Okumayı bitirdiğimde gözlerimden yaşlar aktığını fark ettim hemen sildim anneme baktığımda bana
Gülümsüyor du ben ise anlamsız bakışlarla ona bakıyordum neden gülüyorduAma sormadım cesaretim yoktu
Belkide sadece içinden geldiği için yada bana söylemek isteyipte söyleyemediği şeyleri söylediği içindirHer halükarda artık mutluydu uzun zamandır annemi ilk defa bu kadar mutlu gördüm zaten mutlu Görmeye pek alışık değildim
Kapıya doğru yürüdüm bir an annemi bir daha göremicekmişim gibi hisetim ve onu öpmek istedim
Ama içimdeki çocuk buna izin vermedi kalbim git öp bir dahakine geç olabilir diyordu ama beynim
Gitme diye yalvarıyordu beynimi dinledim
Kapıyı hızla kapatım ve yangın merdivenlerine doğru yürüdümKarar verdinmi dedi
Arkamı yavaşça dönmeye başladım o şerefsizin sesiydiİğrenç bir sırıtmayla bana yaklasıyordu olduğum yere çivilenmiş gibiydim ne ileri ne geri gidebiliyordum
Eee cevap vermicekmisin dedi
Başımı iki yana saladım nasıl cevap verebilirdim ama onun seçmesinede izin veremezdim
Sadece sustum onun konuşmasına izin verdim başımı yavaşça aşağı eğdim onun kimi seçeceğini biliyordum
Ben seçiyorum o zaman dedi başımı hızla kaldırdım
Seninde tahmin ettiğin gibi kızımı seçiyorum o kadın kalbini ireme vermesini istiyorum dedi
Gözlerim den akan yaşları durduramadım annem ölücekti istemiyordum ama ireminde ölmesini istemiyordum susmam onun sırıtmasına neden oluyordu
Ama ne diyecektim evet de diyemezdim hayır da diyemezdim aklıma gelen tek şey iremin doktorunun yanına gidip babamın ve benim kalbimin uyup uymadığını sormaktı
O adamın yanından hiç bir şey demeden doktorun yanına doğru gittim
Kapıyı büyük bir korkuyla çaldım benynim patlayacak gibiydi sanki içimdeki çocuk annemin ölmesini istiyor gibiydi
Ama yapamadım o bana ne yapmış olsada onu ölüme terk edemezdim o benim annem bunları düşünürken içerden bir ses gel dedi
Kapıyı yavaşça açtım doktor bir erkekti ama öbürüne kadın dı içeri geçtim adam oturmamı
İşaret ettiVe buyrun bir şey mi dicektiniz dedi
Evet anlamında başımı salladım doktor beni tanımamıştı bu iyi haberBen iremin ablasıyım ireme gerçekten yeni bir kalp gerekiyormu dedim
Adam umutsuz bir şekilde başını salamakla yetindi
Evet gerçekten ireme yeni bir kalp lazım dı göz yaşlarım daha hızlı akmaya başladıDoktorun bana peçete uzattığını gördüm
Almadım lafıma devam ettim
Bizim evde kimin kalbi uyuyor dediğimde elerini önünde birleştirerek sadece iki kişinin kalbi uyuyorBaşımı hızla kaldırdım biricisi annemdi peki ya ikincisi umarım ben olurum diye aklımdan geçiriyordum
Doktor devam etti annenin ve babanındı neden istediklerimin tersi oluyordu beynim tamamen durmuştu babamı ama
O adam yalan söylemişti içimden mırıldanarak biliyordum o şerefsiz hiç değişmicekti doktorÖnüme bir dosya koydu ve laflarına devam etti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)
Nonfiksi14 yaşında Diyarbakırdan bursaya taşınıp bütün ailesinin tek tek gözlerinin önünde ölüşünü izleyen ve bu hayta tek başına nasıl kalmak zorunda olupta nasıl tüm zorluklara göğüs germeye çalıştığını okuyacağız