Anneme gözlerim kitlenmişti gözlerimi istediğim halde ondan ayıramıyordum ona iremi nasıl o şerefsizle tek başına bırakabilirsin bu sefer iremi öldürür elinde kalır dedim
Annem ise baban kendini kaybetmiş yoksa ireme asla vurmaz sende biliyorsun dedi evet haklıydı annem kadar bende şaşırmıştım ireme vurucağını
Asla aklıma gelmezdi
Ama anneme dönerek anne ben senin öz kızınım biliyorsun dimi dedim oda evet biliyorum neden
Diye sordu bende gözlerim hafif dolmuş şekilde
İremi korudun beni korumadın irem ilk defa dayak yedi ama ben o adamdan o kadar dayak yedimki ben bile hatırlamıyorum benim için hiç bu kadar ağlamadın irem için o adamın karşısına geçtin ama ben morluklar içinde yatakta yatarken sen gözlerini benden kaçırmaktan başka bir şey yapmadın neden anne
annem daha çok ağlayarak kızım dedi bende lafıni keserek
En azından kızın olduğum aklına geldi dedim sonrada gözlerimi ondan ayırarak beni niye sevmedin anne senden tek istediğim şey biraz ilgi dedim ve tekrar gözlerimi onun gözlerine kenetleyerek eğer ireme bir şey olursa o adamı doğduğuna pişman ederim
Annem gülünç bir sesle napıcaksın dedi bende ona son derece bir ciddiyetle o adamı polise şikayet ederim dedim annem ise kanıtlayamazsın dedi bende kolumdaki morlukları ona gösterdim sonra ben istersem her şeyi kanıtlerım dedim annem ise
Peki daha önce niye kendin için kanıtlamaya çalışmadın dedi ben ise aptal gibi sadece senin için di dedim ama sen hak etmiyormuşsun bende bunu bugün anlayabildim ama dua etki ireme bir şey olmasın eğer olursa o çok sevdiğin kocan hapse girdi bil dedim ve koşarak odama gittim ilk başta anneme ne dediğimi idrak etmeye çalıştım
Annemi tehdid etmiştim anneme yılarca söylemek istediğim her şeyi yarım saat içinde söylemiştim kendime inanamıyordum ve kendimi ilk defa bu kadar güçlü hisediyordum kendimle birazda olsa gurur duyuyordum sonra ise irem aklıma geldi hemen üstümü değiştirmeye çalıştım ordan oraya savruluyor gibi hisediyordum
Tam odadan çıkıcaken paramın hiç kalmadığını fark ettim koşarak annemin odasına girdim annem orada değildi oradan parabilmaya çalıştım bulmuştum tam oradan çıkıcaken annem geldi bana bakıyordu
Çok kızmışa benziyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)
Não Ficção14 yaşında Diyarbakırdan bursaya taşınıp bütün ailesinin tek tek gözlerinin önünde ölüşünü izleyen ve bu hayta tek başına nasıl kalmak zorunda olupta nasıl tüm zorluklara göğüs germeye çalıştığını okuyacağız
