Ayağı kalkıp annemlerin odasına doğru yürümeye başladım ve kalan bütün altınları siyah bir poşete koydum tam odadan çıkıcaken dolabın aynasına gözüm kaydı
Kendime baktım iğrenç gözüküyordum üzerimdeki beyaz kazak ve mavi kot pantolon kana bulaşmıştı yüzüme baktığımda yüzümdede kan olduğunu fark ettim
Ama üstümü değiştirmeye mecalim yoktu kulübeye doğru yürürken birisinin bu şerefsizi bulmasını ve hastaneye götürmesi için dua ettim yoksa gerçekten bir katil olurdum
Kulübeye gidip elimde kalan son altınları alıp kulübeden ayrıldım
Çok garip bir şekilde sokaklarda kimse yoktu sanki irem ve annem ölünce herkes ölmüş bir tek ben kalmışım gibiydi bu düşünceler yeni bir sokağa geçtikten sonra insanların bana acayip bakışları ile karşılaştım
Ama umurumda bile değildi işte o sokağa girmiştim barın olduğu sokak şuan tam karşımda duruyordu
Kapıyı sert bir şekilde açtım açtığım anda insanların gözleri ile karşılaştım sanki beni bekliyorlarmış gibiydi...
Aradığım kişi tam karşımdaydı elinde tepsi vardı oda bana öbürleri gibi şaşkın şaşkın bakıyordu ona doğru ağır adımlarla gitmeye başladım insanlar kyafetlerime bakıp aralarında konuştuklarını fark ettim
Merhaba ihtiyar diyip ona selam verdim o ise görüşmeyeli baya değişmişsin dedi dudağımı kıvırarak sende öyle dedim kıkırdamaya başladı
İçkilerin olduğu tarafa geçerek bana soda uzatı bu seferkide benden olsun dedi yüzünde tatlı bir gülümseme oluştu
Sodayı tek seferde içip
Elimdeki siyah poşeti ona uzatım anlamsız bakışlarla bana bakıyordu açması için poşeti biraz daha ileriye koydum poşeti açtı
İki sodanın karşılığı dedim yüzündeki gülümseme yerine şaşkın bakışlar aldı
Ben bunu hak etmedim dedi ve poşeti tekrar bana uzattı bende tekrar ona vererek
Sen bundan çok daha fazlasını hak ediyorsun ihtiyar dedimO ise neden hak etmişim dedi
Gözlerimi onun gözlerine kenetleyerek peşimdekiler kimdi biliyormusun dedim
O ise polisler dedi ben de
Ve babam dedim ve başımı öne eğerek laflarıma devam ettim
Babam benden kurtulmaya çalışıyordu üzerime iftira attı ve bende polislerden kaçmaya başladım aylar oldu ve hayla beni bulamadılar dedim nasıl bir tepki vereceğini merak ettiğim için başımı yukarı kaldırdım
Sadece bana bakıyordu hiç şaşırmışa benzemiyordu
Ama sen polislerin beni kovaladığını bile bile beni ele vermedin babam ise tam tersini yapmaya çalışıyordu o yüzden daha fazlasını hak ediyorsun
Dediğimde bana şefkatle bakıyordu
Ne olursa olsun ben bu parayı hak etmedim dedi
Biraz düşünüp o zaman bana belindeki silahı ver dedim bu sefer gerçekten çok şaşırmıştı hemen belindeki silahına baktı aklından ne geçirdiğini merak ediyordumBabanımı öldüreceksin dedi sinsin bir gülüşle
Ben o işi çoktan haletim dedim benden korkmaya başladığını düşündüm çünkü söylediklerim mantık dışı bir şeydi ve ona saçma geldiğine neredeyse emindim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)
Non-Fiction14 yaşında Diyarbakırdan bursaya taşınıp bütün ailesinin tek tek gözlerinin önünde ölüşünü izleyen ve bu hayta tek başına nasıl kalmak zorunda olupta nasıl tüm zorluklara göğüs germeye çalıştığını okuyacağız