KARAHİLAL : Bir Mezopotamya Polisiyesi

HIRSIZ VAR !

Arabasının anahtarını masasının üstüne fırlatan Doğan,sinirden deliye dönmek üzereydi.
Ağzında dönen dili galiz küfürler savuruyordu.
Göktuğ'un biriyle buluştuğuna dair kaydettiği görüntüler,dürbününün çalınmasıyla kayıplara karışmıştı.
Hırsız her kimse aracının kelebek camını patlatmış,arka koltukta duran dürbünü alıp götürmüştü.
Bunu yaptıranın Göktuğ olduğuna emindi.
Ama artık elinde delil olmadığı için hiç bir şey ıspatlayamazdı.
Her şey bir yana Göktuğ'u takip ettiğini kimseye de açıklayamazdı. Zira bu kişisel bir operasyondu. Asap bozukluğunun nedeni bir parçada buydu.
Gergin bir ruh haliyle gelip masasına oturdu.
Dirseklerini masaya dayayıp düşünmeye başladı.
Göktuğ'un kesinlikle başka bir gündemi vardı.
Buluştuğu adam kimdi ?
Tanışıklıkları ne kadar eskiye dayanıyordu ?
Buralardan mıydı ? Yoksa dışarıdan mı gelmişti ?
Sabıkası var mıydı ?
Arşivde ki dosyalardan teşhis edebilir miydi ?
Ama isim yoktu,görüntü yoktu.
Hırsla yumruğunu masaya vurdu. Attığı adım fiyasko ile sonuçlanmıştı.
Tam ağız dolusu küfür edecekken Linda odasına girdi.
- Üç beş dakikadır seni izliyorum. Neye takıldın yine ?
- Çok...yok birşeyim.
- Çok yok ? Hımmm,az mı var ?
Doğan'ın yüzüne galiz bir bıkkınlık yerleşmişti.
- Üfff ! Allahını seversen git başka yerde oyna.
Gülümseyen Linda gelip Doğan'ın karşısındaki koltuğa oturdu.
- Ya tamam,ne oldu ? Neden bu kadar kızgınsın ?
Elini gerginlikle saçlarının arasında gezdiren Doğan,anlatmaya başladı.
- Dürbünümü çaldırdım.
- Senin dürbünün mü vardı ?
- Yani...vardı bir zamanlar.
- Eee ?
- Eeesi,artık yok. Arka koltukta duruyordu. Kelebek camından girmişler. Sonrasını biliyorsun işte.
- Başını bilmiyorum ki sonunu bileyim. Neredeydin ? Nerede oldu bu olay ?
Doğan, bir an için tüm olup biteni Linda'ya anlatmayı denedi. Ama genç kadının olanları anlamayacağını üstüne üstlük bir ton laf edeceğini bildiğinden bunu yapmaktan vazgeçti.
- Bilmiyorum. Olmuş bir yerde işte. Bende yeni farkettim.
Kaşlarını çatarak olduğu yerde Doğan'a bakan Linda'nın aklında bazı sorular vardı.
- Yeni farkettim derken ?
- Yeni işte,az önce. Her neyse. Bırak şimdi ahiret soruları sormayı. Başkomisere ulaşamıyorum. Serdar abi buralarda mı ?
- Yok. Hejar ile çıktılar.
- Nereye gittiklerini biliyor musun ?
- Biraz evrak işi var dediler ama...bilmiyorum.
- Anladım..
Dedi Doğan. Ama Linda ile aralarında garip bir gerilim var gibiydi. Eskiden çokça makaraya sardıkları konu olurken şimdi anlamadığı bir şekilde kelimeler aralarından çekilmişti sanki.
Doğan bu durumdan hoşnut değildi. Ve aslında bunun nedenini içten içe biliyordu.
Ama Linda'dan gelen refleks genç komiseri şaşırttığı gibi sevindirmiştide.
- Şu Göktuğ denen herifi hiç gözüm tutmadı. Bir gariplik var ama...
- Allah Allah ! Bana sorarsan gayet iyi gidiyordunuz ?
- Dur şimdi,sulandırma.
- Nesine takıldın ?
- Ne bileyim,bir tuhaf. Tuğra'ya olan düşkünlüğü,refleksleri,her türlü bilgiye bizden daha hızlı ulaşması...
- Dedik ama değil mi ?
- Yahu tamam. Sütten çıkmış ak kaşık değil,bunu biliyorduk zaten. Ama...
- Ama ?
- Bu herifin başka bir gündemi var.
Yerinden kalkıp kendisiyle aynı bakış açısına gelen Linda'nın tam karşısındaki koltuğa oturdu.
- Sen bir çıkarsana ağzındaki şu baklayı.
- Bakla falan yok Doğan. Belki de yanılıyorum ama sence de her şeyi biraz..fazla değil mi ?
- Bana sorarsan varlıkları bile fazla da..senin kastını çok anlayamadım.
- Bir kastım yok ama ne bileyim..hep bir gizemler,her taşın altından çıkmalar..garip.
Linda'nın gözlerinin içine bakan Doğan,bugün yaşanan ne varsa anlatmak istiyordu.
- Asıl gariplik patronunda. Tanımayız etmeyiz,durduk yere nereden getirir içimize sokarsın.
- Vardır amirimin bir bildiği.
- Amirinin tek bildiği doğru analiz yapmaktı. Çok şükür ondan da eser kalmadı.
Dedi ve elini yüzünde gezdirdi. Bugün olanları genç kadına anlatacaktı.
- Hem...arıza çıkarmayacağını bilsem sana birşeyler anlatacağım ama..sen şimdi yine beni haksız edersin.
- Haksızsan...ederim.
- Değildim de...finali istediğim gibi olmadı.
-?!?!?!
- Siz yemeğe indiğinizde,hani ben çıktım ya !
- Eeee ?
- Eesi,o Göktuğ denen izbandutda çıktı biliyorsun. Nereye gideceğini merak ettim,takıldım peşine.
- Hadi canım ?
- Valla ! Bu,Hevsel'i falan geçti sonra da On Gözlü'nün orda ki mekanlardan birine oturdu. Yirmi dakika geçti geçmedi Ip Man kılıklı bir herif geldi. Bende hem izledim hemde kayda aldım. Sonra..
- Sonra bir geldin dürbün yok.
- Aynen.
Zar zor duyulan bir ıslık koyveren genç kadın,duyduklarına hayret etmişti.
- Vay anasını ! Mevzuya bak. Eee ? Adam kimmiş peki ?
- Bilmiyorum. Bir daha görsem tanırım da...bir daha nerede göreceğim.
Oturduğu yerden geriye yaslanan Linda'nın aklında Göktuğ ile ilgili fikirler çatışmaya başlamış,şüphe bu çatışmadan galip gelmişti bile.
- Bence bunu amir ile görüşmek gerekebilir.
- Ne diyeceğiz adama ? Valla amirim,bu haltı sizden izinsiz yedim. Üstüne üstlük usülsüz elde ettiğim delilleri de çaldırdım mı diyeceğim.
- Doğru. Sadece senin değil benim de ağzıma sıçar. Hem,görüştüğü kişi bir yakını falansa iyice çırak çıkarız mevzudan.
- Da..böyle elimiz kolumuz bağlı mı oturacağız ?
Elini saçlarının arasında gezdiren Linda'nın da hoşuna gitmiyordu bu eylemsizlik durumu. Ama halihazırda yapacak tek şey beklemek gibi duruyordu.
- Becerebileceğini bilsem var aklımda bir şeyler de...sana güvenmiyorum.
- Sen biç bakalım terzi hanım..ben illaki girerim o kalıba.
Gözünü Doğan'a diken Linda'nın aklından geçen planın başarısı birazda bu delinin reflekslerine bağlıydı.
- Senin dürbünün çalınma hikayesinde Göktuğ'un parmağı varsa senin onu izlediğini de biliyor olduğunu varsaymak lazım.
- Doğru.
- Bu durumda yapılacak tek şey senin sinirlerine hakim olman ve ona bir polis şüpheciliği ile yaklaşman. Yani,o takip edildiğini bilsin. Ama usülsüzce değil,sanki bir planın parçasıymış gibi. Yapabilir misin ?
- Yaparız yapmasına da sen bu denklemin neresindesin ?
Zekice gülümseyen Linda,ellerini birleştirip Doğan'a doğru eğildi.
- Unuttun mu ? Ben sevimli olanım...
İki meslektaş yine ekip olmayı başarmıştı.
Bu,birbirlerine kurnazca gülümsemelerinden anlaşılıyordu.