ZAMANSIZ

Zamansız, NAGD - 16 Akşam

Gelirken ben bile tanımadım. İpek kirpik, postiş, bambaşka biri olmuş!

Bir omzunu düşürmüş kıyafetinin. Adnan "Kime bakıyorsun?" dedi. "Hiç" dedim, "Tuhaf bir kadın geldi. Gözümü alamadım."

Rahat izlemek için ilgisini çekmekti amacım. "Kaçmıyor senden de" dedi gülerek. "Adamların masayadır!"

Işıl atladı peşi sıra; gidip uzak bir masa gösterdi. Tipini beğenmedi muhtemelen. "Sorun yok" dedi Aysel. Duymadım ama okudum dudaklarını. Menüye bakıp bir şeyler söyledi.

Adamlar kendi halinde.

Yine boş kahkahalar, efendi toy bir çocuk, malum esmer satıcı, Aysel'in cebinden çıkacak 3-5 kadın ve çözemediğimiz bir muhabbet.

Çözecektik çözmesine ama az kaldı mani olacaktı Işıl. Amacı belli olmasın diye ısrarcı olamadı bizimki de. Nereyi gösterdilerse oturdu çaresiz.

Sonra muazzam bir şey oldu. Telefonla konuşmak için ayağa kalktı ihtiyar. Yapıyor arada. Taytay dolaşmaya başladı masalar arasında. Aysel kaçırmadı fırsatı. Sigarasını gösterip çakmak sordu eliyle.

Klasiktir ama yetti gecenin seyrini kurtarmaya. Elinden tutup masaya davet etti adam.

"Gelmem" dedi önce bizimki. Daha hak edilmiş olsun diye kabul etmemiş hemen. Öyle dedi anlattığında.

Önce satıcı elini sıktı bunun. Kızlar bir ufak selam verdi. Çocuk kalkıp sandalyesini geriye çekti.

Ya hepsinden kibardı ya da kurtlara kurtluk öğretecek kadar çakal. Çözemedim o an.

Birkaç dakika sonra da kendi hallerine bıraktım. Nasıl olsa az biraz oturup kalkacaktı bizimki. Ne yakalayabilirse de yanımıza kâr olacaktı. Adnan hesabı söyledi.