4 Ay sonra
Bazı insanları hayatınızdan cikardiktan sonra gün içinde iyi hissedersiniz. Ama gece olunca bir şey okurken veya izlerken ya da durup dururken aklınıza bir şey gelir, her hangi bir şey.
Ve bu şey size o kişiyi hatırlatır.
Allah kahretmesin ki şuan aynısını yaşıyordum.
Sabah erkenden kalkmıştım. Universite sinav sonuclarimiz aciklanacaktı.
Ve şuanda abim ve annem ile odamda bilgisayarın başında tuşa basmayı bekliyordum.
İyi bir yer kazandığımı biliyordum. Abim ve Emirhan'ın gittiği universitede ki Hukuk bolumunu yazmıştım Ceyda ile.
Ah Ceyda ve digerleri... Son dört ay içinde onlarla sadece okulda görüşmüş, sadece Berna ile bazen annem yuzunden evdeki akşam yemeklerinde gorusmustuk.
Onum dısında kendimi sadece odama kitleyip ders calisiyordum.
Ben hukuk bolumunu Ceyda ile yazmistim. Cansu ve Bernaysa ayni universitenin psikoloji bolumunu yazmisti.
Ben kendimden emindim fakat Ceyda o kadarda emin değildi. Çünkü hukuk bolumu universitenin en yuksek puanla alan ikinci bolumuydu.
Birinciside zaten İç mimarlıktı. Emirhanın bolumu.
Ve Emirhan... Onunla son yasananlardan sonra konuşmamış, hatta gorusmemistik bile. En azindan başbaşa gorusmemistik.
Yasir ve Tahirin evindeyken Emirhan odadan ciktiktan sonra kalan diger gunlerde gelmemisti.
Herkes o gun o odada bir şeyler yasandigini biliyordu ama ne kadar israr etselerde ne ben ne de Emirhan o opucugu birisine anlatmistik.
"Kızım hazırsan bas! Çok merak ediyoruz annecim." Dedi annem bana sarilirken.
Anneme gulumseyip abime dondum "Seni gectigime o kadar eminim ki." Dedim.
Abim goz devirip "Susta aç şu sonuclari avukat hanım." Dedi.
Ben gulerek ekrana dondum.
Derin bir nefes aldım ve gozlerimu kapatıp bastım.
"Hilmi ben mi yanlış goruyorum yoksa..." Dedi annem. "Vallahi kazanmışsın Yeşim!" Diye bagirdi abim.
"Ne!?" Dedim ve gozlerimi acio ekrana baktim.
Yuzumde gulumseme oluşurken "Vay beee kaderimizre ayni uni de varmis." Dedi abim beni kendine cekerken.
"Yavas ol serefsiz!" Dedim gulerek ve geri sarilarak.
"Ayy kizim gel buraya!" Dedi annem ikimize sarilirken.
"Anne aglama bak bende aglicam!" Dedim. Annem abimle beni operken "Çok teşekkür ederim. İkinizede. O kadar yıl... Hep bu anların hayalini kurdum. İkinizinde iyi bir okul kazanmanızın ve evlenmenizin. İlki gerçekleşti." Dedi annem ağlarken ama son cumlede gulmuştu.
Anneme sarilirken akan goz yaşimu sildim. "Ağlama zamani değil kizlar. Ki bana koymuşsun abicimmm." Dedi abim ekrandaki siralamama bakarken.
Annem ile ikimizde geri cekilirken abimim baktigi yere baktim.
"Cidden koymusum be. Eşit agirlik ilk 3 bin." Dedim sacimu geri atarken.
"Benimde sayisal 5 bindi abartma." Dedi abim ayağa kalkarken.
Telefonumun calmasiyla abim yatagimin uzerindeki telefonumu uzatti.
Annem odadan cikarken o da kuduruk akrabalarin telefonlarini aciyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saçmalama O Benim Abim Gibi
Ficção AdolescenteO benim abim gibiydi. Emirhan sadece abimdi. Ceyda, Berna ve Cansu abartıyordu. Değil mi? Küfür ve argo içerir. 20 Şubat-devam ediyor..
