fourth of july ✷ eunbin ✓

🍊 yarım düşüşler, buruk gülüşler.

Birbirlerine sarıldılar; onları eşit kılan bir öpücükle acılarından avundular

Gustave Flaubert /
Üç hikaye

_____

! Bu bölüm çok olmasa da biraz yetişkin içerik içermektedir.

_____

"Beni seçtin..."

Park Wonbin, sevgilisinin kokusunu doya doya içine çekerken mırıldandı.

Fakat, Eunseok artık bambaşka kokuyordu. Portakallı şekerler, havuçlu kekler gibi kokmuyordu. 
Bunların yerini yabancı bir parfüm, bolca sigara dumanı kokusu almıştı.

Ve biliyordu ki Wonbin o parfüm Oh Sion'un parfümünün kokusuydu.
Üzerine bu kadar sinecek kadar mı yakınlardı?

"Bana başka bir seçenek hiçbir zaman bırakmadın ki Wonbin..."

"Fakat üzerine başka bir erkeğin parfümünün sineceği kadar tanımışım en azından."

Eunseok 'ciddi misin sen?' temalı bir bakış attı. Hakikaten ne diyordu Park Wonbin?

"Ailemin beni kovduğu gece beni terk ettin Wonbin, bu da yetmezmiş gibi sabahına sana koştuğumda evinin kapısını o orospu çocuğu açtı!
Kaçtım, senden kalbini kırmamak için, günler sonra cesaretimi toplayıp seninle konuşmak istediğimde bana beni sildiğini söyledin, fakat ben yine durmadım... Beni seven adamı sana gönderecek kadar kafayı yemiştim, Sion'a söylediğin o kelimelerin canımı ne kadar yaktığını biliyor musun Wonbin?"

Elbette biliyordu.

Zaten canını yakmak için söylemişti Wonbin. Onu sevdiğini söyleyip, akşamına kendini başka bir adamın evine atmıştı Eunseok. Bu da yetmezmiş gibi onunla bir hayatı paylaşmaya başlamıştı.

Wonbin, onun düzeni bozulmasın, ailesiyle arası kötü olmasın diye vazgeçerken Eunseok, tam aksini yapıp bir de hayatına yeni birini almıştı...

Park Wonbin çok kızgındı sevgilisine fakat kendisi de fena şeyler yapmıştı.
Eunseok'un çok kızacağı şeyler...

"Eunseok, hani beni hiç bırakmayacaktın? Bana söz vermiştin..."

"Seni ben mi bıraktım Wonbin? Beni dinlemiyor musun sen? Beni sen terk ettin tekrar hatırlatırım!"

"Ben ailenin yanına git, onları benim için karşına alma diye bıraktım seni. Sen gittin Oh Sion'un kollarına kaçtın!"

Eunseok gerçekten inanamıyordu
artık Wonbin'e...

"Jung Sungchan'ın kolunun altından çıkmayan sendin Wonbin! Sakın ağzımı açtırma, bu konuda sana öyle kızgınım ki..."

Şimdilik susmaya karar verdi Wonbin.
Eunseok onun yanındaydı, şu anda onun kucağında evine taşınıyordu.
Günlerdir bütün ağlamaları, histeri krizleri, öfke patlamaları, annesiyle kavgaları, gecenin bir yarısı ihtiyaçla Jung Sungchan'ın kapısına dayanmasının, yıllardır uzattığı saçlarını bile bir çırpıda kesmesinin sebebi olan o adam artık yanındaydı.

Hepsi geçmişti...

Tüm o kötü günler, aslında Wonbin'in Eunseok'a en çok ihtiyaç duyduğu günlerdi.

Aklına gelen korkunç anıyla gözlerini kapadı Wonbin.

Tekrar hatırlamak istemiyordu o korkunç geceyi.