GİZLİ YARALAR (DÜZENLENİYOR)

*baran koçyiğit*

Zaten hayat hep böyle değil miydi malesefki böyleydi

Sadece bana bakıp alayla gülümsüyordu neden dediklerimi hiç ciddiye almıyordu

İremi çokmu seviyordun diyerek düşüncelerimden ayrılmama neden oldu
İremin ölmesini istemedim dedi
Yalan söylüyordu bir hışınla kes be yalancı şerefsiz ne diye kendi kalbini vermedin o zaman dedim bu sefer kahkaha atmaya başladı

Senin bu suratını görmek istiyordum bunun içinde anenin ölmesine bile izin verdim dedi bu adamın kalbi tamamen buzla kaplanmıştı ama unutuğu bir şey vardı benim kalbim taştan ibaretti

artık bunu düşünürken ben bile kendime inanmadım çünkü

Ağlıyordum ve acı çekiyordum hak etmediğim kadar canım yanıyordu
Neden benimde herkes gibi bir babam yoktu yada neden herkes gibi bir hayatım yoktu

Yavaşça arkamı döndüm ve oturma odasına doğru yürümeye başladım dur dedi aniden durdum yere çivilenmiş gibiydim hareket edemiyordum
Şuan istese gelip beni öldürebilirdi kıpırdayamıyordum bile sanki şuan bilincimi tamamen kaybetmiş ve onun kuklasıymışım gibi hisediyordum

Annen şuana kadar sence sana neden yardım etmedi yavaşça arkamı tekrar döndüm
Senin gibi şerefsiz bir kocası olduğu için olabilirmi baba dedim alaylı bir sesle ona şu haliyle acıyordum

Hayır annen senden nefret ediyordu yalan söyleme diye kükredim
bir düşünsene sen olmasaydın ikimizinde muhteşem bir hayatı olacaktı

Kapa çeneni adi herif

Ne doğruları duymak canınımı yaktı

Yalan söylüyorsun tıpkı ameliyata ki gibi

Ah fatma kendini kandırmaktan bıkmadınmı herşey senin suçun

Değil tamamı beni doğurmayı siz seçtiniz kendinize hakim olamayan iki salaktan başka bir şey değilsiniz dedim ve bıçağı yere atıp koşarak oradan uzaklaşmaya başladım arkamdan

Her zaman ki gibi kendini kandırıyorsun artık vazgeç bundan diyip kahkaha atmaya başladı kahkaha sesleri kafamdan çıkmıyordu adeta kendimi kaybetmiştim durduramıyordum kendimi

Ne yapacağımı bilmiyordum beynime aniden gelen bir karar ile eve tekrar gitmeye karar verdim Yavaş adımlarla ilerlemeye başladım

Benimle dalga geçmenin bedelini ağır ödicekti benimle dalga geçenlerin sonnunu en iyi o şerefsiz bilicekti o bunu çoktan hak etmişti eve yaklaştığımda kapıyı
Sert bir tekme atıp kapıyı açmıştım kapı tahtadan olduğu için hiç zorlanmadan açıldı bıçağı bulmak için yere göz gezdirmeye başladım

Ve aradığım bıçağı bulmuştum sesli bir şekilde dudağımı sağa doğru kıvırarak irem ve anneme yaptıklarını bedelini ödeme vakti geldi baran koçyiğit dedim  ve babamın çöktüğü yere doğru yürüdüm

Odaya baktığımda babam yoktu hemen odalara bakmaya başladım

Serefsiz kaçmış olamazdı evde bir yerdedir kesin
Odalara dikkatli ve hızlı bir şekilde bakmaya devam ettim

İremin odasının camından atlamaya çalışıyordu
Bu gülünçtü benim sesimden dolayı korkup kaçmaya çalışmış olmalıydı