*son veda*

174 154 8
                                    

Hemen önündeki gazeteyi elime alıp yüzümü kapatmaya çalıştım etrafı gezinmeye başladılar

Daha sonra babamın geldiğini gördüm  yorulmuş ve yerleşmişti çok komik gözüküyordu benim için
Onca yolu geldiğine inanmıyordum

Adam sodamı getirdi teşekkür ettim ama o an aklıma yanımda hiç param olmadığı geldi ve ayağa kalkıp adamın elini tutum

Ben içmicem dedim
O ise sebep dedi

Başımı öne eğdim ve sanki suç işlemiş gibi utanıyordum adam paramın olmadığını anlamış gibi
Sen bunu iç benden dedi başımı tekrar yukarı doğru kaldırdım ve
Teşekkürler demek ile yetindim
İnsanlarla pek konuşamazdım ve bu beni ilk defa rahatsız etti adam bana iyilik etmişti ama ben doğru düzgün teşekkür bile edememiştim

Ben bunları düşünürken adam çoktan uzaklaşmıştı
Etrafa baktığımda kimsenin olmadığını fark ettim polisler ve babam gitmişti

Sodamı içip adamın yanına gittim ve ona
Bir gün yaptığın bu iyiliğin karşılığını benden fazlası ile alacaksın ihtiyar adam sanki memnun olmuş gibi

O günü  bekliyor olacağım genç kız ben her zaman buradayım dedi ona gülümseyip oradan uzaklaştım etrafıma iyice bakındıktan sonra hastaneye doğru geri gittim

Belkide son gidişim olacaktı ama ireme ne olduğunu bilmem gerekiyor o adam gerçekten doğruyumu söylüyordu gerçekten irem ölüyormuydu

Eğer bu gerçekse babamın kalbi nasıl uymazdı o İremin öz babasıydı annemin ki oluyorsa o şerefsizin de olmalıydı

Bunları düşünürken hastanenin önündeydim

Yangın merdivenlerine doğru yürüdüm 2. Kata çıktım babam yoktu
Odaya doğru yürüdüm iremin olduğu odada artık annem vardı annem görmüştü beni

Daha fazla dayanamayıp yanına gittim ağlıyordu bana üzülüyordu bilmiyorduki asıl acınılacak kişi şuan tam karşımdaydı

Dudaklarını oynatarak özür dilerim dedi zar zor anlamıştım boğazım düğüm düğüm olmuştu sadece sustum çünkü eğer konuşsam ağlayacaktım

Ona karşı acıma duygumu tamamen kaybetim ama bana yaptıkları aklımdan çıkmıyordu ona acımıyordum ama çocukluğumun bir parçasında o  benden almıştı

Ona kızgın değildim ama içimde ölen çocuk çok kızgın ve kırgın

Dudaklarını oynatmaya başladı ama anlamadım anlamadığım için çekmeceden kağıt ve kalem alıp ona uzatım

Ve yazmaya başladı 5 dakika sonra kağıdı bana uzattı kağıdı okumak istemiyordum belkide yeni sırlar öğrenecektim ve ben buna dayanamazdım

Kağıdı yavaşça elime aldım ellerim titriyordu okumaya başladım

kızım senden çok özür dilerim

Çekmecede bir not var onu 2 gün sonra okumanı istiyorum 2 gün önceden sakın açma iremin yerine o notu yazan kişi bendim sakın kızma baban yüzünden yaptım kardeşini o adamdan kutar
Seni seviyorum ve tekrar özür dilerim beni affet artık sen koca kızsın tek başına yaşamayı öğrenmelisin  artık 18 yaşındasın güzel kızım

Hoşçakal

GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin