"Sonunda geldik eve!" Dedim ve hemen sicacik duşa girmek için uzerimdeki ceketi cikartip astım.
Abimden de bir nevi kaciyordum cunku bu sabah Rizeden ayrilmadan once Emirhan ile sarilmamiz ve birbirimize ne kadar sessiz olmaya calissakta soyledigimiz "Seni seviyorum" seylerini duymus olabilme ihtimali yuksekti.
Duşumu aldiktan sonra islak saclarimi saldim ve uzerimdeki beyaz şort ve kırmızı tshirtim ile hemen kendimi uykunun kollarina attim. Saat çoktan gecenin ikisi olmuştu.
Zaten İstanbulun sicagi Rizeden beterdi orda geceleri sweat giyerken burda şort ile yatiyorduk!
★
"Oyle yani annecim bizde dedik ki zaten cenaze filan bitti geri gelelim de rahat rahat kendi evimizde kalalım." Dedim karşimda oturan anneme.
Abim, ben ve annem kahvaltı yapiyorduk uzun zaman sonra ama tabikide Çağrı ve Sude ile yaşanan olayları anlatmamıştık.
Zaten Cagrınin yaptiklarindan sonra Tahir ve Yasir de bizden cok ozur dilemisti ama onlarin sucu yoktu sonucta.
"Oh oh. Eger mutluysaniz guzel, kizim." Dedi annem.
Abim hala sessizdi. Allah Allah. Bir soralim bakalim neden boyle cunku ya Berna ile ayrilsa ya da evde süt bitse boyle oluyor. Şuandada elinde kahvalti ederken içtigi sicak sutu olduguna gore...
"Abi iyi misin?" Dedim. Abimin bakislari bana donerken, "Evet te. Anne seninle bir sey hakkinda konusmak istiyorum." Dedi abim anneme donerken.
Annem saskinca gulumserken, "Tabii oğlum dinliyorum?" Dedi elindeki catali birakio ellerini cenensinin altinsa birlestirirken.
Bende abime donerken abim konusmaya basladi.
"Yani, artik universite üçüncü sinifim. Seneye mezun oluyorum. Ama hala ailemle yasiyorum. Bende dusundum tasindim... Bence universitenin bu senesinde Yeşimde isterse beraber eve çikabiliriz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saçmalama O Benim Abim Gibi
Teen FictionO benim abim gibiydi. Emirhan sadece abimdi. Ceyda, Berna ve Cansu abartıyordu. Değil mi? Küfür ve argo içerir. 20 Şubat-devam ediyor..
