GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)

*son*

Hayır bunu yapamazsın sakın denemeye bile kalkma kocaman bir kahkaha atım

( silahı patlatır)

Yaptım

Sonunda uzun zamandır ilk defa bir işe yaramıştım ama yine geç kalmıştım bu şerefsiz hayataki tek amacım olan iki insanı benden koparmıştı

İrem ile annem sırf bu şerefsiz yüzünden ölmüştü ikisininde öcünü sonunda almıştım ama neye yada kime fayda yine geç kalmıştım gerçekten yaşamayı babam kadar bende hak etmiyordum

Elimde olan silahlı yavaşça kalbime doğru tutum tüm acılarımı kalbim dindirsin istiyorum çünkü şuana kadar bütün acıları kalbim çekti ve bitirmeyide o hak ediyordu bir an silahı kalbimden çekip babamı öldürmeden önce

baba seni sevmiyorum senden nefret ediyorum sen ailemizin katilisin sen ruhumun kalbimin çocukluğumun annemin iremin hepimizin katilisin sen zaten beni öldürmüştün baba sadece üzerimde kefen yoktu ve bir tabuta değildim diyemediğimi fark ettim artık bu bile önemli değil di

bunları düşünürken kendime acımamak için kendimi zor tutuyordum dolmuş gözlerimi annemin ile iremin mezarının üzerinde gezdirdim onlara bakarken çocukluğum gözlerimin önünden film şeridi gibi geçti gözlerim tekrar dolmaya başladı kendime gelmek için başımı sağa sola saladım

Onları son görüşümdü bunu çok iyi biliyordum ama korkmuyordum ölüm beni artık korkutmuyordu bu iyi bir şeydi burada kendi içimde son kez babama söylemek isteyipte söyleyemediğim şeyleri söylemek istiyordum

Ama korkuyordum sanki söylediklerimi duyacakta gelip beni yine bayıltana kadar dövecek miş gibi hisediyordum bunu yapamayacağını bildiğim halde çok korkuyordum yere gözlerimi gezdirmeye başladım evet ayaklarımın tam dibindeydi

Evet kalkıp beni dövemezdi bunu zaten biliyordum ama kalbim beni dinlemiyordu her an hortlicak mış gibi hisediyordum

Bütün cesaretimi toplamaya çalıştım evet içimden geçenleri söyleyecektim yere diz çöktüm beni ne kadar görmesemde gözlerimi onun kapalı gözlerine kenetledim baba sen iki kişiyi öldürmedin sen üç kişiyi öldürdün üçüncü kişi benim baba  nefes alıyor olabilirim ama ruhum öldü baba sen ruhumu öldürdün sen kalbimi durdurmayı beceremedin ama ben senin yarım bıraktığın işi tamamlayacağım dedim ve yeniden ayağa kalktım

kalbim sana çok kırgın baba dedim gözlerimi kapattım sadece kapalı kalması nı istedim annem ile iremi hayal ettim yapma diyordu birisi sadece yapma diyordu gözlerimi aniden açtım ve Yavaşça etrafıma bakılmaya başladım ama kimseyi göremedim

Kendimi öldürmesemde delirecektim delirmek yerine ölmeyi tercih ederdim silahı kalbime son kez ve kararlı bir şekilde tutum ve cesaretimi toplamaya çalıştım ne olursa olsun bu gece ölecektim

Herkes hak ettiği yere gitmeliydi derin bir nefes aldım ve geliyorum kardeşim geliyorum bekle beni dedim ve gözümden yere düşen son bir damla gözyaşı ile tetiğe bastım yere yığıldığımı ve sırtımı yere çarptığı mı fark ettim hayla ölmemiştim geçen 1 saniyeden sonra canımın yanmaya başladığını fark ettim

(İlahi bakış açısı)

Fatma son nefesini verdi kalbi durmuştu çok bile dayanmıştı polisler Fatma öldükten 10 dakika sonra geldiler
Polislerin içinde onur da vardı fatmayı öyle gördüğü anda yere çivilenmiş ti babasını görmüyordu bile daha bir kaç gün önce konuştuğu kızın şuan cansız bedeni duruyordu karşısında

Bu onur için büyük bir yıkım olmuştu fatmadan hoşlanıyordu bunu söyleyememişti bile bir kaç dakika sonra olay yeri incelemenin geldiğini fark etti

-Bu kız daha tahmini 10 dakika önce intihar etmiş
Dediğini duymuştu

yani sevdiği kız 10 dakika önce ölmüştü daha hızlı olsaydı belkide fatmanın intihar etmesini engeleyebilecekti fatmanın yanına gitti gözlerini üzerinde gezdirmeye başladı kalbinden vurulmuştu kurtulma ihtimali yoktu ve bunu onur malesef çok iyi biliyordu

                                       
         
      
                                         - SON-