Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"What!? Tell me you're kidding, Kuya!" sigaw ko. Tumakbo ako pabalik sa villa at hinanap ang susi ng sasakyan ko.
No. No. No. She can't abandon me again like that!
"No. I'm not! Bilisan mo at paalis na sila sa bahay nila ngayon papuntang airport." sigaw ni Kuya Nik.
Mabalis ko na pinaandar ang sasakyan. Humarorot ito ng takbo. My jaw clenched at the thought na iiwan ulit ako ni Santa ng walang paalam. Humigpit ang hawak ko sa steering wheel. Not again!
"Godamn it, Santa!" sigaw ko at mas binilisan ang takbo ng sasakyan.
Kahapon lang ay nag-usap kami na hindi na siya aalis, pero ito siya ngayon!?
Ginawa niya ba akong gago ng sabihin niya na mahal niya ako? Nagpakatanga ba ako sa pag-ibig niya?! Did she manipulate me?
Parang piniga ang puso ko sa naisip. Her I love you, is it even real?!
Panay ang tunog ng cellphone ko pero hindi ko iyon inabot at nanatili ang aking tingin sa daan. Nasa maximum speed na ang sasakyan ko pero wala na akong paki kung masundan man ng police dahil dito. All I want to do is to make it in time at the airport para mapigilan sa pag-alis si Santa.
Sabi ko wag mo na akong iwan ulit, pero ano na naman 'to Santa?!
Ilang minuto lang ay nakarating na ako sa airport. Agad akong bumaba sa sasakyan at tumakbo papasok sa airport. May mga taong napapatingin sa bilis ng aking pagtakbo. May pagtataka sa kanilang mga mukha.
I didn't even bother to get my phone! Ngayon ay na frustrate pa ako sa naisip! Paano ko mahahanap kung saan sila Santa ngayon! Sa laki ng airport ay nainis ako. I'm so frustrated but I didn't stop looking.
Palinga-linga ako. Kahit habol ang hininga ay patuloy ako sa pagtakbo. May mga babae akong pinapaharap at akala ko ay si Santa ngunit hindi pala kaya agad akong nag-so-sorry sa kanila pagkatapos ay tatakbo na ulit.
I'm sweating bullets. Hindi ko inalintana kahit na nawawalan na ako ng hininga kakatakbo.
God! Santa, where are you? Please, I beg you don't go. Don't leave me again with a wounded heart.
"Sorry po." sabi ko ng may mabangga.
Napahinto ako. Habol hininga. Ginulo ko ang aking buhok, feeling exhausted and frustrated at the same time.
"Fuck!" Naka-alis na kaya sila? Anong oras ba sila aalis? Ngayon? Kanina? Shit?!
Napahawak ako sa aking tuhod. Am I... too late?
Mahina akong natawa. Ginulo ko muli ang buhok na basang basa na ng pawis.
Sa dami ng taong napapadaan. May iba't ibang sariling mundo. Busy to whatever errands they have. May mga pamilya na nagkikita, nagyayakapan. May iba rin na umiiyak dahil sa pag-alis ng mga malalapit sa buhay nila. At ito ako sa gitna, parang tuta na hinahanap ang amo sa gitna ng mga tao. Hindi alam kung saan pupunta at gusto nang umiwi sa piling ng amo niya.
