GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)

*kalp*

O benden ilk defa korkuyordu bu komikti eskiden ben korkardım belli etmemeye çalışırdım ama şimdi o benden korkuyor roleri değiştirmiştik dudağımın sağ kenarını yavaşca kıvırdım

bana yaklaşmaya çalıştığını fark ettim ve
babamın karnına sert bir tekme atıp kendimden uzaklaştırdım
sendemi eskiden böyle hisediyordun dedim
Anlamsız bakışlarla bana baktığında daha cok mutlu oldum

Gülünç bir sesle Bana vurduğunda sendemi mutlu hisediyordun yoksa bu sadece babamı özgü Dedim

Gözlerini gözlerimden çekip bıçağa baktı ben hayla ona bakıyordum çünkü bu adamı bir daha böyle aciz bir şekilde bulamazdım gözlerimi ondan ayıramıyordum

Bıçağı elimle iyice kavrayıp babama doğru yürüdüm ve
İrem nerde ve naptın kardeşime
Hastanede dedim ya diye bağırdı

Yürümeye devam ettim babam ise adımlarını geri geri atmaya başladı ireme ne oldu diyince gözlerini bıçaktan alıp bu sefer yere doğru eğdi

Korkmaya başlamıştım ki konuşmaya başladı

İrem ölüyor ona Yeni bir kalp lazım dedi Bir kaç saniye duraksadım ve o adamın dediklerini algılamaya çalıştım

kendime geldiğim an babamı duvara itip bağazına bıçağı dayandım hepsi senin yüzünden şerefsiz adam o daha küçücüktü ona nasıl vurursun senin kalbini elerimle alıp ireme vericem dedim

o ise benimki uymuyor tahlil yaptırmadımı sanıyorsun dediğinde kalbimin sıkışmaya başladığını fark ettim kendimi kontrol etmeye çalışıyordum

Peki kimin uyuyor benimki uyuyormu diye sordum umutsuz bir şekilde başını sağa sola doğru saladı kalbim daha çok sıkışmaya başladı peki kimin dediğim an anneme baktı

Annenin dedi dediğinde beynimde ses yankıkanmaya başladı babamı bıraktım ve kapıya doğru yürüdüm babam arkamdan gelip kolumu tuttu ikisinden birini seç 1 haftan var naklin yapılması gerekiyor dedi ben umutsuz bir şekilde annem biliyormu dedim evet anlamında başını saladı Kolumu kurtarıp oradan uzaklaşmaya başladım

Kulübeye gitmedim çünkü o adam beni takip edebilirdi öylece sokakta dolaşıyordum Tehlikeliydi
Ama yapacak bir şey yoktu bugün olanları düşününce aklımı yitirecek gibi oluyordum

Daha fazla düşünmek istemiyordum kulübeye doğru temkinli bir şekilde yürümeye devam ettim ama aklım hayla iremdeydi irem daha küçücüktü onu ölüme terk edemezdim

Ama annem ona nasıl evet diyebilirdim o an aklıma bir şey geldi benim evet demem bir şey değiştirmeyecektiki Ben evet diyince annem tamam alın kalbimi diyecek değildi peki neden seçimini yap dediki belki de yalan söylüyordu

Belki ölmeyecek ti belkide sırf elimden kurtulmak için söylediği bir yalandı bunları düşünmek beni öldürüyordu tüm gücümü sömürüyor du adeta daha fazla dayanamayıp dizlermin üzerine düştüm