimiz?”

İkisi de bana dönerken pastayı bırakıp Alin’e koşmuştalar. Bu seferde kim kucağına alacak diye tartışırlarken Roman bir anda kucağımdan Alin’i almış, tombul yanaklarını şap şup öpmeye başlamıştılar.  

Onların bu haline gülerek konuştum.

“Ayarladınız mı pastayı?”

Sevme sırası Baler’e gelirken Roman cevapladı.

“Evet. Yaptık bir şeyler. Hemen yiyelim mi?”

“Tamam içeriye geçelim de yiyelim.” Demiştim.

Hep birlikte içeriye geçip pastayı dilimledik. Hepimiz bir tabak aldıktan sonra yemeye başladık.

Ben pastamı bitirdikten sonra Alin’e püresini yedirmeye başlamıştım.

Roman geçen işinde başına geçen olayı anlatmaya başlamıştı.

“İşte sonra adam sinirinden kudururken küfür etmeye başladı. İyice kendi kendine sövdükten sonda kapıdan çıkacakken kapı bir anda açıldı ve adamın kafaya şak diye girdi. Adam orada bayılırken kimse yanına gitmemişti. İnsanlık olsun diye ambulansı aradım. İşte aldılar falan. Sonrasında tüm gün adamın bu hali anlatılıp gülündü. Haksızdı abi. Mal gibi küfür edip durmayacaktı. Adam gibi anlatsaydı derdini çözüm bulurduk.”

Baler de elimi çenesini dayayıp ona onay verirken onların adama sövmelerini dinlemiştim. Yarı güler bir şekilde Alin’le ilgileniyordum.

Daha onun buraya geldiği günü dün gibi hatırlıyordum. Bebek hepimize iyi gelmişti. Evin neşesini üçe, beşe katlamış gibiydi.

Huzurla arkama yasladım. İleride çok güzel bir kız olacağı belliydi. Onu hep sevecektik.

---

Bölümleri paylaşırken şöyle üstünkörü okuyorum. Valla duygulandım üstünden gerçekten 2 yıl geçmiş.

Ağlamıyorum gözüme toz kaçtı T-T

-Aybüke