GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)

*melek*

Kalbim bunlar için çok zayıftı eve doğru yürümeye başladım
Şuan aklımda yapmak istediğim 3 şey vardı ve yapacaktım da artık herşeyin sonu gelmişti insan yaşama amacını kaybedince yaşamak istemiyormuş ve ben bunu çok erken yaşta öğrendim malesef

Şuan bende yaşama amacımı yani iremi kaybetim bunları düşünürken eve geldiğimi fark ettim kapı açıktı yavaşça ve sessizce içeri girdim korkmuyirdum ama şuan hırsızla falan hiç uğraşamazdım

Ne çalacaksa kendi elerimle bile verirdim yeterki şuan beni yalnız bıraksın sesler duymaya başladım sesler salondan geliyordu salona gitmek yerine mutfağa gidip kalın ve keskin bir bıçak elime alıp salona doğru yürüdüm

Salona gitiğimde babamın koltuğun yanına çökmüş
Elinde iremle fotoğraflarına bakıyor ve bir şeyler mırıldanıyordu ses çıkarmadan yanına gitmeye çalıştım ama beni hemen fark etti

Hoş geldin sevgili kızım dedi alaylı bir sesle sustum artık cevap verme tenezülünde bile bulunmadım uzaktan sadece onu izledim ne kadar perişan halde olduğunu izledim acınacak haldeydi odaya göz gezdirdiğimde herşey yerdeydi eline ne geçtiyse kırıp yere atmıştı

Gözlerini bana tekrar çekerek mektupları naptın dedi hangi mektuptan bahsetiğini ilk başta anlamadım ama sonradan aldıklarım aklıma geldi

Ne mektupları diyip anlamamazlıktan gelmeye çalıştım kıkırdamaya başladı

Benim aldığımı biliyordu

Başını tekrar aşağı indirdi iremin fotoğrafları bakmaya devam etti
Ne vardı o mektuplarda dedim başını kaldırmadan iç çekti iremle olan fotoğraflarımız

İçimden babama söylemek isteyipte söyleyemediğim Çok şey vardı ireme gösterdiği sevginin yarısını bana gösterseydi şuan ikimizde bu durumda olmazdık

Ama artık bunların hiç bir önemi yoktu artık sevgiyede ihtiyacım yoktu zaten Sevgi gösterecek kimsede yoktu

Üzülüyorsun dimi dedim ilk başta cevap vermedi daha sonra üzülmek ne kelime cehenem ateşinde yanıyormuş gibi hisediyorum dedi gözümden bir damla yaş geldi o ateşte kavrul şerefsiz adam sen daha fazlasını hak ediyorsun dedim sesim kendinden fazla eminmiş gibi çıkıyordu

Eskiden olsa o meşhur kemerini çıkarır beni bayıltana kadar döverdi şimdi ne o cesaret edebilirdi ne de ben izin verirdim keşke eskidende bu kadar güçlü olsaydım şuan bu durumda olmazdık

Sadece Gülerek karşılık verdi neden be baba dedim sesim titriyordu ve gözlerim dolmuştu durduramıyordum kendimi

Tekrar katil gözleri ile bana bakıyordu

ne yaptım be sana ne diye bursaya gidelim diye tuturdun biz Diyarbakır'da mutluyduk bursa benim için lanetliydi bursa da gezilecek ve görülecek o kadar çok yer vardı   canımı acıtıyordu ceneteyken cehenemi yaşıyordum bu hiç önemli değildi

Benim bu hayattan tek beklentim iremdi oda bu şerefsiz yüzünden melek oldu hak etmiyordu bu küçük yaşta melek olmamalıydı ama olmaması gereken herşey oluyordu
Kendimi lavların içindeki buz parçası gibi hisediyordum o kadar yalnızdım ve gün geçtikçe yok oluyordum